این سخنان رُزما غفوری است؛ بانویی که توانسته با مربیگری خود در رشته فوتبال و فوتسال و تشویق کودکان به ورزش، دیدگاه جهانیان را به اقداماتش معطوف کند و شاید گمان نمی‌کرد زمانی که کلاس زبان را برای ورزش بهانه می کرد، زبان جهانی ورزش او را به این جایگاه برساند.
این مربی تیم فوتبال بانوان مهاجرین افغانستان در مصاحبه با ایرنا اضافه کرد: رفته رفته پدرم را هم متقاعد کردیم تا با خیالی راحت به ورزش مورد علاقه خود بپردازیم و هم اینک خواهرم مژگان عضو تیم فوتبال بانوان قشقایی شیراز است و دارد در لیگ برتر کشور بازی می کند.
غفوری اظهار داشت: برای خانواده های افغان که اکثرا به روش سنتی زندگی می کنند سخت است فرزندان آنها بخواهند ورزش کنند و هنوز برای آنها این موضوع جانیفتاده است البته با تلاشی که کردیم بسیاری از خانواده ها را متقاعد کردیم که اجازه دهند فرزندانشان به ورزش مورد علاقه خود بپردازند.
این بانو با حمایت سازمان ملل و اداره اتباع حدود هفت سال است که کودکان خیابانی را تشویق به ادامه تحصیل و ورزش کردن می کند و در این راه نیز موفق بوده است.
انساندوستی فراتر از حد و مرز
رُزما غفوری دارنده جایزه نانسن پناهندگان در سال ۲۰۲۰ در گفت وگو با خبرنگار ایرنا در شیراز گفت: مادرم همیشه تاکید دارد که در کارهای انسان دوستانه شرکت کنیم و بر این باورم که کمک کردن به همنوع خود حد و مرز ندارد و برایم فرقی نمی کند کسانی که نیاز به کمک دارند از چه نژاد، ملیت و یا قومی هستند.
وی اضافه کرد: برخی از کودکان اتباع خارجی غیر قانونی در ایران زندگی می کردند از این رو برای برایم سخت بود زیرا ما می توانستیم در ایران درس بخوانیم و ورزش کنیم اما آنهایی که مجوز نداشتند با وجود علاقه نمی توانستند تحصیل کنند و مجبور بودند در خیابان ها برای امرار معاش تلاش کنند.
غفوری ادامه داد: برای شناسایی اینگونه اتباع با چالش های زیادی مواجه بودیم اما توانستم به کمک خواهرانم در منزل به آنها آموزش دهیم و سواد بیاموزیم و پس از اینکه رهبر معظم انقلاب دستور دادند برای کودکان مهاجر که مجوز ندارند برگ تردد صادر شود تا آنها بتوانند تحصیل کنند کارمان راحت تر شد اگر چه چالش ها کماکان ادامه داشت.
او بیان کرد: برخی از کودکان کار فقر فرهنگی دارند و برخی نیز مجبورند مخارج خانواده را تامین کنند از این رو پروژه حمایت از کودکان کار و جوانان در کمیساریای عالی پناهندگان شکل گرفت تا کسانی که مایل هستند به این قشر آسیب پذیر که در معرض انواع آسیب ها قرار می گیرند، کمک کنند.
این بانوی فوتبالیست ادامه داد: بسیاری از کودکان کار نیاز به مشاوره داشتند و با همکاری اداره اتباع و سازمان ملل برای آنها مشاور گرفتیم که خیلی اثر داشت زیرا بسیاری از کودکان که آسیب پذیر بودند را راهنمایی کردند.
او با بیان اینکه با وجود مشکلات موفق شدیم کودکانی که درس نمی خواندند را شناسایی کنیم، اظهار داشت: تلاش ها موجب شد تا کودکان راهی مدرسه شوند و از آنجا که اعضای اداره اتباع سازمان ملل می دانستند من در ایران برای کمک به کودکان خیابانی فعالیت می کنم برای کسب جایزه نانسن دعوتم کردند.
کسب مقام نخست در منطقه آسیا و اقیانوسیه
وی در مورد جایزه نانسن هم گفت:فردی نروژی به نام نانسن از سال ۱۹۵۴ این جایزه را شکل داد و همه ساله کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل با اهدای جایزه نانسن پناهندگان، از افراد و گروه هایی که برای حمایت از پناهندگان، بی جاشدگان و افراد بدون تابعیت فعالیت دارند،تقدیر می کند.
غفوری ادامه داد : از سوی سازمان ملل در منطقه آسیا و اقیانوسیه مقام نخست را کسب و لوح تقدیر دریافت کردم اما از آنجا که یک فرد کلمبیایی در جهان مقام اول کسب کرد جایزه ۱۵۰ هزار دلاری به او تعلق گرفت.
