نه صدای بوق سرویس مدرسه آنها را به شتاب وا می‌دارد و نه‌صدای ناظم مدرسه؛ نه دست مهربان معلم را بر سر و صورت خود حس می‌کنند و نه گرمی دستان دوستان همراه و هم‌بازی را؛ از فضای پر شور کلاس و مدرسه تنها یک قاب کوچک باقی‌مانده است و گوشی‌های تلفن همراه، تبلت‌ها یا کامپیوترها که دریچه‌ای را به‌سوی آموزشی نوین و مجازی باز کرده‌اند.
چیزی تا شروع ماه مهربانی، ماه شروع درس و مدرسه باقی نمانده است اما کودکان و نوجوانان و مسئولان مربوط هنوز با چالش بزرگ رفتن یا نرفتن به مدرسه مواجه هستند. همه‌چیز به تصمیم ستاد ملی مقابله با کرونا ختم خواهد شد و دیر یا زود مشخص می‌شود که حضور فیزیکی در مدارس ترجیح داده‌می‌شود یا حضور در فضای مجازی و کلاس‌های برخط.
آیلین محمدی از دانش‌آموزان دوره ابتدایی در شیراز می‌گوید: حس خوبی نسبت به بازگشایی مدرسه ندارم. درست است که دوستان و همسن و سال‌هایم را می‌بینم و نصف روز با آن‌هاوقت می‌گذرانم و بازی می‌کنم اما از ابتلا به کرونا می‌ترسم.
صبا کشاورز، دختر هشت ساله‌ای که خود را برای رفتن به کلاس دوم ابتدایی آماده می‌کند، خودرا مشتاق گشودن درهای مدرسه می‌داند و بیان می کند: دوست دارم به مدرسه بروم، دوست پیدا کنم و با دوست‌هایم بازی کنم، از ماندن در خانه خسته شدهام. کاش مدرسه‌ها زودتر باز شوند.
دانش‌آموز دیگری که چهارمین سال از تحصیل خود را در مدرسه فرهنگیان فرزانه از مدارس ناحیه ۲ آموزش و پرورش شیراز سپری می‌کند، به ایرنا می‌گوید: دائم به پدرو مادرم می‌گویم مامان، مامان، تو رو خدا مجازی، مجازی،بابا، بابا، تو رو خدا مجازی، مجازی.آموزش در فضای مجازی بهتر از کلاس حضوری است چون آموزگار پی در پی بر یادگیریام نظارت می‌کند. پدر و مادرم وقت بیشتری را صرف آموزش و یادگیری من می‌کنند. ضمن اینکه خبری از پرخاشگری‌های بعضی بچه‌ها نیست چون لازم است که یکی از اعضای خانواده، موقع شروع کلاس‌ها در کنارمان باشد و بر رفتار و سبک یادگیری ما کنترل داشته باشد.تازه از طرفی، از اپیدمی کرونا هم به دور هستیم.
چیستا شکری اضافه کرد: از مزایای خیلی خوب دیگر فضای مجازی برای آموزش، تهیه و مرور چندین باره فایل‌های آموزشی و تمرینی است. درزمان مدرسه شاید نهایت تا دو بار معلم‌مان فرصت پیدا می‌کرد که درس‌ها را مرور کند.
مهران دهقانیان، محصل سال هفتمی مدرسه رازی، با ابراز خستگی از شیوع کرونا و اینکه دیگر از ریشه‌کن شدن این بیماری قطع امید کرده است به خبرنگار ما گفت: خسته شدیم و فقط و فقط دل‌مان می‌خواهد از این وضعیت بیرون بیاییم. دوستان‌مان را از دست داده‌ایم و تنهای تنها شده‌ایم. ساعت‌های خوب و خوش ورزش و هنر هم از ما گرفته شده و خلاصه حوصله‌مان سر رفته است.
آرام نظری که در ناحیه یک آموزش و پرورش شیراز مشغول به تحصیل است و مهرماه در کلاس دوم ابتدایی ادامه تحصیل خواهد داد، با مکثی پر معنی، جواب می‌دهد: با نرفتن به مدرسه بیشتر موافقم. آخر تماشای برنامه‌های کودک و نوجوان را از دست می‌دهم.
شاگرد سال هفتمی مدرسه امام موسی کاظم(ع) با لحنی تردیدآمیز می‌گوید: اگرواکسینه‌مان نکنند، خطرناک هست، اما دلم هوای مدرسه کرده و خسته شدم بس که توی خانه ماندم. هر چند دائم می‌گویند در خانه بمانید، اما ما پوسیدیم.
