تهران - ایرنا - سازمان غذا و داروی آمریکا داروی خوراکی جدیدی موسوم به Farxig dapagliflozin را به دلیل قابلیت کاهش ریسک اختلال در عملکرد کلیه و نارسایی آن، مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی و عروقی و بستری شدن در اثر نارسایی قلبی در افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه تایید کرد.

 به گزارش روز یکشنبه پایگاه خبری ساینس، این دارو به شکل قرص خوراکی توسط شرکت AstraZeneca تولید می‌شود.

کارآیی این دارو در کاهش ریسک عوارض مذکور در جریان دو آزمایش مستقل و در چندین مرکز تحقیقاتی مجزا مورد بررسی قرار گرفت.

در این بررسی‌ها چهار هزار و ۳۰۴ بیمار به طور تصادفی داروی Farxiga یا دارونما دریافت کردند و میزان پیشرفت بیماری مزمن کلیه و عوارض ناشی از آن در هر دو گروه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
با افزایش دیابت و فشار خون بالا در جهان، بیماری مزمن کلیه  یا CKD، یک چالش مهم در بهداشت عمومی قلمداد می شود. این عارضه معمولا  به کم خونی، ضعف استخوانی، آسیب‌های عصبی و در نهایت به نارسایی کلیه، بیماری‌های قلبی و مرگ زودرس منجر می‌شود.
کلیه اندامی لوبیا شکل و تقریبا به اندازه مشت بسته انسان است و درست زیر قفسه سینه قرار دارد.

عملکرد کلیه به زبان ساده، دفع زباله‌های بدن است. این عضو روزانه حدود ۲۰۰ لیتر خون تصفیه می‌کند و از آن حدود ۲ لیتر آب اضافی و مواد زاید غربال می‌کند که از طریق مجاری ادارای دفع می‌شود.
تنظیم فشار خون، تعادل الکترولیتی و تولید سلول‌های قرمز خون به عهده کلیه هاست. چنانچه کلیه‌ها یک روز وظایف خود را به درستی انجام ندهند، عملکرد اکثر ارگان‌های بدن، به ویژه قلب مختل می‌شود. از آنجا که نارسایی کلیه در ابتدا هیچ علامتی ندارد، لازم است که تمام افراد با رموز آن آشنا شوند.
شایع‌ترین علایم نارسایی کلیه تهوع و استفراغ، کاهش میزان ادرار، تورم، به خصوص در ناحیه مچ پا و دور چشم، طعم نامطبوع در دهان و احساس بویی شبیه به ادرار در بازدم، خستگی مزمن، کاهش حافظه، ایجاد ضایعات پوستی، مشاهده کف در ادرار، مشاهده خون در ادرار، تنگی نفس و کاهش اشتها است.
بر اساس گزارش بنیاد ملی کلیه آمریکا (NKF)، از هر سه آمریکایی بالای ۳۰ سال، یک نفر در معرض بیماری مزمن کلیه قرار دارد. بر اساس پیش بینی این بنیاد، تا سال ۲۰۳۰ میلادی، حدود ۱۶.۷ درصد از افراد بالای ۳۰ سال، به بیماری مزمن کلیه دچار می‌شوند. در این گزارش آمده است که احتمال بروز بیماری مزمن کلیه در گروه سنی ۳۰ تا ۴۹ سال بیشتر است.

منابع:

پایگاه خبری سازمان جهانی بهداشت

پایگاه خبری ساینس دیلی