حسین ابراهیمی مقدم روز دوشنبه در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی ایرنا در خصوص بی تفاوتی اجتماعی اظهار داشت: بی‌تفاوتی اجتماعی فارغ از ارتباطات اجتماعی، می‌تواند در زندگی شخصی، اجتماع بیرونی و جهان پیرامونی نیز رخ دهد. به عنوان مثال، شخص می‌تواند نسبت به سلامت روان و جسم خود بی‌تفاوت باشد.
وی با اشاره به شیوع کرونا تصریح کرد: برای نمونه، در حال حاضر علیرغم تشدید شیوع بیماری در کشور، برخی شهروندان ماسک نمی‌زنند و نسبت به سلامتی و جان خود و اطرافیان بی‌تفاوت‌اند.
ابراهیمی مقدم افزود: در یک جامعه کرونازده که حجم عظیمی از خانواده‌ها با این بیماری دست وپنجه نرم می‌کنند، بدون شک عدم استفاده از ماسک یک بی‌تفاوتی اجتماعی است که باعث آسیب‌های شخصی و اجتماعی خواهد شد.
علل این بی‌تفاوتی چیست؟
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: گاه انسان نیاز و اقتضائات ضروری‌تری نسبت به برخی مباحث اجتماعی روز دارد، به عنوان مثال، رعایت ضوابط بهداشتی مقابله با کرونا همچون خانه‌نشینی مستلزم تامین نیازهای اقتصادی است.
وی با اشاره به مشکلات اقتصادی جامعه افزود: برخی شهروندان به منظور تامین نیازهای اولیه معیشتی قادر به رعایت ضوابط اجتماعی و بهداشتی کشور بوده و بنابراین ناگزیر به بی‌تفاوتی روی می‌آورند.
ابراهیمی مقدم تاکید کرد: برخی انسان‌ها اما در این رابطه تفکر نکرده و براساس یک باور اشتباه عمل می‌کنند. این قشر از جمعیت باور ندارند که با گسترش بی‌تفاوتی اجتماعی در یک جامعه خود نیز آسیب می‌بینند.
به گفته این مشاور، بی‌تفاوتی نقطه مقابل عشق است، در نفرت انرژی هزینه می‌شود و گاه این انرژی آثار و نتایج مثبتی برجای خواهد گذاشت.
ابراهیمی مقدم ادامه داد: امروزه هزاران نفر بر اثر تصادف، بیماری و... جان می‌بازند، اما باز هم باور نمی‌کنیم که این بی‌مبالاتی می‌تواند گریبان هر یک از ما بگیرد.
وی افزود: به عنوان مثال، برخی اشخاص با تکیه بر قدرت بدنی خود باور نمی‌کنند که در مواجهه با کرونا از پا بیفتند، اما این ویروس به دفعات جان ورزشکاران و قدرتمندان را نیز گرفته است.
ابراهیمی مقدم تاکید کرد: جامعه باید از باورهای غلط خویش نظیر "من بیماری نمی‌شوم، تصادف نمی‌کنم، جان نمی‌بازم" دست بردارد. غره شدن بر توانمندی خود، احساس عناد یا بی‌تفاوتی اجتماعی می‌تواند برای یک کشور آسیب‌رسان باشد.
این دکتری روانشناسی با تاکید بر اهمیت توصیه‌های ایمنی، بهداشتی و اجتماعی در یک جامعه اظهار داشت: برخی انسان‌ها در سطح خرد نظیر توجه به تغذیه سالم، ورزش کردن و... هم بی‌توجه بوده و این مسائل در درازمدت می‌تواند بر چهره شخص، ظاهر و حتی رفتار و عملکرد او تاثیرگذار باشد.
اثرات بی‌تفاوتی اجتماعی بر سلامت روان
وی ادامه داد: تمایل برای همنشینی با اشخاص بی‌تفاوت نیز عمدتا کاهش می‌یابد و این قشر به تدریج اشخاص کنارگذاشته و ایزوله‌ای خواهند شد که در تنهایی خود مشکلات روحی را هم تجربه می‌کنند.
ابراهیمی مقدم تصریح کرد: بنابراین برای حفظ و ارتقای سلامت روان، تن، معنویت و سلامت اجتماعی باید بی‌تفاوتی اجتماعی را کنار گذاشت، اضطراب واسترس را کنترل کرد، اما وظایف اجتماعی و اقتصادی را نیز به درستی پذیرفته و انجام داد.
« بی تفاوتی» از جمله آسیب‌های مهم در روابط انسانی و مانعی مهم در برابر ترویج سبک زندگی اسلامی محسوب می‌شود و در صورت فراگیرشدن بی تفاوتی در جامعه، در هیچ کس توانایی و عزمِ برخورد با نابسامانی‌ها و دعوت به خوبی‌ها وجود نخواهد داشت.