این کتاب در ۱۴۴ صفحه، سال ۹۷ با قیمت ۲۰۰ هزار ریال و شمارگان هزار نسخه از سوی انتشارات رسول به چاپ رسیده است.
در مقدمه کتاب هجده قبیله احمدی هرمزگان آمده است: اولین قومی که بعد از قوم های حبشیان آسیایی، کوچ، بلوچ یار و مددکار حکام هرموز محسوب می شدند قوم عرب بنی احمدی ست؛ همان طور که خلفای جبار اموی از معاویه ابن ابی سفیان آغاز و سیزدهمین نفر از آن ها مروان حکم به دست ابومسلم خراسانی منقرض می شوند.
چهارمین نفر از این خلفای ظالم مروان حکم اموی است. بعد از شهادت غم انگیز امام سوم شیعیان حسین بن علی (ع) سبط رسول مکرم اسلام در سال ۶۱ هجری مختار ابوعبید سقفی، یکی از امرای عرب در عراق، بر امویان شورید و موفق شد تمام عمال و متصدیان شهادت امام و یارانش به تلافی خون آن بزرگوار همه را مقتول کند.
در همین اثنا احمد بن مروان الحکم از عراق گریخت، به ایران رفت و در جنوب شهر سیرجان در نواحی شهر آناس و میمند که حال به دهنه میمند معروف است، استقرار یافت که این ناحیه احمدی و مردمانش احمدی کاره مشهور شدند.
نام مردم احمدی در کتاب های تاریخ بخصوص در کتاب یعقوب لیث صفاری اثر استاد باستانی پاریزی در جریان حمله یعقوب لیث به فارس و بغداد نام احمد بن الحکم که واسطه بین یعقوب لیث و حاکم فارس و خوزستان شده بود دیده می شود.
قوم عرب بنی احمدی همچون حکام هرموز عرب زاده و از همان ابتدا تا پایان انقراض حکام هرموز به دست امام قلی خان مجری منویات و یار و مددکار شمشیرزنان ماهر و تفنگچیان زیرک برای حکام مذکور بوده اند.
نویسنده این کتاب، به استناد قول گذشتگان و مدارک موجود از نویسندگان، مطالبی در مورد تاریخ، فرهنگ، رسوم، اصطلاحات و گویش های زادگاهش احمدی از گذشته تا به حال ارائه کرده و به موضوع هایی از قبیل جنگ ها و رویدادهای مهم، بیماری های صعب العلاج، سوغات، رنگ پوست و چهره ها، قبیله ها، راه سازی، آب و هوا، قلعه ها، چشمه ها و پرندگان کمیاب این منطقه اشاره می کند.
بخشی از کتاب
برابر روایت ها و صدق گفتار گذشتگان، احمدی شامل هجده قبیله متفاوت بوده است که این هجده طایفه پس از سقوط احمد بن مروان الحکم که از عراق متواری و به خاک هرموز و در احمدی پناهنده می شود از آنجایی که احمد نامسلمان بوده و با مسلمانان ساکن احمدی سازگاری نداشت مسلمانان احمدی پیوسته با او در جنگ و نزاع بوده اند، تا این که درگیری بسیار سختی بین احمد بن مروان و مسلمین ساکن احمدی رخ می دهد و لشکرش به سمت بشاگرد و رودبار زمین فرار می کنند.
چون حرکت آن ها شبانه بوده دو نفر از فرزندانش، پور و یک دختر که نام او معلوم نیست این برادر و خواهر از قافله فراری جا ماندند، یک زن مسن سال به نام بی بی سیده آن دو را نگهداری و پرورش می دهد، نقل قول است بعد از دو ماه حمله از جانب مروانیان به احمدی صورت می گیرد اما دو فرزند به دست مسلمانان احمدی آموزش و پرورش می یابند و مسلمان می شوند.
احمد بن مروان به ظاهر آن چنان حکومتی طولانی و با دوام در این خطه نداشته است، اما فرزندش پور حکومت احمدی را به دست گرفته و دخترش گویند در فارغانات و میمند فارغان که مرکز حکومتی آن زمان بوده به دست دختر احمد بن مروان که او هم در احمدی بزرگ شده بود حکومت داری و فرمانروا بوده است، باید گفت که این هجده قبیله یک دفعه وارد احمدی نشده اند و به مرور زمان اقوام مختلفی که جهت حرکت به بندرها ساحلی رفت و آمد داشته اند در منطقه احمدی که دارای آب و هوایی معتدل و کوهستانی بوده سکنی گرفته و ماندگار شدند.