عبدالمجید نورتقانی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: قبل از شیوع کرونا عملیات حذف علف‌های هرز از قسمت مخروطی برج قابوس با روش قطع کردن توسط قیچی باغبانی انجام شد و در حال حاضر با تخصیص اعتبار سه میلیارد ریالی در حال عقد قرارداد با دانشگاه شهید بهشتی تهران به عنوان پیمانکار برای تهیه طرح مرمت و نمونه آجر ریشه‌دار و ملات مورد استفاده در این بنا هستیم.
وی ادامه داد: اجرای این مرحله ۶ ماه طول خواهد کشید و در ادامه تولید، انبوه آجر و ملات لازم برای مرمت برج را در دستورکار قرار می‌گیرد.
مدیر پایگاه میراث جهانی گنبدقابوس همچنین گفت که ۶ میلیارد ریال نیز برای محوطه سازی قسمت شرقی برج قابوس تخصیص یافت که علاوه بر ادامه عملیات کف‌سازی، قرار است با همکاری دانشگاه فردوسی مشهد، ساعت خورشیدی در این محدوده نصب و پوشش گیاهی محوطه با راهنمایی پایگاه جهانی باغ ارم دانشگاه شیراز ساماندهی شود.
برج قابوس به عنوان بلندترین برج آجری جهان و مقبره "قابوس بن وشمگیر"، بنایی بازمانده از سده چهارم هجریدهم، تیرماه سال ۱۳۹۱ در فهرست آثار سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) به ثبت جهانی رسید.
این شاهکار معماری اسلامی بر روی تپه‌ای به بلندی ۱۵ متر و با ارتفاع مجموع ۷۰ متر در مرکز شهر گنبدکاووس قرار دارد.
وی همچنین از تخصیص ۲ میلیارد ریال برای ساماندهی کارگاه‌های شهر تاریخی جرجان خبر داد و گفت: با همکاری یکی از اساتید دانشگاه تهران سه کارگاه موجود در شهر تاریخی جرجان از علف‌های هرز پاکسازی و ساماندهی و با فنس کشی مسیرهایی برای بازدید گردشگران از این کارگاه‌ها آماده می‌شود.
شهر تاریخی جرجان که بر اساس مطالعات و هفت فصل کاوشگری باستان شناسان طی چند دهه گذشته بخش‌هایی از آن از دل خاک بیرون آمده، در زمان آبادانی خود هزار و ۲۰۰ هکتار مساحت داشت اما به دلایل مختلف نظیر توسعه بخش کشاورزی، ساخت خانه، کاوش‌های غیرمجاز و زمین خواران از بین رفته و اکنون گستره آن به حدود ۲۵۰ هکتار کاهش یافته است.
به گفته کارشناسان، بیش از صدها محوطه و تپه باستانی در این شهر وجود دارد که تنها بخش اندکی از آنها شناسایی شده و داده‌ها و یافته‌های باستان‌شناسی نیز نشانگر آن است که این منطقه تمامی شرایط لازم برای تداوم فرهنگی را تا دوران اسلامی داشته و کشف سفالینه‌های مربوط به هزاره پنجم قبل از میلاد و عصر آهن در محلی به نام «حبی بلی» در محدوده شهر جرجان و در حاشیه رودخانه گرگان رود، شاهدی بر این مدعاست.