مجموعه تئاترشهر به‌عنوان قلب تپنده هنرهای نمایشی کشور سال‌هاست میزبان هنرمندان بنام و جریان‌سازان فرهنگ و هنر کشور و استقبال‌کننده از مخاطبانی است که تصمیم گرفته‌اند تا دقایقی و ساعاتی از زندگی خود را در همراهی و همدلی با این هنر پویا، زنده، جریان‌ساز و فرهنگ‌ساز سر کنند.
در کنار این نکات مثبت، قریب به یک دهه است از سوی هنرمندان مسئله تعیین حریم تئاترشهر با فراز و فرودهای مختلف در راستای امنیت روانی و روحی خانواده‌ها و هنرمندانی که در این محیط رفت‌وآمد می‌کنند، همچنین احترام گذاشتن به شخصیت و حرمت هنر در کنار افرادی که هنجارهای اجتماعی را به‌سادگی هرچه تمام‌تر در قالب خریدوفروش مواد مخدر، یا دعواها و نزاع‌های خیابانی که گاه به اسلحه گرم نیز ختم شده‌است به خطر انداخته‌اند. همه اینها بارها و بارها نه تنها نشان داده اثبات کرده است این آسیب نیاز به درمان هرچه سریع‌تر دارد.
اتفاقات و رویدادهای ریز و درشتِ تلخ پیرامون این محیط شیرین و میزبان تولیدات هنری هنرمندان عرصه تئاتر کشور کم نیست و پیش‌از این بارها گفته‌شده اما طی یک‌سال گذشته و در سایه کاسته شدن از فعالیت هنرمندان به‌سبب شیوع ویروس کرونا شاهد اوج گرفتن بزهکاری‌ها، دعواها و نزاع‌های خیابانی و خریدوفروش مواد مخدر این‌بار به شکل علنی‌تر در محیط پیرامونی مجموعه تئاترشهر به‌ویژه در محوطه پارک دانشجو هستیم.
رویداد و اتفاقی که نه‌تنها شأنیت و جایگاه این هنر فرهنگ‌ساز را زیر سوال برده که امنیت روحی و روانی خانواده‌ها و مخاطبان این هنر و هنرمندان را نیز با اما و اگرهای فراوانی مواجه ساخته است. طوری که طی پاییز و زمستان ۱۳۹۹ بارها از سوی هنرمندان بنام عرصه تئاتر درباره تعیین حریم این مجموعه صحبت‌های متعددی صورت‌گرفته است و نشست‌های مختلفی میان قادر آشنا مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ابراهیم گله‌دارزاده مدیر مجموعه تئاترشهر، سیدمجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ با مسئولان، متصدیان و دست‌اندرکاران شهرداری ناحیه، منطقه و در نگاهی کلان‌تر شهرداری تهران صورت گرفته است.
ماجرای ساده تعیین حریم تئاترشهر و حصار کشی آن بعد از جلسات و گفت‌وگوهای یادشده میان مدیران عرصه تئاتر کشور و دست‌اندرکاران حوزه شهرداری، زمانی شکلی بغرنج به خود گرفت که دو فیلم در فضای مجازی با محتوای توهین مستقیم به قادر آشنا مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مقایسه او با ترامپ (رییس جمهوری پیشین آمریکا) بر سر مسئله تعیین حصار و دیوارکشی اطراف مجموعه تئاترشهر منتشر شد.
انتشار این فیلم‌ها زمانی بار تلخ‌تری به خود می‌گیرد که افرادی مانند مهندس محسن هاشمی، احمد مسجد جامعی و دکتر محمدجواد حق‌شناس تنها به عنوان تعدادی از نمایندگان شورای شهر تهران که دستی گرم بر آتش فعالیت‌های فرهنگی و هنری در کشور دارند نیز در برابر این فیلم‌ها سکوت کردند. در این میان فردی مانند دکتر حق‌شناس حدود یک دهه پیش برای نخستین‌بار در قامت فعالیت‌های فرهنگی‌هنری لزوم تعیین حریم مجموعه تئاترشهر و حصارکشی این مجموعه برای را یادآور شده بود.
