مشهد- ایرنا- یک پژوهشگر محیط زیست و عضو هیات علمی مرکز آموزش عالی کاشمر گفت: منطقه ترشیز شامل شهرستان‌های کاشمر، بردسکن، خلیل‌آباد و کوهسرخ با انواع مختلفی از معضلات زیست محیطی از جمله فرونشست زمین، فرسایش و شوری خاک، بیابان‌زایی، ریزگرد، تغییرات اقلیمی و کاربری زمین مواجه است.

سمیه گلدوی روز جمعه در گفتگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: پیامدهای حاصل از وجود معضلات محیط زیستی به  کاهش زمین های زیر کشت، کاهش عملکرد محصولات زراعی، کاهش دسترسی به آب سالم، افزایش اثرات نامطلوب ناشی از تغییرات اقلیمی، کاهش امنیت غذایی و در نهایت فقر می‌انجامد.

وی بهبود وضعیت منطقه و کاهش و کنترل مشکلات محیط زیستی را نیازمند عزم و اراده فعالان عرصه محیط زیست در منطقه و همراه ساختن مردم با خود در حل تنش‌های زیست محیطی عنوان و ابراز کرد: افزایش آگاهی‌های عمومی در زمینه محیط زیست و ارزش‌های آن و نهادینه‌سازی آن در اذهان عموم از مهم‌ترین راهکارهایی است که می‌تواند همراهی مردم را در تحقق آرمان "احیای زمین و افزایش بهره‌وری برای توسعه پایدار" در پی داشته باشد.

این پژوهشگر و فعال محیط زیست افزود: آموزش، کلید همه کارهایی است که برای محیط زیست می‌توان انجام داد و انتقال دانش محیط زیستی به مردم و افراد علاقه مند می‌تواند در طولانی‌مدت، تاثیرات زیادی در ارتقای نگرش و دیدگاه‌های محیط زیستی مردم و بهبود وضعیت زمین داشته باشد. افزودن مطالب مربوط به محیط زیست و مباحثی نظیر تغییرات اقلیمی و اثرات آن در کتاب‌های درسی مدارس می‌تواند نقش مهمی در افزایش آگاهی‌های زیست محیطی از سنین پایین در جامعه داشته باشد.

گلدوی با اشاره به دوم اردیبهشت ماه، روز جهانی زمین پاک (۲۲ آوریل)، هدف از نامگذاری این روز را ترویج حفاظت از محیط زیست و تشویق مردم برای انجام فعالیت‌هایی دانست که باعث بهبود وضعیت محیط و جلوگیری از تباهی بیش از پیش منابع طبیعی و زیست‌بوم‌ها می شود و گفت: امروزه، زمین دستخوش مشکلات زیست‌محیطی بسیاری به دلیل سوء مدیریت‌های انسان در استفاده و بهره‌برداری از زیست‌بوم‌های مختلف سطح کره زمین شده است.

به گفته او سوءمدیریت بشر در استفاده از اراضی، نه تنها دربرگیرنده نوع استفاده انسان از اراضی است بلکه میزان و نحوه استفاده از زیست‌بوم‌ها را نیز شامل می‌شود.

گلدوی اظهار داشت: مهم‌ترین دلیل تمام این معضلات، بهره‌بردای از اراضی بدون توجه به توان طبیعی سرزمین و معیارهای توسعه پایدار و درخور است و عدم تعادل بین توسعه و توان ذاتی سرزمین منشاء بروز انواع معضلات زیست‌محیطی است که علاوه بر وارد نمودن آسیب‌های گوناگون به زمین – به عنوان تنها زیستگاه بشر - انسان را با چالش‌های جدی بسیاری مواجه کرده است.

وی افزود: حرص و طمع انسان در کسب بیشترین منافع اقتصادی از سرزمین، باعث شده در بسیاری از مناطق برداشت بی‌رویه و فراتر از حد توان ذاتی سرزمین انجام شود که نتیجه آن تخریب محیط و پیامدهایی نظیر انتشار گازهای گلخانه‌ای، گرمایش جهانی و تغییر اقلیم بوده است.

وی ابراز کرد: تغییرات اقلیمی نتیجه انتشار گازهای گلخانه ای است که آن هم فرایندی است که انسان در آن دخالت دارد. آلودگی هوا، گرمایش جهانی، آتش‌سوزی جنگل‌ها، تخریب زیستگاه‌ها، کاهش تنوع زیستی، تولید بیش از حد زباله و رهاسازی آن در طبیعت، بیابان زایی، جنگل‌زدایی، فرسایش خاک و از بین رفتن خاک‌های حاصلخیز،  تغییر مسیر رودخانه‌ها، آلودگی منابع آب، افزایش بیماری‌های جدید و ناشناخته نظیر ویروس کرونا از جمله معضلات محیط زیستی هستند که امروزه انسان به دلیل بهره‌برداری غیراصولی از سرزمین با آن‌ها مواجه شده است.

عضو هیات علمی مرکز آموزش عالی کاشمر گفت: به یقین ما به زمین بیش از آنچه که این سیاره به ما نیاز دارد، نیازمندیم. بنابراین، برای نجات زمین - که تنها زیستگاه ماست - باید با برنامه‌ریزی دقیق و مبتنی بر ویژگی‌های ذاتی سرزمین، در راستای حل مشکلات و معضلات منطقه و بهبود وضعیت زیست‌محیطی آن اقدام کرد زیرا زمین متعلق به همه ماست و همه با هم با اراده‌ای راسخ باید برای احیای زمین و بازسازی طبیعت تخریب شده قدم برداریم.

وی گفت: کاشت درختان و افزایش فضای سبز، صرفه‌جویی در مصرف آب و انرژی، استفاده کمتر از ظرف یکبار مصرف، کاهش مصرف پلاستیک، انجام برخی از فعالیت‌ها و امور به صورت برخط (آنلاین) و کاهش مصرف کاغذ، کاهش دورریز مواد غذایی و تولید زباله، تفکیک زباله از مبدا، خرید کالاهایی که دارای بسته بندی کوچک‌تر و کمتر هستند، خاموش کردن کامل وسایل برقی از جمله رایانه‌ها هنگامی که از آن‌ها استفاده نمی‌شود، استفاده حداکثری از روشنایی روز از کارهایی است که می توان برایاحیای زمین انجام داد.

گلدوی، توجه به علامت استاندارد و برچسب مصرف انرژی، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و پایدار، استفاده از مواد شوینده سازگار با محیط زیست به جای استفاده از شوینده‌های صنعتی، استفاده از دوچرخه و پیاده روی، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و همچنین استفاده نکردن از خودرو به صورت تک سرنشین را از دیگر شیوه های همراهی با زمین برشمرد.

وی تاکید کرد: برای ما "هر روز، روز زمین" است. زمین برای بهبود و احیای وضعیت نیاز به همکاری و هماهنگی تمام افراد جامعه دارد و انجام این فعالیت‌ها را نباید صرفا متعلق به روز یا هفته خاصی در نظر گرفته شود بلکه در همه حال باید این موارد را رعایت نمود تا به هدف احیای زمین دست یافت.