تیم فوتسال بانوان مهاجردر لیگ برتر ایران شرکت می کند
رُزما که ۲۹ سال سن دارد می گوید: حدود ۹ سال پیش ورزش بانوان مهاجر را در شیراز راه اندازی کردیم و سپس با همکاری خواهرانم که فوتبالیست هستند و همچنین اداره اتباع تیم فوتبال و فوتسال بانوان و آقایان تشکیل دادیم و این کار را در اکثر استان هایی که مهاجرین حضور داشتند با رشته های هندبال، والیبال، فوتبال و فوتسال راه اندازی کردیم.
وی اضافه کرد: هم اینک تیم فوتسال مهاجرین با نام آریانا در تهران شروع به کار کرده و سهمیه لیگ برتر فوتسال بانوان را خریداری کردیم و در فارس هم تیم فوتبال بانوان آریانا راه اندازی کردیم و قرار شد برای تیم فوتسال آریانا در لیگ برتر همه ساله در کشور استعدادیابی کنیم و بهترین بازیکنان را راهی لیگ برتر ایران کنیم.
غفوری ادامه داد: حدود ۲۱ سال است که در شیراز زندگی می کنیم و متولد افغانستان هستم ،از دوران دبستان علاقه زیادی به فوتبال و فوتسال داشتم و در مدارس هم شروع به فعالیت کردیم و حتی در مسابقات آموزشگاهی هم شرکت کردیم و سه نفر از خواهرانم هم مقام اول و دوم در مدرسه کسب کردند.
وی افزود: تیم فوتسال بانوان ما در منطقه سهل آباد شیراز در سالن تمرین می کند و آقایان هم در زمین چمن بازی می کنند ضمن اینکه بانوان مهاجر بیشتر علاقه دارند فوتسال بازی کنند زیرا قشر آسیب پذیری هستند و نمی توانند فوتبال بازی کنند و هم اینک هم حامی مالی در شیراز نداریم و تنها از سوی اداره اتباع و سازمان ملل حمایت می شویم.
افغانستان و فوتبال بانوان
وی که مدرک مربیگری درجه D فوتبال آسیا را دارد ، در مورد فوتبال بانوان در کشورش افغانستان هم گفت: در کشورم از سال ۹۳ فوتبال بانوان شکل گرفت و همه ساله به صورت لیگ برگزار و جریان مسابقات از طریق تلویزیون به صورت زنده پخش می شود ضمن اینکه مشکلاتی که گروه ها در افغانستان بوجود آورده اند موجب شد مسابقات لیگ فوتبال بانوان در سال ۹۸ برگزار نشود.
غفوری ادامه داد: سال ۹۴ سه نفر از خواهرانم در لیگ فوتبال بانوان برای تیم هرات افغانستان بازی کردند و به تیم ملی هم دعوت شدند و سپس به ایران بازگشتند و به دلیل مسایل امنیتی نتوانستند دوباره به افغانستان بروند و در تیم ملی بازی کنند.
وی گفت: با فدراسیون فوتبال افغانستان در تماس هستم و سالی دو بار مربیان تیم ملی این کشور به ایران می آیند و از بین فوتبالیست های افغان ساکن در ایران بازیکنان زیادی را به تیم ملی دعوت می کنند.ضمن اینکه ما هم بازیکنان مستعد را به مربیان تیم ملی در افغانستان معرفی می کنیم و همین امر موجب شده انگیزه زیادی نزد مهاجرین افعان به وجود بیاید و آنها امیدوار شده اند که می توانند در تیم ملی کشورشان بازی کنند.
آرزویم برقراری صلح در تمام جهان است
این مربی فوتبال با بیان اینکه تنها آرزویم داشتن جهانی است که در همه جای آن صلح بر قرار شود، افزود: در این رویایی که در سردارم می خواهم که در آن دختران و پسران افغانستانی درتمام نقاط جهان که دارند زندگی می کنند جدا از تمام موانع سر راه از فرصت‌های برابر برای موفقیت برخوردار باشند و ورزش بهترین وسیله برای تحقق این امر است.
خاطره ورزشی
وی در مورد خاطرات ورزشی خود گفت: خاطرات زیادی در فوتبال و فوتسال دارم اما آنکه برایم جالب بود و ماندگار شد این بود که یک دیدار دوستانه بین تیم های فوتبال بانوان مهاجر در شیراز برگزار کردیم و در حین بازی زمانی که یکی از بازیکنان داشت برای گلزنی به سمت دروازه نزدیک می شد، خواهرم مژگان از پشت موهای او را کشید و مانع از گلزنی حریفش شد که برایم جالب بود و این را هیچ وقت فراموش نمی کنم.
غفوری از دولت ایران، اداره اتباع استان فارس و کمیساریای سازمان ملل تشکر کرد و گفت : اگر حمایت های آنها نبود هیچ وقت نمی توانستم در هدفی که دارم موفق شوم و از والدینم به ویژه مادرم که مشوقم بودند قدردانی می کنم ضمن اینکه همکاری هیات فوتبال فارس را هم نمی توانم نادیده بگیرم.