از سوی دیگر انتشار این فیلم‌ها با وجود ناراحتی برای مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با طرح شکایت و دعوی او مواجه نشد و او کماکان تاکید دارد مسئله ساده‌ای مانند تعیین حریم مجموعه تئاترشهر را می‌توان در قامت تعامل و گفت‌وگو حتی با منتقدان این مساله دور یک میز به شکلی رودررو به گفت‌وگو و مناظره گذاشت.
گفت‌وگوی خبرنگار فرهنگی ایرنا با قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره لزوم تعیین حریم تئاتر شهر، اتفاقات و مسیرهایی که تا این لحظه برای تحقق این رویداد پشت سر گذاشته شده می‌خوانید.
میراث گران‌بهایی در اختیار ماست
آشنا در آغاز این گفت‌وگو و در پاسخ به این‌که چرا مساله‌ای به این سادگی تا به این حد بغرنج شده است به خبرنگار ایرنا گفت: در ابتدا نیز از نظر ما موضوع بسیار جزئی بود. ولی امروز بسیار این‌موضوع مهم شده است. چرا می‌گویم جزئی بود و چرا مهم شده‌است؟ جزئی از این منظر است که یک ساختمانی داریم منحصربه‌فرد. مالک آن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بهره‌برداران نیز خودش است. زمانی به یک دلیلی درست یا غلط نرده‌های دور آن را برداشتند. این ملک در حال حاضر درحال از بین رفتن است بحث ما این بود که صرفاً برای جلوگیری هر چه سریع‌تر از نابودی کامل آن نرده‌ها را به‌جای خود بازگردانیم.
وی تاکید کرد: این مسأله به‌همین اندازه بسیار جزئی است و اصلا کار سختی نیست ولی متأسفانه انجام این کار به حوزه مسائل سیاسی، انتخابات، توهین و این‌دست از موارد کشید. نخست باید بدانیم چرا به سمت تعیین حریم رفتیم و چرایی مسئله برای ما اهمیت پیدا کرد؟ پاسخ آن ساده است. نخست آنکه این ملک و این ساختمان جزو ساختمان‌های ویژه است. مانند تالار وحدت، مانند موزه هنرهای معاصر، مانند مجموعه نیاوران، مانند سعدآباد، مانند ارگ و... و این ساختمان در حال حاضر و درحال از بین رفتن است.
دیواره‌های آن را می‌کنند. روی آن یادگاری می‌نویسد. ببینید چقدر شماره‌تلفن و یادگاری روی این دیوار نوشته شده‌اند و هر وقت اینها را می‌بینم احساس می‌کنم تیر به قلبم می‌کند چراکه می‌بینم میراث گران‌بهایی در اختیار ماست و اصلا به آن توجه نمی‌کنیم. گاهی دوستان می‌گویند در فلان کشور فلان چیز برداشته شد. چرا ما می‌گوییم در فلان کشور؟ چرا نمی‌گوییم در پارک لاله، موزه هنرهای معاصر نرده دارد و با تمام این تفاسیر مردم در آن رفت‌وآمد دارند حضور پیدا می‌کنند. چرا تالار وحدت را نمی‌گوییم؟
مدیر تئاترشهر برای سوار شدن به ماشین باید با مامور حراست برود
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاکید چندباره نسبت به این موضوع که این ملک درحال از بین رفتن است تصریح کرد: معتادهای متجاهر وضعی را آن‌جا درست کردند غیرقابل‌توصیف. مجبورم که اینگونه بگویم، هرچند تلخ. صبح‌ها که ما آن‌جا می‌رویم بوی متعفن ادرار و مدفوع همان معتادان حال انسان را به‌هم می‌زند. هر کسی که از آن‌جا رد می‌شود لعن و نفرین می‌کند که آیا این محیط متولی ندارد؟ آیا متولیان آن توانایی مدیریت آن را ندارند؟
وی ادامه داد: درهای این مجموعه بسیار منحصربه‌فرد است. اما کنار آن آتش روشن کردند. کنار دیواره‌های آن آتش روشن کرده‌اند. از طرف دیگر دست‌فروش‌ها آن‌جا ورود پیدا کردند. خریدوفروش مواد مخدر، چاقوکشی، عربده‌کشی و چه و چه و چه... مدیر تئاترشهر ساعت ۹ شب می‌خواست برود که سوار ماشینش بشود همکار حراست به او می‌گویند باید با او بیایند چراکه این‌جا ناامن است.
