به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، سیاست های رسانه ملی در قبال رییس جمهوری و دولت هرگز دوستانه نبوده و شاهد این مدعا هم برنامه های همیشه انتقادی از کاستی ها و بایکوت های خبری دستاوردها بوده است.
با این همه اما اظهارات تازه در برنامه زنده شبکه چهارم و توهین های سخیف و افتراها و هتاکی علیه رییس جمهوری؛ مرحله و باب تازه ای است که دو روز قبل در رسانه ملی گشوده شد. صداوسیما و تصمیم گیران آن گاهی به عمد یا سهو فراموش می کنند که چنین شیوه ای در قبال دولت تدبیر و امید این پرسش را در ذهن مخاطبانش ایجاد می کند که آیا نوع برخورد با مقام دوم کشور پیش از این هم سابقه داشته و آیا پس از این هم تکرار خواهد شد؟ یعنی از مردادماه سال آینده و در صورتی که دولتی ناهمسو با دولت کنونی روی کار بیاید نوع برخوردها همین اندازه هتاکانه خواهد بود؟ پرسشی که شاید مرور دولت های قبل پاسخ آن را مشخص سازد که رسانه ملی جز سال آخر دولت مهرورز تا چه میزان از در مدارا و مهرورزی با اعضای آن برخورد می کرد.
صدا و سیما اما تنها نیست و هجمه ها به دولت از چند جبهه است؛ تغییرات عجیب و بی منطق اقتصادی بودجه از سوی کمیسیون تلقیق مجلس مدت هاست دولت را نگران لایحه ای کرده که قرار است سند مالی اداره کشور در سال آینده باشد؛ سندی که اکنون به کانون تازه ای از هجمه ها علیه دولت تبدیل شده و با هر قسم نمایندگان مجلس درباره اشتباه بودن بندهای بودجه؛ دولت مجبور می شود به تعبیر رییس جمهوری «دم های خروس» این قسم ها را تشریح کند. در زمینه دیپلماسی و روابط بین المللی هم چنین روشی تکرار می شود و وزیر امورخارجه را که وظیفه اصلی وی، مذاکره و تبادل نظر با همتایان خارجی خود است به این دلیل بازخواست کرده و با کارت زرد از مجلس بدرقه می کنند.
بدعت در رسم مسلمانی؟
پس از توییت های تهدید به اعدام و توهین علیه حجت الاسلام «حسن روحانی» این بار اتهاماتی عجیب، هرز و سخیف از رسانه ملی و صدا و سیمای جمهوری اسلامی علیه رییس جمهوری گفته و پخش شد و بیش از هر زمان دیگری ضرورت رسیدگی به این میزان تخریب دولت و رییس این قوه را آشکار کرد. شخصی که روز گذشته (یا روزهای گذشته) در برنامه زنده زاویه از شبکه چهار سیما، رییس جمهوری را متهم به افعالی توهین آمیز و زشت کرد، هم لباس وی و حجت الاسلام «احمد جهان‌بزرگی»، عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه بود که با فریاد واسلاما! از مسوولین کشور و دولت انتقادات بسیار کرد که چرا چنین وضعی را در کشور به وجود آورده اند.
گرچه شدت سخیف بودن اتهامات وارد شده آنقدری است که نتوان در رسانه های رسمی کشور آن ها را عین به عین نوشت اما پرسش مسلم از شخصی که خود را نگران دین و مسلمانی جامعه نشان می دهد این است که بر چه اساس و شاهدی، با کدام دلیل و مدرک و با استناد به کدام گزارش ها، به رییس جمهوری اتهام هایی چنین ناروا، روا می دارد و کجای دین اسلام بر چنین شیوه و سیاقی حتی اشارتی شده است؟
وارد کردن چنین اتهامی به شخصی که بیش از چهل سال برای نظام جمهوری اسلامی و بقای آن تلاش کرده و می کند، رییس جمهوری که رای ۲۴ میلیون ایرانی را در پشتوانه دارد، بر اساس کدام مشاهده ای است؟ این بدعت تازه در رسم مسلمانی اگر جاگیر شود و عادی و معمول؛ نه برای حسن روحانی که برای هر انسانی در این کشور خطرآفرین است.
از دولت دوازدهم کمتر از یک سال مانده و از آینده سالهای زیاد. این رسم خطرناک تهمت زنی به مسوولین نباید جایگزین انتقادهای سازنده شود اما نزدیک به یک سال است که هر تهمت و افترایی، هر هجمه و انتقادی و هر اظهارنظر فاقد پشتوانه علمی و عملی به دولت و رییس جمهوری روا داشته می شود در حالی که هیچ نهاد و قوه ای حتی یک هزارم از این هجمه ها را به خود نمی بیند.
