این گونه شد که صابر سلیمانی نابینایی قلمداد شد که با چشم جان خطر آتش سوزی را درک کرد و جانش را سپر آتش کرد تا جنگل ، سبز بماند.
بلندی‌های پهنه زیست محیطی کوهمره سرخی همیشه این جان فشانی صابر سلیمانی و همه صابرهایی که این روزها در پهنه های زیست محیطی سینه به سینه آتش می‌دهند را فراموش نخواهد کرد.
سرپرست روابط عمومی اداره کل حفاظت محیط زیست فارس روز یکشنبه با تشریح جانفشانی صابر سلیمانی در خاموش کردن آتش سوزی کهمره سرخی به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: زمانی که گزارش و تصاویر مهار آتش‌سوزی های اخیر را دنبال می کردم به مورد عجیبی برخوردم، مرد نابینایی که برای مهار آتش به دل صخره و جنگل زده بود و نه تنها خود که خواهر و فرزند دخترش نیز وی را همراهی و همیاری می کنند.
گل آفرین زارع افزود: حضور این مرد به تنهایی کافی بود تا حیرت مرا برانگیزد. از غیرتمندی و بزرگی این مرد روشندل احساس عجیبی به من دست داد، حس غرور از وجود جنین سرمایه های ارزشمندی و شرمندگی از اندیشه و دل کوچک خودم و تحسین می کردم مردی را که با حداقل داشته هایش شکوه و عظمت طبیعت را درک کرده و از جان خود برای حفظ و حراست از آن می‌گذرد.
بهمن ایزدی، فعال محیط زیست و رئیس انجمن گنجینه پشتیبان زیست بوم استان فارس نیز ماجرای شگفت انگیز این مرد روشن ضمیر را بیان کرد.
بهمن ایزدی که خود از این فداکاری و ایثار بسیار متاثر شده است گفت: در روز چهارشنبه گذشته که آتش سوزی وسیعی در ارتفاعات جنگلی کوهمره سرخی شروع شده بود ، سلیمانی مرد نابینای اهل روستای میگولی از بخش کوهمره سرخی نیز مثل همیشه به یاری امدادگران مردمی شتافت و به همراه خواهر و دخترش راهی کوه های سخت گذر شد تا از بلوط زارهای کهن سال بخشی از زاگرس در برابر آتش محافظت کند.
ایزدی افزود: پیش از ما یکی از گروه‌های مردمی با مدیریت سالار اسفندیاری که سال هاست به مهار آتش می پردازد ، تقاضای اعزام نیرو کرد که به طور همزمان کامران اسلاملو مدیر کمیته بحران حفاظت محیط زیست فارس نیز از مکان دیگری برای مهار آتش از جنگل های بلوط پر تراکم ارتفاعات شکفت واقع در مرکز کهمره سرخی تقاضای یاری رسانی کرد اما سالار اسفندیاری و بومیان جنوب کهمره سرخی مشغول خاموش کردن جنگل های مناطق چوگان بودند.
به گفته وی، زمانی که گروه مردمی مهار آتش سوزی با صابر سلیمانی نابینای مادرزادی که به کمک بومیان به ارتفاعات شتافته بود، روبرو شدند از او خواستند به علت محدودیت فیزیکی اش و عدم توان مقابله با آتش مهیبی که از هر سو در حال پیش روی بود جان خود را به خطر نیندازد و خود را درگیر آتش نکند.
اما صابر سلیمانی اصرار کرد که من گرچه نمی‌توانم آتش را ببینم و شخصاً آب بر روی آتش بریزم اما می‌توانم با همکاری ام به وظایف اجتماعی عمل کنم و حداقل نیروهای امدادی را پشتیبانی و حمایت کنم و به آنها آب، بنزین برای دستگاه های دمنده و همچنین آذوقه برسانم و نیازمندی های تدارکاتی تیم اجرا را مهیا سازم.
ایزدی در ادامه گفت: صابر و چون صابرها به ظاهر نابینا هستند اما برای جامعه و کشور ما نور و بینایی را به ارمغان می‌آورند و امثال صابر ها الگوی ارزنده و سرمایه‌های اجتماعی ما هستند و باید قدردان آنها بود.
و اما صابر کیست؟ صابر یک روستایی است با تعداد بسیار محدود دام که زندگی خود را با مشقت و سختی می گذراند.
گرچه بیش‌تر ما با چشم خود زیبایی‌های کوه و جنگل را دیده ایم و حتی شاید قدردان آن نباشیم، صابر ولی جنگل را با چشم ظاهر ندیده اما با چشم دل، معرفت و عشق زیبایی و ارزش طبیعت را لمس کرده و با تمام وجودش شکوه جنگل را دیده است.
معصوم، بی ریا و مصمم حرکت می کند خودش می گوید که در حد وسع خود کمک می کند اما او بیش از یک انسان بینا و بیش از هر کسی از گروه اجرایی پشتیبانی کرده و به دل آتش میزند تا گروه را تنها نگذارد او به تیم مهار آتش امید و قدرت می‌دهد تا در برابر لهیب شعله‌های آتش ایستادگی کنند، با انرژی او بقیه افراد گروه جان خود را سپر آتش کرده و ایستادگی می کنند تا نگذارند بیش از این سرمایه های بی بدیل حیات ساز و جنگلهای ارزشمند و مخلوقات خداوندی آسیب ببیند.
چرا که تک تک این درختان نگهبان های آبخوان ها و مدافع استمرار حیات سالم انسان هستند. پشتیبانی‌های صابر سلیمانی و خدمات او موجب شد تا گروه های امدادی بدون آب و آذوقه کافی ۴۸ ساعت در منطقه جنگل متراکم چوگان که دارای رویشگاه ژنتیکی ارزشمندی است در برابر گرمای طاقت فرسای آتش مقاومت کنند و در نهایت آتش را مهار سازند.
جنگلهای کوهمره سرخی شیراز از جمله معدود بانک ژنتیک گیاهی زاگرس جنوبی محسوب می گردد که در پهنه خود رویشگاه های کیکم، زالزالک ، بادام ، ارژن ، بلوط های کهنسال و صدها گونه گیاهی را بوجود است و به همین دلیل شایسته است که تحت مدیریت مشارکت حفاظتی ویژه ای قرار گیرد.
صابر نشان داد که در صورت مشارکت جوامع محلی ، می توان به درستی بر بحران آتش سوزی پیروز شد و با شکست این آتش هستی برانداز به بقیه جنگل حیات و روشنایی و سرسبزی را هدیه داد.
کوهمره سرخی یکی از کوهمره‌های سه‌گانه و سرزمینی کوهستانی و جنگلی در جنوب شهرستان شیراز است که از شرق به فیروزآباد، از غرب به کازرون و از شمال به شیراز محدود است. کوهمره یکی از آخرین شاخه‌های جنوبی رشته‌کوه‌های زاگرس به‌شمار می‌رود. بلندترین قله کوهستان کوهمره سرخی کوه دلو است که حدود ۳۲۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد.