به گزارش ایرنا، بختیار حکیم اف روز دوشنبه در نشست خبری در خبرگزاری ریانووستی گفت: سازمان همکاری شانگهای شرایط برای گسترش را حفظ کرده و تاکنون ۱۶ کشور ازجمله ایران و افغانستان درخواست برای عضویت در این سازمان کرده اند.
وی افزود: موضوع گسترش سازمان همکاری شانگهای در دستور کار قرار دارد زیرا این سازمان نمی تواند در فرمت محدود شده توسعه بیابد. برای سیر تحولی سازمان نیاز به ورود اعضای جدید وجود دارد و بسیاری از کشورها برای عضویت در سازمان شانگهای ابراز علاقه مندی می کنند.
حکیم اف به عنوان مثال به ورود هند به سازمان همکاری شانگهای اشاره کرد که در سال ۲۰۱۷ به عضویت این سازمان درآمدند. پس از ورود این کشور به سازمان شانگهای، این سازمان تقویت شد.
وی افزود: اگر بخواهیم در مورد توانمندی سازمان همکاری شانگهای سخن بگوییم، باید خاطرنشان کرد که کشورهای این سازمان ۶۰ درصد سرزمین های واقع در اوراسیا را دربر می گیرند و حدود ۴۵ درصد جمعیت کشورهای جهان را تشکیل می دهد.
سازمان همکاری شانگهای (Shanghai Cooperation Organization)، با هدف مبارزه با تهدیدهای امنیتی جدید و با گردهمایی سران کشورهای روسیه، چین، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان در سال ۱۹۹۶ در شهر شانگهای تحت عنوان گروه شانگهای ۵ پا به عرصه ظهور گذاشت.
بنابراین، این سازمان ادامه سازمان شانگهای ۵ است که در سال ۲۰۰۱ با پذیرش عضویت ازبکستان و رسیدن تعداد اعضا به شش کشور (سایر کشورهای عضو عبارتند از چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان) ارتقاء و نام آن نیز به سازمان همکاری شانگهای تغییر کرد.
پس از آن، در ژوئن سال ۲۰۰۲، رهبران کشورهای عضو این سازمان در دیداری در سن‌پیترزبورگ روسیه منشور SCO را که به تفصیل اهداف، اصول، ساختار و نحوه عملکرد آنرا نشان می‌دهد به امضا رساندند و بدین ترتیب سازمان همکاری شانگهای به طور رسمی و بر اساس قوانین و حقوق بین‌الملل تأسیس شد.
در سال ۲۰۰۵ سه کشور ایران، هند و پاکستان به عنوان اعضای ناظر به این سازمان پیوستند. هند و پاکستان در سال ۲۰۱۷ به عضویت دائم آن درآمدند. ایران نیز در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۵ درخواست عضویت دائم را ارائه کرد.
افغانستان، مغولستان و بلاروس نیز از اعضای ناظر این سازمان هستند. از ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۵ کشورهای ارمنستان، جمهوری آذربایجان، نپال، کامبوج، ترکیه و سریلانکا نیز به صف متقاضیان عضویت در این سازمان پیوسته‌اند.
محدوده جغرافیایی سازمان شانگهای حدود ۶۰ میلیون کیلومتر مربع و جمعیتی آن حدود ۳ میلیارد نفر است. یعنی حدود یک سوم مساحت و جعیت جهان را در بر گرفته است. افزایش تعداد اعضاء بر این وسعت جغرافیایی و جمعیتی خواهد افزود.
هرچند، در عمل سازمان همکاری شانگهای یک سازمان منطقه‌ای باز به شمار می‌رود که از عضویت سایر کشورها در آن استقبال می‌شود. اما رویکردهای متفاوت اعضای کنونی مانع از عضویت برخی کشورها شده است.