آشنا با اشاره به آنکه این همان حالت روانی و ناامن است برای هنرمندان و مخاطبانی که برای دیدن آثار هنری به این مجموعه می‌آیند یادآور شد: هنرمند می‌خواهد آن‌جا تمرین کند و اثرش را اجرا ببرد. بیرون آن دعوا و تعقیب و گریز است و آن فرد می‌دود می‌رود درون سالن‌های ما، حال ما باید به دنبال آن فرد خاطی باشیم ببینیم داخل سالن چهارسو، سایه، قشقایی و یا سالن اصلی رفته است. رفته بارهای مسئله اتفاق افتاده است. اراذل و اوباش دادوفریاد می‌کنند و وارد تئاترشهر می‌شود و اطراف این مجموعه یقه‌گیری و زورگیری می‌کنند. نگاه ما از این منظر است که دنبال تعیین حریم هستیم. تا بتوانیم امکانی را فراهم کنیم تا هنرمندان و مخاطبان واقعی هنر تئاتر از هر حیث با حضور در این مجموعه هنری احساس امنیت و آرامش کنند.
هرکُنش و اقدامی باید با فرهنگ آن کشور هماهنگ باشد
این مدیر هنری با اشاره به آنکه بعد از این توضیحات باید گفت ما به‌عنوان مالک و بهره‌بردار این مجموعه (تئاترشهر) آن‌جا ذی‌نفعانی داریم که هنرمندان هستند افزود: جامعه هنری سالیان سال است به ما می‌گویند وقتی می‌آیند و در این چارچوب قرار می‌گیرند مهمترین اولویت‌شان آن است که این فضا، فضای هنرمندانه‌ای باشد تا بتوانند با همکاران خود در کمال آرامش و امنیت صحبت کنند و مراوده داشته باشند و در این بین کسی نباشد که یقه آنها را بگیرد.
وی ادامه داد: همه‌جا وقتی بلیت می‌گیریم و وارد می‌شویم مثلاً در مجموعه تالار وحدت، وقتی مخاطبان وارد می‌شوند آیا آنها از جامعه جدا شده‌اند؟ یا هنرمندان حاضر در این مجموعه از جامعه جدا شده‌اند؟ به هیچ وجه. تعیین حریم فضای هنری باعث می‌شود مخاطب و هنرمند با فراغ بال کار را ببینند و اجرا کنند. در ادامه هر دو با امنیت و آسایش روانی محیط هنری را ترک می‌کنند.
هرکُنش و اقدامی باید با فرهنگ آن کشور هماهنگ باشد. متاسفانه باید اعتراف کنیم نتوانسته‌ایم این فرهنگ را ایجاد کنیم که اگر ما دیواری محافظ از یک مجموعه ثبت‌شده در میراث ملی را برداریم، مردم نیز به آن احترام می‌گذارند. نتوانسته‌ایم این فرهنگ را جاری و ساری کنیم و امروز شاهد از بین رفتن این مجموعه گران‌بها و ثبت‌شده در میراث ملی کشورمان هستیم. حال که به این توفیق نرسیده‌ایم نمی‌توانیم دست روی دست بگذاریم و بگوییم باید فرهنگ‌سازی شود. شاید تا آن زمان اتفاقاتی بیفتد که دیگر جبران آنها غیر قابل‌انجام باشد.
ما نمی‌خواهیم دیوار برلین بکشیم و آن را تا ثریا بالا ببریم!
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تکرار کرد: برای تعیین حریم و رسیدن به آن آرامش و امنیتی روحی و روانی که به آن به عنوان یک اصل خدشه‌ناپذیر اشاره کنم، هنرمندان نیز از ما برای تحفف این مهم خواستی جدی داشتند. استاد بزرگ تئاتر ایران، استاد علی نصیریان، دیگر بزرگان تئاتر کشور دکتر قطب‌الدین صادقی، استاد اکبر زنجانپور، استاد رضا بابک، دکتر مسعود دلخواه، دکتر محمدرضا حاکی، استاد امیر دژاکام و بسیاری دیگر وقتی آنها چیزی از من می‌خواهند، من مدیر که مالک این مجموعه تحت نظر وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی هستم نباید پاسخی به آنها بدهم؟
وی یادآور شد: کارشناسان ما هم می‌گویند نیاز اصلی برای حفظ این مجموعه تعیین حریم و دیوارکشی است. مخاطبان ما نیز چنین مطالبه‌ای از ما دارند. نکته بعدی به اصحاب رسانه بازمی‌گردد. آنها زبان گویای جامعه هنری هستند. همه آنها نیز از ما این را می‌خواهند که چرا کاری نمی‌کنید؟ پس این یک خواست عمومی است. ما که این‌جا نمی‌خواهیم دیوار برلین بکشیم و آن را تا ثریا بالا ببریم. می‌خواهیم یک نرده‌ای برای حفاظ و محافظت و حضور افرادی که عمیقاً به هنر ایمان دارند را برای این مجموعه هنری فراهم کنیم که هنرمندان و سالن‌های ما و کلا این محوطه هنری در امنیت و آرامش باشد و به معنای واقعی بازتاب دهنده روح و فضای محیط هنری باشد.