در واکنش به اتهامات سخیف علیه رییس جمهوری «محمود واعظی» رییس دفتر رییس جمهوری در رشته توییتی با انتقاد از توهین‌ها به رییس جمهوری و دولت با بیان اینکه «هر چه به انتخابات ۱۴۰۰ نزدیک می‌شویم توهین به رییس‌جمهور و تخریب دولت افزایش می‌یابد»، تاکید کرد: «توهین و تخریب روش غیراخلاقی است که با آموزه‌های دینی ما مغایر است، برای توهین‌کنندگان محبوبیت نمی‌آورد و از عزم و اراده رییس‌جمهور و دولت برای تلاش بیشتر در این شرایط سخت و خدمت به مردم نمی‌کاهد.»
«علیرضا معزی» معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رییس جمهور هم در رشته توییتی نوشت: «آنتن صداوسیما در روز رفتن ترامپ و همزمان با افتتاح سومین ابر پروژه جهان در سال ۲۰۲۰ توسط رییس جمهور، جولانگاه افترا و توهین است و این شرارت، دیگر خارج از تحمل است. جای تاسف که گوینده آن محتوای سخیف و اتهام رکیک، معمم و رسانه هم، رسانه ملی است و تاسف بیشتر که تا این لحظه، کسی از مقامات سازمان صداوسیما به این سطح از فضاحت، واکنشی نداشته است.»
«سیدعباس صالحی» وزیر فرهنگ و ارشاد هم ادبیات سخیف، توهین و افترا را از همه بد دانست و در کسوت روحانیت، آن هم از رسانه ملی، بدتر. وی تصریح کرد: با سخنان غرض‌آلوده زاویه‌ها را بیشتر و دشمنان ایران را شادمان نکنیم.
«حسام الدین آشنا» مشاور رییس جمهوری هم با تاکید بر اینکه مردم اهل ملاقه و منقل را به خوبی می‌شناسند؛ نوشت: ای کاش در کنار ریش و عمامه، جهان‌تان را هم بزرگ‌تر می‌کردید تا بدانید که در این وانفسا اهانت به مردم شریف ایران و شخص دوم کشورتان نه خدمت به اسلامیت و جمهوریت بلکه هم‌آوایی با یاوه‌گویان ترامپی است. انتقادات از این میزان افترا به رییس جمهوری رسانه ملی را وادار به واکنش کرد و این رسانه در بیانیه ای سخنان جهان بزرگی را غیرمنصفانه و غیرحرفه ای خواند و ابراز امیدواری کرد که دیگر شاهد چنین رفتارهایی از سوی مهمانان در برنامه‌های زنده نباشد.
پیامدهای افترا به رییس جمهوری
برنامه تلویزیونی رسانه ملی که با هدف گفت و گو و اندیشه افزایی تهیه و تولید می شود، این روزها به یکی از کانون های ایجاد اختلاف تبدیل شده است و اظهارات جهان بزرگی، نه تنها راهی به سوی گفت و گو باز نکرده بلکه با آلودن عقاید خود به افترا راه را بند هم آورده است.
واقعیت آن است که گفت و گو میان شخصیت ها و جریان های سیاسی کشور به رویدادی نادر تبدیل شده است که هر سال نوری یک بار روی می دهد در حالی که کشور بیش از همیشه نیازمند این گفت و گوست تا عقاید را نزدیک و سو تفاهمات را برطرف سازد. شاید به همین دلیل است که رهبر معظم انقلاب آذرماه سال جاری در دیدار اعضای ستاد بزرگداشت سالگرد سپهبد شهید سردار سلیمانی تاکید کردند که مسوولان اختلافات خود را با مذاکره با یکدیگر حل کنند.در این میان هر اندازه روحانی دست یاری به سوی قوا و نهادهای دیگر دراز می کند تا به یاری آن ها شرایط کشور بهبود یابد؛ بیشتر مورد طعن و کنایه و توهین قرار می گیرد. هر اندازه تلاش می کند با اعلام افزایش فروش نفت، با افتتاح اَبَرپروژه ها و تکمیل زیرساخت ها به جهان اعلام کند که ایران در برابر تحریم های فلج کننده آمریکا ایستادگی کرده و از پای ننشسته است، در برابر گروهی اصرار دارند با تضعیف دولت و زیر سوال بردن رییس جمهوری پیامی در جهت مخالف آن به جهان ارسال کنند.
با این همه اما گرچه بی منطقی و فقدان پشتوانه علمی در رفتار برخی از مخالفان اقتصادی و سیاسی دولت منصفانه و عقلایی نیست اما می توان این نوع جدال های بودجه ای و دیپلماتیک را به دیده اغماض، ضرورت کشورداری توصیف کرد اما عبور از خطوط قرمز اخلاقی جایی برای این اغماض باقی نمی گذارد و تعداد و تنوع بی اخلاقی ها علیه رییس جمهوری و وزرایش نیازمند هشداری جدی است. افزایش اختلافات نه فرهنگ است و نه هنر، بی اعتنایی به آداب سخن گفتن هم دشمن اندیشه و اندیشه ورزی است، پس از رییس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه هم انتظار غرض ورزی درباره رییس جمهوری نیست.