عادی‌سازی روابط امارات و بحرین با رژیم صهیونیستی که در ۲۵ شهریور ماه گذشته روی داد، نتیجه سرسپردگی و وابستگی شدید شماری از حکام عرب منطقه به غربی‌ها و صهیونیست‌ها می‌باشد که از خود اراده‌ای نداشته و تنها دنباله‌رو اهداف و پروژه‌های غربی – صهیونیستی در راستای تضمین بقای خود در راس حکومت‌هایشان هستند.
شاید تصور نمی‌شد که قرارداد سازش میان امارات متحده عربی و بحرین با رژیم صهیونیستی که در حضور «دونالد ترامپ» رییس جمهوری آمریکا شامگاه سه شنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۹ به صورت رسمی امضا شد و این دو کشور کوچک عرب حاشیه خلیج فارس رابطه چندین ساله غیرعلنی خود را با صهیونیست‌ها آشکار و رسمی کردند، به این سرعت آثار و تبعات خود را در امارات نشان دهد و این کشور در ظاهر اسلامی حتی با حکم صریح خدا که در قرآن آمده نیز به مخالفت برخیزد.
اولین تبعات سازش امارات با رژیم صهیونیستی که در قالب بخشنامه‌ای در ابتدای مهرماه گذشته از سوی اداره گردشگری ابوظبی صادر و آثار آن ظهور و بروز کرد، مربوط به آزاد شدن خرید، فروش و نوشیدن مشروبات الکلی در ابوظبی پایتخت امارات بود.
در همان زمان دپارتمان فرهنگ و گردشگری ابوظبی اعلام کرد که این دپارتمان طی بخشنامه‌ای با مجوز رسمی از دولت امارات به تمامی شرکت‌ها و فروشندگان مشروبات الکلی اعلام کرده که شهروندان و افراد مقیم در شهر ابوظبی برای خرید و فروش و نوشیدن مشروبات الکلی نیاز به مجوز ندارند و تمامی افراد بالای ۲۱ سال می‌توانند از اینگونه مشروبات به صورت آزاد استفاده کنند.
بر اساس این بخشنامه، افراد مصرف کننده می‌توانند مشروبات الکلی را در خانه و یا مناطق مجاز مصرف کنند.
پیش از این براساس قوانین اسلامی در امارات، فروش و مصرف مشروبات الکلی ممنوع بوده و فقط برای افراد دارای مجوز در مناطق خاص آزاد بود.
اما، این تازه آغاز راه برای سران امارات بود و سران این کشور به سرعت برای نشان دادن سرسپردگی خود به صهیونیست‌ها برای ورود مشروبات الکلی از سرزمینهای اشغالی با این رژیم قرارداد منعقد کردند.
روزنامه صهیونیستی "معاریو" در خبری اعلام کرد که دولت امارات عربی متحده، توافقی برای واردات مشروبات الکلی با اسراییل امضا کرده است؛ این مشروبات توسط یک شرکت صهیونیستی در بلندی‌های جولان اشغالی تولید می‌شود.
روزنامه «القدس العربی» نیز با بررسی یک بُعد دیگر این اقدام امارات نوشته است، این تصمیم سران ابوظبی، بر خلاف رویکرد کشورهای اتحادیه اروپا و سایر کشورهای جهان در تحریم محصولات صهیونیست‌های ساکن در اراضی اشغالی ۱۹۶۷ است که شامل جولان، کرانه باختری و قدس می‌شود.
به گزارش این روزنامه عرب زبان، این تصمیم نشان می‌دهد که توافق امارات با صهیونیست‌ها فقط مربوط به عادی‌سازی روابط با اشغالگران نیست، بلکه مربوط به زیر پا گذاشتن قوانین بین‌المللی، سیاسی، فرهنگی، شرعی یا هر منطق دیگری است که شهروندان امارات خود را متعلق به آن می‌دانند.
نکته مهمی که در این میان وجود دارد این است که حاکمان امارات خیال می‌کنند که قرار گرفتن زیر چتر حمایت صهیونیست‌ها، به آنان مصونیت خواهد داد تا بتوانند موارد ممنوعه را در سیاست زیر پا بگذارند، لذا مشخص است که این مسئله، فقط توافق صلح و سازش نیست، بلکه تأمین بی‌حد وحصر منافع اسرائیل در یک کشور عربی است.