می‌خواهیم کاری کنیم وقتی کسی از آن ور دنیا نیز آمد بگوید که آنها نیز به سرمایه‌های ملی و هنری خود توجه دارند. مطمئن باشید هر کسی از خارج از کشور به این مکان بیاید حتما مدیریت آن را زیر سوال می‌برد. که آنها چه مدیرانی هستند که این بنای تاریخی آن هم با این شناسنامه ثبت شده و شناخته شده در جهان - کافی است نام مجموعه تئاترشهر تهران را در تمام موتورهای جستجو بین‌المللی جستجو کنید - در حال از بین رفتن است و به آن توجه نمی‌کنند. آنها فکر می‌کنند که ما نمی‌فهمیم و این توهین مستقیم به ماست.
تشریح چگونگی پیمودن مسیر تحقق تعیین حریم مجموعه تئاترشهر، از شهرداری تا وزارت میراث
آشنا درباره چگونگی پیمودن مسیر برای تحقق خواسته مدیریت تئاترکشور، جامعه هنرمندان و مخاطبان شان که همان تعیین حریم و حصارکشی اطراف مجموعه تئاترشهر گفت: ما به عنوان اداره‌کل هنرهای نمایشی اول در سیستم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با معاون محترم وزیر، مجموعه دوستان و کارشناسان به این جمع‌بندی رسیدیم که تنها راه در حال حاضر ایجاد نرده و حفاظ است. همان نرده‌هایی که بوده را احیا کنیم. این فعالیت درون‌سازمانی ما بود.
وی ادامه داد: در اقدامات برون سازمانی ما که شهرداری باشد، با شهردار ناحیه؛ شهردار منطقه و مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران جلسه گذاشته، گفتگو کرده و به یک جمع‌بندی رسیدیم که نیاز تئاترشهر است و باید از آن حفاظت شود. جلسه دومی برگزار شد و طی آن می‌گذاشتیم که درواقع حوزه شهرداری آقای مهندس مصطفی کاظمی مشاور و مدیرکل دفتر شهردار تهران را دعوت کردیم و در جلسه حضور پیدا کردند. به‌اتفاق وی بازدید میدانی نیز صورا گرفت. در نتیجه تمامی این نشست‌ها با مسئولان شهری همگی اتفاق‌نظر داشتند که از این ملک باید به بهترین نحو ممکن محافظت به عمل آید.
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: خصوصاً شهرداری ناحیه و منطقه که در این حوزه حضور فعال دارند و روزانه تمامی این آسیب‌ها و بسیار بیشتر از آنرا رصد می‌کنند و می‌بینند جملگی کارشناسان خبره و ارشد مجموعه شهرداری هستند. من هم مدیرکل تخصصی هستم و باید نظر بدهم. شهردار ناحیه و منطقه تنها ناظران و مدیران ارشد این مجموعه شهری هستند که دارند این ناملایمات را رصد می‌کنند و آنها نیز همراه هستند.