یکی دیگر از نوپاهای آموزشی که بوی ماه مهر از اشتیاقش می‌بارد و نمی‌تواند حس و حال خود را مانند بزرگ‌ترها مخفی نگه دارد، آنیتا دهقان است که قرار است در مدرسه شهیدان محمدی درس بخواند، او با زبان شیرین خود می‌گوید: جریان مریضی، ذوق و شوق را از من گرفته. معلوم هست که یادگیری در مدرسه بهتر است. می‌خواهم به مدرسه بروم و قهرمان شوم. افتخارآفرین باشم.دوست دارم با همکلاسی‌هایم برای گرفتن نمره‌های خوب رقابت کنم تا پیشرفت کنم.
سپهر زارع، دانش‌آموز کلاس چهارم مدرسه معارف ناحیه۲ خیلی محکم ابراز می‌کند: دلم اصلاً نمی‌خواهدبه مدرسه بروم. یکی موضوع بیماری هست که روز به روز بیشتر می‌شود و دیگر هم اینکه می‌دانم هر چقدر که معلم وناظم و مدیر مدرسه تلاش کنند، بالاخره در زنگ‌های تفریح فاصله رعایت نمی‌شود. البته شک ندارم آموزش‌های حضوری بهتر است. اینترنت ما قطع می‌شود و موجب عقب افتادن از درس شده اما مثل پدر و مادرم، من هم از کرونا واهمه دارم.
محصل سال دومی در مدرسه مصطفی خمینی ناحیه ۲ اعلام آمادگی می‌کند و می‌گوید: دو تا دلیل دارم که می‌خواهم به مدرسه بروم. یکی بازی با همکلاسی‌هایم و دیگر اینکه معلمم خیلی مهربان است و دلم می‌خواهد از نزدیک ببینمش نه تصویری و از طریق موبایل. معلم ما خیلی خوب است تا چیزی را یاد نگیریم، دست از سر ما برنمی‌دارد. موقعی که شیطنت می‌کنیم هم ما را آرام می‌کند.
سیدحسین میروکیلی خود را سال هشتمی معرفی می‌کند و ادامه می‌دهد: ما ایرانی‌ها جنبه آنلاین درس خواندن، نداریم و مدرسه مجازی هم برایمان سودی ندارد. چون وقتی کلاس غیر حضوری هست، راحت استراحت می‌کنیم، فیلم تماشا می‌کنیم، هر زمان هم حوصله‌مان شد،تکالیفمان را انجام می‌دهیم، دلم نمی‌خواهد به مدرسه بروم چون از لحاظ بهداشتی، درست و حسابی نظافت رعایت نمی‌شود و بنابراین نباید مدارس بازگشایی شوند. هر چند به خوبی می‌دانم که در آینده به دلیل آموزش غیر حضوری در ایران چه اتفاقی می‌افتد. آموزش غیرحضوری باعث اُفت سطح سواد و متعاقب آن پایین آمدن سطح دانش ایرانی‌ها نسبت به سایر مردم دنیا می‌شود.
سجاد نادری‌پور که فرزندش یک سال تحصیلی را در دوران کرونا و با آموزش‌های مجازی طی کرده می‌گوید:دخترم قرار است به کلاس ششم ابتدایی برود،خود او ترجیح می دهد آموزش به صورت غیر حضوری باشد اما ترجیح من و همسرم بر آموزش های حضوری است.
اوادامه داد: زمانی که آموزش ها به صورت تصویری در فضای مجازی باشد، فرزندم با دقت و علاقه بیشتری درس ها را پیگیری می کند ولی آموزش در قالب فایل را با بی میلی دنبال می کرد.
در صورت تداوم روند همه‌گیری کرونا در شهرهای قرمز، اولویت با آموزش مجازی خواهد بود
مدیر روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان فارس، درباره اما و اگرهای تصمیم‌گیری نهایی در خصوص حضور یا عدم‌حضور دانش‌آموزان در مدرسه به خبرنگار ایرنا گفت: کم و کیف آموزش دانش‌آموزان به‌صورت مجازی یا حضوری در گرو دستور ستاد ملی کرونا است و مذاکراتی در حال انجام است که آیا نیمه مهرماه یا آبان‌ماه بچه‌ها می‌توانند بر سر کلاس‌های درس حاضر شوند یا خیر.هنوز تصمیم نهایی اعلام نشده است.
