به گزارش روز یکشنبه مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش‌وپرورش، محمود امانی طهرانی در اولین نشست علمی و تخصصی ماهانه به مناسبت یکصدمین سال تأسیس شورای عالی با عنوان «گفت‌وگو در شورای عالی آموزش‌وپرورش و افق گشایش در عرصه تعلیم و تربیت»، اظهار داشت: در شورای عالی یک شعار را دنبال می‌کنیم، این که شورای عالی یک سرمایه ملی است و این سرمایه به سه دلیل است؛ یکی «اصالت» دوم «اتقان» و سوم «استقلال» آن است.
وی افزود: اصالت خریدنی نیست، یعنی این که یک موردی اصالت یا دارد یا ندارد؛ این جا اصالت، قدمت و پیشینه تاریخی قوی دارد و ما مفتخریم که در یک بنای ۱۲۵ ساله نفس می‌کشیم و کار می‌کنیم و نسبت به این پیشینه غنی احساس مباهات و مسئوولیت می‌کنیم.
دبیرکل شورای عالی آموزش‌وپرورش با یادآوری سرمایه دوم این شورا ادامه داد: شورای عالی، بنایی است که استقلال دارد و این استقلال باعث می‌شود که سرمایه خود را حفظ کند. ملت و مردم باید متکی باشند به این که یه جایی هست که در آنجا نظام آموزش‌وپرورش را رصد می‌کند که تصمیم‌های درست و منطقی برای توسعه و پیشرفت آموزش‌وپرورش می‌گیرد.
امانی طهرانی درباره ضرورت حفظ استقلال شورای عالی اظهار داشت: این استقلال به معنای جدایی نیست بلکه به معنای واقعی کلمه بنای مستحکمی است که ارتباط مؤثر و اثربخشی با بخش‌های مختلف برقرار می‌کند.
وی ادامه داد: محور سوم اتقان کار شورای عالی است یعنی مصوبات که نتیجه کار شورای عالی می باشد دارای ارزش و قوام هستند؛ اوج این بنای با حشمت به این است که از این سه مشخصه و ویژگی خود به نحو مطلوب پاسداری کند.
دبیرکل شورای عالی آموزش‌وپرورش خاطرنشان کرد: این سه سرمایه به‌ویژه اتقان انجام نمی‌شود، مگر با آگاهی، یعنی عمل آگاهانه است که عمل متقنی است؛ عملی که از آگاهی درونی و پیرامونی لازم و از اعتبار کافی برخوردار باشد.
امانی طهرانی با یادآوری لزوم حضور افراد اندیشمند و صاحب‌نظر تعلیم و تربیت در شورای عالی، افزود: یکی از مباحثی که باید موردتوجه جدی قرار گیرد، حضور افراد برجسته، اندیشمند و صاحب سبک و نظر در حوزه تعلیم و تربیت در شورای عالی و ارائه دیدگاه‌ها و ایده‌های خود درباره آن است.
وی تأکید کرد: شورای عالی، یک‌نهاد برخاسته از بطن مردم است به‌طوری این شورا به پیشنهاد عده‌ای از دلسوزان کشور در سال ۱۲۷۵ با نام «شورای عالی معارف» شکل گرفت و در سیر تاریخی خود دچار تغییر و تحولات زیادی شده تا به این جا رسیده است.