تهران- ایرنا- معاون وزیر و مدیر عامل شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد: حمل و نقل ریلی راهکاری چندوجهی و مشتری مدار برای تجارت امروز است.

به گزارش روز جمعه ایرنا از روابط عمومی راه آهن جمهوری اسلامی ایران، «سعید رسولی» در سخنرانی خود در اجلاس دریایی هندوستان ۲۰۲۱ ضمن معرفی مختصر شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران و توانمندی‌ها و فرصت‌های ارزنده راه آهن ایران برای کمک به ترانزیت منطقه، گفت: عملکرد شرکت راه آهن در بخش حمل و نقل بار در سال ۲۰۲۰ بیش از ۳۴ میلیارد تن-کیلومتر بوده است که از این میزان ۳۰ درصد به سهم حمل و نقل بین المللی و ۷۰ درصد به سهم حمل ونقل داخلی اختصاص داشته است.
وی با اشاره به اینکه از مجموع تناژ حمل شده در شبکه ریلی کشور ۲۵ درصد متعلق به بنادر است، افزود: از مجموع بنادر ساحلی ایران ۴ بندر اصلی و مهم شامل بنادر شهید رجایی، امام، خرمشهر در جنوب کشور و بندر امیرآباد در شمال به شبکه ریلی  متصل هستند که سهم این ۴ بندر از کل عملکرد بنادر حدود ۸۵ درصد است.
معاون وزیر راه با بیان اینکه در آینده نزدیک بندر چابهار نیز به عنوان یکی از بنادر مهم و اقیانوسی در جنوب کشور و بندر کاسپین در شمال به شبکه ریلی متصل خواهند شد، خاطرنشان ساخت: ایران در بخش ترانزیت به علت دارا بودن موقعیت ممتاز جغرافیایی، منابع انرژی، نفت و گاز، ذخایر معدنی و منابع انسانی جایگاه ویژه ای دارد و دولت و راه آهن جمهوری اسلامی ایران با درک این جایگاه مهم، برنامه‌های جدی خود را در جهت گسترش حمل و نقل ریلی دنبال می‌کنند.

خاک ایران درعمل کوتاهترین مسیر اتصال کشورهای آسیای میانه با آب‌های آزاد بین‌المللی و مساعدترین مسیر برای ترانزیت است و در این میان راه آهن ایران به دلیل گستردگی، امنیت، حمل انبوه بار، مصرف سوخت کمتر، کاهش زمان انتقال و از این‌رو کاهش قیمت و مقرون به صرفه بودن آن می‌تواند نقش عمده‌ای در این زمینه ایفا کند.

مدیر عامل شرکت راه آهن با تشریح موقعیت خلیج فارس به عنوان عنوان گلوگاه انرژی جهان افزود: در شمال ایران نیز دریای خزر قرار دارد که بهترین پل ارتباطی میان کشورهای ایران، روسیه، قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان است و می‌تواند نقش مهمی در تجارت میان این کشورها ایفا کند. بنادر شمالی و جنوبی از طریق راه آهن به یکدیگر متصل هستند.

زیربنای ریلی، اولویت شرکت راه آهن در رساندن شبکه ریلی به مرزها و اتصال با کشورها است و بر این باوریم که امروز تمرکز بر راه‌آهن ملی کافی نیست بلکه باید شرایط زیربنایی و بهره‌برداری در کشورهای همسایه در نظر گرفته شود.

رسولی از آمادگی شرکت راه آهن ایران به عنوان یک پل ارتباطی در منطقه خبر داد و خاطرنشان ساخت: برای تبدیل ایران به یک چهارراهی مهم ، کریدور یا مسیر انتقال بین‌المللی چند وجهی شمال-جنوب (INSTC) پیش بینی شده که می‌تواند ارتباط ترانزیتی کشورهای شمال اروپا، اسکاندیناوی و روسیه را از طریق ایران با کشورهای حوزه خلیج‌ فارس، حوزه اقیانوس هند و جنوب‌شرقی آسیا برقرار کند.
مدیر عامل شرکت راه آهن این کریدور را یکی از کوتاه‌ترین، کم‌هزینه‌ترین و سریع‌ترین مسیر ترانزیت کالا بین آسیا و اروپا دانست و ادامه داد: هزینه حمل کالاهای ترانزیتی از طریق کریدور شمال- جنوب تا ۳۰درصد نسبت به سایر مسیرهای سنتی ارزان‌تر است و این کریدور تقاطع‌های متعددی با کریدورهای موجود میان کشورهای آسیای میانه و اروپا دارد.
وی افزود: این کریدور در حال حاضر به صورت ترکیبی فعال است و در محوررشت ـ آستارا گسستگی دارد و اخیراً به دنبال توافق هایی با روسیه کریدور شمال ـ جنوب از شاخه غرب دریای خزر بصورت ترکیبی فعال شده است که راه اندازی قطار آزمایشی در این کریدور در جلسه ۲۰ اسفند با حضور کشورهای مسیر مشخص خواهد شد.
رسولی با اشاره به اینکه دست اندرکاران حمل و نقل می‌دانند که نیاز امروز راه‌کارهای چندوجهی است که درآن مشتریان با حمل و نقل درب-به-درب راضی می‌شوند، گفت: این دیدگاهِ مشتری‌مدار یک محیط جدید برای راه‌آهن ایجاد می کند.
معاون وزیر راه و شهرسازی لازمه توسعه و فعال سازی کریدورهای بین المللی حمل و باری را ارتباط میان راه‌آهن و بنادر و همچنین توسعه پایانه‌های کانتینری زمینی دانست و افزود: بندر چابهار که تنها بندر اقیانوسی کشور است از ظرفیت بالایی برای واردات، صادرات و ترانزیت کالا برخوردار بوده و می‌تواند در فعال کردن کریدور بین المللی شمالی – جنوب نقش مهمی را ایفا کند.
وی افزود : با توجه به این مهم ایران در حال ساخت پروژه ریلی چابهار ـ زاهدان با طول محور ۶۲۸ کیلومتر، ظرفیت باری محور در افق طرح ۰۰۰’۷۰۰’۷ تن است که فاز اول پروژه در سال ۱۴۰۰ است.

به گزارش ایرنا، موافقتنامه کریدور حمل ونقل بین‌المللی شمال ‌- ‌جنوب در شهریور ۱۳۷۹ در سن پترزبورگ به امضای وزرای حمل و نقل سه کشور ایران، هند و روسیه رسید. کریدور شمال - جنوب مهمترین حلقه تجارت بین آسیا و اروپا است که در مقایسه با مسیرهای سنتی از نظر مسافت و زمان تا ۴۰ درصد کوتاهتر و از نظر هزینه تا ۳۰ درصد ارزانتر است.