حمیدرضا شعبانی افزود:این تصمیمات تابع رنگ‌بندی‌های انجام شده در شرایط کرونایی است و در صورت تداوم روند کنونی و قرمز بودن رنگ بسیاری از شهرستان‌ها، به لحاظ اولویت سلامت بچه‌ها، منطق حکم می‌کند که بازگشایی مدارس به تعویق افتد و آموزش مجازی در اولویت قرار گیرد.
وی ادامه داد: آموزش و پرورش و تصمیم‌گیران نظام سلامت جامعه؛ اولویت را به گروه‌های سنی می‌دهند و حساسیت‌های ویژه‌ای بر آنها دارند و دستورالعمل‌هایی نیز تدوین شده از جمله؛ کاهش تراکم کلاس‌ها، شیفت‌بندی‌های چند نوبته، رعایت فاصله و سایر پروتکل‌های بهداشتی و حتی بهره‌گیری تلفیقی از هر دو شیوه آموزش مجازی و حضوری.
وی بیان کرد: قصدمان این است که این نوع آموزش ترکیبی که مورد اجماع‌نظر کارشناسان آموزشی است، برای دوران پسا کرونا نیز ادامه داشته باشد. چرا که دنیا به سمت آموزش مکملی که بهترین سبک فراگیری است، حرکت کرده و ما نیز آن را سرلوحه قرار داده‌ایم.
مدیر روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش فارس احتمال قوی‌تری برای آموزش حضوری مدارس کم جمعیت استان داد و گفت: در شهرها و روستاهای بسیار کم جمعیت و مدارس عشایری که حداکثر بین۱۰ تا ۳۰ نفر جمعیت دانش‌آموز دارند، آموزش حضوری گزینه قوی‌تر ماست تا خلاء‌های دسترسی سخت آنها به فضای مجازی پر شود و در مورد سایر دانش‌آموزان اگر بحث واکسیناسیون همگانی انجام شود، آموزش به صورت حضوری خواهد بود.
وی افزود: این اطمینان را به اولیای دانش‌آموزان می‌دهیم که نگران سردرگمی رفتن یا نرفتن فرزندان خود به مدرسه نباشند. الحمدالله طی دو سال اخیر به آسیب‌شناسی آموزش مجازی پرداخته‌ایم. موانع و مشکلات را شناسایی کرده‌ایم و زیرساخت‌های آموزشی مناسب فراهم شده تا از آسیب‌ها و بار روانی ناشی از کرونا بر دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان کاسته شود.
این روان‌شناس خانواده اضافه کرد: متأسفانه محدودیت‌های برخی خانواده‌ها برای تأمین زیرساخت‌های لازم مانند تلفن همراه هوشمند، تبلت، اینترنت پرسرعت و... باعث شد که برخی دانش‌آموزان با محرومیت یا محدودیت آموزشی مواجه شوند. به همین دلیل، ما با سطح بالایی از خشم و پرخاشگری و نگرانی در بین برخی از بچه‌ها مواجه شدیم.
شعبانی با گله‌مندی از برخی خانواده‌ها که نظرات فرزندان خود را در خصوص شیوه ترجیحی آموزش نادیده می‌گیرند، توصیه کرد: لازم است در مواردی که نیاز به تصمیم‌گیری در خصوص آموزش فرزندان‌مان وجود دارد، به دیدگاه آنها احترام بگذاریم و آنها را مورد مشورت قرار دهیم. بسیاری از بچه‌هایی که سابقه‌های تحصیلی بالاتر از پایه اول و دوم دبستان دارند، دیدگاهی متفاوت نسبت به والدین خود دارند و تمایل دارند در خصوص آموزش و یادگیری خود، اظهار نظر کنند.
وی گفت: خانواده‌ها برنامه‌های آموزشی ارائه شده توسط صدا و سیما را جدی بگیرند. این برنامه‌ها، یاور همیشگی اولیا و مربیان و فرزندان و آموزش و پرورش بوده و تیمی از خبره‌ترین و زبده‌ترین کارشناسان آموزشی برای ارائه این خدمات آموزشی انتخاب شده‌اند. این کارشناسان تمام کوشش خود را معطوف رفع تناقضات و بی‌عدالتی آموزشی در فراگیری دانش‌آموزان کرده‌اند تا چالش‌های آموزشی از بین برود.