به گزارش ایرنا،ماه مبارک رمضان در افغانستان همانند سایر کشورهای اسلامی به گرمی استقبال می شود، روزه داران در این ماه بیشتر به خواندن قرآن،عبادت در مسجد و شب زنده داری بویژه در شب های قدر می پردازند.
تواشیح خوانی، برای پیامبر گرامی اسلام (ص)، اهلبیت «ع» و مسابقات قرائت قرآن کریم در شماری از مساجد شهرها و روستاها از جمله فرهنگ رمضانی این کشور است.
۷۵ درصد مردم افغانستان حنفی مذهب و ۲۵ درصد شیعه هستند که عبادت و مراسم مذهبی، دینی و رمضانی آنها نیز تفاوت هایی دارد.
پیروان امام «ابوحنیفه» پس از افطاری، نماز تراویح و قرائـت قرآن کریم برپا می کنند و در هر مسجد تا پایان این ماه یک قرآن کامل ختم می کنند.
شیعیان هم بعد از ادای نماز و افطار به تلاوت قرآن کریم و دعاهای ماه مبارک رمضان مشغول می شوند.
کودکان و نوجوانان هنگام اذان مغرب در کوچه ها و جاده های کابل خرما، حلوا با نان داغ و بولانی «نوعی نان ویژه افغانستان که با سبزی و روغن» درست می شود، میان عابران توزیع می کنند.
در برخی از مناطق نیز، سفره‌های بزرگی پهن می شود تا روزه داران افطار کنند.
شب های قدر در شهرها و روستاهای افغانستان دیدنی می شود . پیروان مذهب تشیع در این شب ها آنچه در توان دارند، خیرات کرده، عبادت و شب زنده داری می کنند.
اما پیروان مذهب تسنن نیز با تفاوت زمانی، شب های ۲۷ و ۲۹ رمضان را به نام شب های قدر احیا و قرآن تلاوت می نمایند.
علاوه بر آداب و رسوم مشترک در میان مردم افغانستان، هر شهر و روستا آداب و رسوم رمضانی ویژه ای برای خود دارد.
کابلی ها، نزدیک افطار برای خرید انواع ترشی «چتنی»، بولانی و زولبیا مقابل مغازه ها صف می کشند تا با خود به منزل ببرند.
«بولانی» نوعی نان افغانستانی است که با تهیه چند نوع سبزی و روغن آماده می شود. ۹۵ درصد کابلی ها سر سفره افطاری خود بولانی دارند.
یکی از آداب دیگر مردم افغانستان در ماه مبارک رمضان، نواختن دهل هنگام سحری است. شماری از افراد برای بیدار کردن مردم برای سحری دهل می نوازند. سنت نواختن دهل پشت در خانه مردم و گرفتن عیدی در روز عید سعید فطر هم یکی از سنت های رایج در افغانستان است.
یکی دیگر از سنتها که میان جوانان و نوجوانان رایج است اینکه پس از سپری شدن دهم ماه مبارک رمضان، بعد از افطار و ادای نماز ، جوانان در گروه های هشت نفری به در منازل رفته و اشعار دلنشین گروهی می سرایند.آنها با کوبیدن در منازل، آهنگی را به آواز بلند می خوانند که «رمضانی» نام دارد و با پایان رسیدن اشعار و سروده ها، از صاحب منزل پول، شیرنی و آجیل می گیرند.
هراتی ها در آخرین شب های ماه رمضان با برپایی مهمانی و مراسم ویژه ای، که از طرف خانواده داماد تدارک دیده می شود برای عروس عیدی می گیرند و به شور و شادی می پردازند.
اما مردم مزارشریف در شمال این کشور با غذاهای محلی این مناطق بویژه «قابلی پلو» که از برنج، گوشت گوسفند با هویج و کشمش تهیه می شود، به استقبال رمضان و عید فطر می روند.
مردم این استان بجای شیرینی و آجیل و ترشی، بیشتر به غذاهای محلی مانند قابلی پلو، منتو و آشک علاقمند هستند.
سفره رمضانی افغانها در این شب‌ها در کنار غذای عادی که همیشه صرف می شود، با ترشی، چتنی، بولانی، زولبیا و برخی از انواع سوپ نیز تزئین می شود و بازار فروش ترشی، چتنی، بولانی و زولبیا گرم است.
کمک به خانواده های نیازمند
تعدادی از افراد توانمند در ماه مبارک رمضان با تهیه بسته های غذایی شامل روغن ،برنج ،آرد و تهیه و توزیع غذای گرم در بین افراد فقیر و تنگدست به یار آنان می شتابند.
شماری از مهاجران افغان در کشورهای خارجی نیز در سال های اخیر با ارسال پول به علما و معتمدان محلی برای تهیه بسته های غذایی و یا به صورت نقدی به فقرا کمک می کنند.
«احمدشاه فقیری» یکی از افراد ثروتمند هرات افغانستان نیز برای سه هزار و ۵۰۰ خانواده نیازمند بسته های غذایی تهیه و در مکان مشخصی از شهر توزیع می کند.
یکی از کاربران فضای مجازی نوشته است این خیر هر شب ماه رمضان بعد از افطار اقدام به توزیع قابلی پلو که در افغانستان طرفداران زیادی دارد می کند.
شرکت در راهپیمایی روز جهانی قدس در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان برای حمایت از مردم مظلوم فلسطین از دیگر برنامه های مسلمانان در ماه رمضان است .
روزهای آخر ماه مبارک رمضان بازارهای این کشور رونق دیگری دارد زیرا خانواده ها با خرید لباس نو برای کودکان و آجیل و شیرینی برای عید فطر خود را آماده می کنند.