یکی دیگر از پیامدهای سازش سران امارات با رژیم صهیونیستی که در روزهای اخیر تا حدی نمایان شده، حمایت پشت پرده امارات از سران فرانسه در روند اسلام‌ستیزی پاریس می‌باشد.
به رغم یکصدایی جهان اسلام در اقدام موهن نشریه فرانسوی نسبت به ساحت پیامبر عظم الشان اسلام (ص) و حمایت «امانوئل مکرون» رییس جمهوری فرانسه از این اقدام حقیرانه، اما سران امارات هیچگونه عکس‌العملی نسبت به این اقدام موهن نشان نداده و تاکنون سکوت اختیار کرده‌اند، سکوتی که دلایل و چرایی آن مهم است.
به اعتقاد کارشناسان مسایل منطقه سه مساله باعث شده که سران ابوظبی با فراموش کردن حتی دین خود در مقابل اقدام موهن فرانسه سکوت اختیار کنند، که موضوعات اقتصادی، قراردادهای نظامی و مسایل فرهنگی از جمله آنها است.
در زمینه اقتصادی باید گفت که امارات در بین کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس دومین بازار بزرگ محصولات و تولیدات فرانسوی محسوب می‌شود و این کشور از لحاظ اقتصادی روابط بسیار نزدیکی با فرانسه دارد. براساس آمارهای دولت فرانسه، صادرات این کشور به امارات در سال ۲۰۱۷ به ۳.۴ میلیارد یورو و همچنین حجم مبادلات تجاری دو کشور در همین سال به ۴.۵ میلیارد یورو رسید و امارات پس از قطر در جایگاه دومین کشور عربی منطقه است که در فرانسه بیشترین سرمایه‌گذاری‌ها را انجام داده است.
روابط نظامی امارات و فرانسه نیز طی سال‌های اخیر به طور بی‌سابقه‌ای افزایش یافته و امارات به وارد کننده تسلیحات سنگین فرانسوی تبدیل شده است. روابط نظامی دو کشور از سال ۱۹۹۵ با امضای توافق همکاری دفاعی آغاز شد و در سال ۱۹۹۸ نیز امارات در قراردادی ۳ میلیارد دلاری ۳۰ فروند جنگنده «میراژ» از فرانسه تحویل گرفت.
یکی از مهمترین بخش‌های همکاری نظامی امارات، ایجاد یک پایگاه نظامی فرانسوی در امارات بود که در سال ۲۰۰۹ ایجاد شد. با این اقدام امارات، فرانسه به یکی از پرنفوذترین قدرت‌های خارجی پس از آمریکا در منطقه حاشیه خلیج فارس تبدیل شد.
در بحث فرهنگی نیز باید گفت که اماراتی‌ها به نوعی ترویج دهنده فرهنگ فرانسه در منطقه غرب آسیا تبدیل شده‌اند و با هزینه‌های هنگفت موزه‌ای با عنوان "لوور امارات" را در ابوظبی راه‌اندازی کرده‌اند.
اماراتی‌ها برای به دست آوردن این افتخار! جهت ترویج فرهنگ غرب در کشورهای اسلامی که با عنوان نفوذ در غرب آسیا شناخته می‌شود، تاکنون حدود یک میلیارد یورو به فرانسه تقدیم کرده‌اند.
با نگاهی به موارد متعدد همکاری‌ها و همپیمانی امارات با فرانسه در دهه‌های اخیر و همچنین قرار داد سازش میان ابوظبی و تل آویو در اواخر شهریور ماه متوجه می‌شویم که حکام ابوظبی در واقع به ابزار و بازیچه تحقق اهداف یکی از استعمارگران قدیمی همچون فرانسه و در عین حال به پادوی و مستعمره صهیونیست‌ها در منطقه تبدیل شده‌اند و در این بین اصطلاح قدیمی استعمار جای خود را به واژه‌هایی نظیر همکاری و توافق داده است.