گام بعدی‌ای که انجام دادیم با وزارت میراث فرهنگی و گردشگری وارد گفت‌وگو شدیم. این ملک ثبت‌شده ملی است. در دنیا وقتی‌که نام تئاترشهر تهران را جست‌وجو کنند متوجه می‌شوند که این یک محیط هنری ثبت‌شده به‌عنوان یکی از میراث فرهنگ و هنر و تمدن ایران‌زمین در حوزه نمایش است. وقتی هیچ کدام از تلاش‌های‌مان پاسخ نداد، گفتیم شما بگویید که ما باید برای این مسئله چه کار کنیم؟ با محمدحسن طالبیان معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با دکتر حسینی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به اتفاق مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران با مدیران مربوطه و مدیران جلسه گذاشتیم و به‌اتفاق صورت‌جلسه و صحبت‌ها ضبط شده‌است و خروجی همه آنها این است که باید به‌سرعت باید این کار را انجام دهیم. پس چرا این کار انجام نمی‌پذیرد؟
تمام کسانی که به من توهین کردند را می‌بخشم
آشنا گفت: تعیین حریم و حفاظ کشی مجموعه تئاترشهر حرف یک‌شبه من مدیرکل نیست که از خواب بیدار شده باشم و یگویم که چنین نیازی وجود دارد و باید آن را انجام داد. ترتیبی را برای اجرای کار در نظر گرفتیم و این مسئله نیز تا آن‌جا که شرحش رفت پیش رفته‌است. ناگهان متوجه می‌شوم که دوستان در شورای شهر نظر مخالف داده‌اند.
وی ادامه داد: اولاً من از شهرداری و آراء نمایندگان تهران تشکر می‌کنم. آنها نیز در حوزه وظایف خود زحمت کشیده‌اند و در حال خدمت به مردم هستند و برای من قابل‌تقدیر و احترام‌اند. آن دوستان و عزیزان نکاتی فرمودند که نمی‌خواهم جواب بدهم. اگر قصدم از این گفت‌وگو پاسخ دادن بود آن زمان که آن فیلم‌ها پخش و توهین‌ها انجام ش پاسخ می‌دادم.
از من خواسته شد که جواب دهم و شکایت کنم اما گفتم این کار را نمی‌کنم. من یک تار موی دوستانی که من را با ترامپ مقایسه کردند و به من توهین کردند را با هزاران ترامپ عوض نمی‌کنم. حاضرم نیستم به آنها بی‌احترامی کنم. آنها نیز مانند من فرزندان همین مملکت و همین آب‌وخاک و نماینده مردم تهران هستند. اما بهتر این بود وقتی درباره یک موضوع صحبت می‌کنیم و نقدی داریم ابتدا با آن افراد به گفت‌وگو بنشینیم.
عضو شورای سیاستگذاری جشنواره تئاتر فجر با اشاره به آنکه به هر دلیل آن جلسه و گفت‌وگو صورت نگرفت و به حای آن دو فیلم ساخته شد خاطرنشان کرد: این از مشکلات کشور است. وقتی‌عادت به گفت‌وگو نداریم و صحبت برای نقد نداریم به همدیگر توهین می‌کنیم این عیب کلی است که باید برطرف شود. این فقط آرزوی من است و تمام کسانی که به من توهین کردند را می‌بخشم و دیگر به آنها اصلا فکر نمی‌کنم.
آشنا در این ادامه خاطرنشان کرد: بعید می‌دانم شورای شهر در جریان این بیانیه و این فیلم‌ها نباشد. چون با آرم شورای شهر بود. من آدم‌های بزرگی را در شورای شهر می‌شناسم و می‌دانم حتی اگر مخالف باشند مرام آنها و روش‌شان توهین کردن نیست. بلکه گفت‌وگو است. به این یقین دارم برای همین بعید می‌دانم که این اتفاق از طرف شورای شهر باشد.
وی ادامه داد: حتی اگر آن اقدامات از طرف شورای شهر هم باشد- که بازهم تاکید می‌کنم بعید می‌دانم!- پاسخی نمی‌دهنم. من روزی رفتم جانم را کف دستم برای همین آب، همین خاک، همین مردم و همین سرزمین گذاشتم که راحت باشند و زندگی کنند. باز هم اگر اتفاقی بیفتد حاضرم جانم را بدهم تا همین آدم‌ها که توهین کردند در کمال آرامش و امنیت زندگی کنند.
