به گزارش ایرنا، در ظهر روز عاشورا برنامه های مختلف عزاداری با رعایت شیوه‌نامه های بهداشتی در جای جای استان سمنان برگزار شد و مردم متدین این استان در سوگ شهادت امام حسین(ع) بر سر و سینه زدند.
جمعی از مردم در شهرها و روستاهای استان سمنان نیز به رسم هر سال خود غذای تبرکی را طبخ و توزیع کردند.
نماز جماعت ظهر عاشورا نیز با رعایت شیوه‌نامه های بهداشتی در نقاط مختلف استان سمنان اقامه شد.
مردم شهیدپرور استان سمنان که عزاداری‌های پرشور آنان همیشه زبانزد خاص و عام بود امسال نتوانستند بسیاری از مراسم های خود را به دلیل شیوع ویروس کرونا برگزار کنند اما از ابتدای ماه محرم به هر طریقی از جمله نصب برچم‌های عزا بر سر در منازل، ارادت خود را به خاندان اهلبیت عصمت و طهارت به نمایش گذاشتند.
امام حسین (ع) با ایستادگی و شهادت خود آزادگی را به گونه‌ای معنا کرد که الگویی برای تمام افراد در هر زمان و با هر دینی باشد.
دریای خون در سینه‌اش را بار آخر از سیاهی این دنیا به نور معبود گره زد؛ سپس با دلی آشوب و روحی آرام، آهسته به راه افتاد؛ سواره بر مرکبی که آخرین سرباز سپاهش بود. فریاد هل من ناصر ینصرنی؟ از این رو نبود که یاری دهنده می‌طلبد. تواضعش حکم می‌کرد اینگونه بپرسد. او یاری دهنده طلب کرد زیرا می‌خواست آسوده خاطر باشد که تمامی آزادگان زمان را بر کشتی رحمت خود سوار کرده است.
در مقابلش، اجتماع دشمنان هزاران نفر و پشت سرش شیون زنان و کودکان حرم بود اما او نه مقابل را می‌دید و نه پشت سر را می‌شنید. غمی به وسعت بی‌فتوتی اهالی جهان، دریای خون سینه‌اش را می‌جوشانید.
تنها ایستاد مقابل سپاه ناجوانمردی؛ با قدی خمیده که به بلندای تاریخ ایستاده است.
امام حسین (ع) وقتی می‌گفت: "اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید"، می‌خواست آزادگی را ورای مذهب جدش معنا کند؛ از این رو هرکس با هر اعتقاد مذهبی در مکتب او درس جوانمردی می‌آموزد و سومین امام شیعیان متعلق به تمامی ادیان است.
"شعور حسینی" یعنی همین که بدانیم سکوت در مقابل ظلم جایز نیست. فریاد یاری طلبی امام حسین (ع) زمان نمی شناسد؛ هیچگاه خاموش نمی‌شود؛ هنوز هم می‌توان این صدا را در اشک مظلومان و آه رنج‌دیدگان شنید و می‌توان با ایستادگی مقابل ذلت یار هفتاد و سوم او بود.
در جهان امروز ما شعور حسینی بیش از احساسات و شور حسینی مورد پذیرش آن حضرت است.
امام حسین(ع) سومین اختر تابناک امامت و ولایت در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری در خانه حضرت امیرالمومنین(ع) پیشوای اول شیعیان و حضرت فاطمه زهرا(س) یگانه دختر رسول اکرم(ص) در مدینه دیده به جهان گشود.
آن حضرت در مکتب نورانی حضرت محمد(ص) و پدرش مولای اول شیعیان(ع) و مادری چون حضرت زهرا(س) درس آزادی، ایستادگی و جوانمردی را آموخت و پس از شهادت پدرش، همدوش با برادرش امام حسن مجتبی(ع) در راه تبلیغ دین اسلام و آموزه‌های آن گام برداشت. هنگامی‌که امام دوم شیعیان در سال ۵۰ هجری قمری به شهادت رسیدند، رسالت سنگین امامت و هدایت مردم بر دوش امام حسین(ع) واگذار و آن حضرت به مدت ۱۱ سال عهده‌دار این امر مهم شدند.
سرانجام در روز دهم محرم (عاشورا) سال ۶۱ هجری قمری، امام حسین(ع) و یارانش باوفایش در راه دین اسلام و ترویج آموزه‌های آن، احیای احکام دین و زدودن انواع انحراف‌های دینی به شهادت رسیدند و درس آزادی و ولایتمداری را در تاریخ ماندگار کردند.