پیامبر اکرم (ص) در ششمین روز از ماه مبارک رمضان این گونه دعا کردند: اَللّهُمَّ لاتَخْذُلْنِی فِیهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِیتِک وَ لاتَضْرِبْنِی بِسِیاطِ نَقِمَتِک وَ زَحْزِحْنِی فِیهِ مِنْ مُوجِبَاتِ سَخَطِک بِمَنِّک وَ أَیادِیک یا مُنْتَهَی رَغْبَةِ الرَّاغِبِینَ، یعنی خدایا مرا در این ماه به خاطر نزدیک شدن به نافرمانی‌ات وا مگذار، و با تازیانه‌های انتقامت عذاب مکن، و از موجبات خشمت دورم بدار، به فضل و عطاهایت، ای نهایت دلبستگی دلشدگان.
حجت الاسلام علی‌رضا شاه فضل قمصری به خبرنگار معارف ایرنا گفت: بندگان الهی در دعای روز ششم نسبت به سه مقوله مختلف هشدار دریافت می‌کنند. مقوله اول معصیت الهی است که می فرماید کسانی که گناه می‌کنند، گرفتار خذلان و خواری می شوند. یکی از آثار گناه این است که انسان را از تعالی و رشد باز می دارد و او را در برابر دیدگان الهی و بندگان خدا خوار و کوچک می‌گرداند. اگرچه گناه کردن لذت بخش است؛ هویت انسانی انسان را از او می گیرد و انسان را از جایگاه والای انسانیت دور می کند.
استاد معارف دانشگاه علوم پزشکی کاشان افزود: دومین نکته ای که در این دعا به انسان هشدار داده شده این است که انسان گناهکار، گرفتار خشم الهی شود و خدا او را با تازیانه های انتقام، مورد خشم و غضب خود قرار می دهد. یکی از آثار گناه کردن این است که انسان مستوجب عذاب و تازیانه الهی می گردد و کسانی که گرفتار عذاب الهی می شوند، مشکلات فراوانی در دنیا و آخرت برای ایشان بوجود می آید و زندگی آنها در معرض سقوط و نابودی معنوی قرار می‌گیرد.
این حافظ قرآن کریم ادامه داد: سومین مقوله‌ای که در این دعا نسبت به آن هشدار داده شده این است که انسان گرفتار سخط الهی شود. راه نجات برای کسانی که در خشم الهی گرفتار می شوند، وجود ندارد و روز به روز از دایره رحمت الهی دور می شوند و در گرداب گناه می افتند. در این فراز از خدا می‌خواهیم به ما توفیق بدهد که اولاً از گناه دوری کنیم تا در سایه دوری از گناه از تازیانه های عذاب الهی دور شده و از گرفتار شدن در خشم و غضب الهی نجات پیدا کنیم. تمام این خواسته‌ها را در فراز پایانی دعا از منت الهی بر ما و یاری خداوند طلب می کنیم.