آیا واقعاً تعیین حریم و حصارکشی مجموعه تئاترشهر جزو معضلات کلان‌شهری است؟
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: هر چیزی باید با فرهنگ خودش منطبق باشد به عنوان نمونه اگر موضوع وارداتی باشد و فرهنگش وارد نشود، اگر صادراتی باشد و فرهنگ صادر نشود کار به‌جایی نمی‌رسد. این‌که بگوییم ما تئاترشهر را داریم و می‌توانیم همین‌طور آن را اداره کنیم می‌گویم خیر و نباید اینگونه باشد. اگر این واقعاً راه‌حل است بروند موزه هنرهای معاصر که در پارک لاله است، نرده‌هایش را بردارند. به صلاح نیست که این کار را کنند. تالار وحدت، مجموعه نیاوران، سعدآباد، چند جا را مثال بزنم در کشور که ورود و خروج آن مشخص است. حافظیه و سعدیه در شیراز و بسیاری نقاط دیگر که می‌توان مقال آنهرا به میان آورد.
پردیس تئاتر که خود شهرداری متولی آنست آیا محوطه دارد یا خیر؟ آیا حریم دارد یا خیر؟ این مجموعه به‌تازگی نیز ساخته‌شده است. پس حرف ما حرف بی‌ربطی نیست و نگاهمان نیز به‌دنبال گروکشی نیست. می‌گوییم این ساختمان منحصربه‌فرد که به‌عنوان نمونه در کشور وجود دارد باید مورد حفاظت و حراست قرار گیرد، نه قصد داریم تا آن را از مردم جدا کنیم و نه هنرمندان افرادی جدا از خود مردم هستند که چنین خواسته‌ای داشته باشند. ما حفاظت می‌کنیم تا هنرمندان به‌راحتی بیایند و بروند و از این محیط استفاده کنند. این حرف اول و آخر ماست.
آشنا گفت: خواهش می‌کنم و درخواست دارم این‌موضوع را در قالب نشستی تخصصی، فضای کارشناسی و گفت‌وگو محور حل کنیم. موضوع آنقدر جزئی است که شورای شهر که نگاهش به مباحث کلان شهر است نباید خود را وارد این مسائل کند. آیا واقعاً تعیین حریم و ایجاد حصارکشی کنار مجموعه تئاترشهر جزو معضلات کلان‌شهری است؟ این را متوجه نمی‌شوم. وقتی مصداقش در این کشور هزار کار وجود دارد آیا موضوعی است که پای شورای شهر وسط بیاید؟ اینقدر این کار بزرگ است که شورای شهر حضور پیدا کند؟ من این کار را در حد شهردار ناحیه می‌دانم.
وی ادامه داد: کار بسیار ساده‌ای است. ملکی دارد از بین می‌رود. خواست و مطالبه عمومی آنست که از آن محافظت شود. پس این کار را انجام می‌دهیم. بنابراین من وظیفه‌ام را انجام داده و می‌دهم و اصرار دارم بر این کار که انجام شود. چون خواست مخاطبان من است. من باید امنیت و آرامش هنرمندان و مخاطبان هنری را فراهم کنم. اگر موفق شدم خدا را سپاس‌گزارم. انجام این کار اعتباری برای کشور است.
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: مطمئنم با درایت و شناختی که از مهندس حناچی (شهردار تهران) سراغ دارم، این مساله به سادگی قابل حل است.
آشنا با بیان آنکه آشنایی و شناخت او از مهندس حناچی به سال‌هایی دور و زمانی که او معاون دانشجویی و فرهنگی دانشگاه تهران بود بازمی‌گردد یادآور شد: به کارشناسی و نگاه دقیق او ایمان و باور دارم. همچنین آقاییان هاشمی، مسجد جامعی، حق شناس و.. همه اینها از بزرگان حوزه فرهنگ و هنر هستند. یادم است صورت‌جلسه‌ای را می‌خواندم که آقای حق‌شناس در آن جلسه حضور داشت. این مساله مربوط به چند سال پیش است که وی تاکید داشت این‌موضوع تعیین حریم و حفاظ کشی دور محوزه تئاترشهر باید انجام شود. امیدوارم با درایت دوستان در شورای شهر این مسئله را حل کنیم و کار را کنش و واکنشی نگاه نکنیم.
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پایان تاکید کرد: با شناختی که از شهردار دارم همچنین درایتی که در بین شهردار منطقه و کار کارشناسی آنها سراغ دارم، ایمان دارم که این مسئله حل خواهد شد. هنوز هم تاکید می‌کنیم این مساله آنقدر جزئی است که نباید کار به نهاد وزارتی یا شورای شهر کشیده شود.