به گزارش ایرنا، بحث ها هرچه باشند - دینی، فرهنگی یا سیاسی و یا اجتماعی و حتی اقتصادی - در نهایت همه این بحث ها و صحبت ها بین زائران آشنا و ناآشنا، ناخواسته به اباعبدالله الحسین (ع) ختم خواهد شد.
خیلی ها می خواهند از این حضور میلیونی زائران در اربعین حسینی بهره ببرند تا کالاهای انحرافی خود را عرضه کنند اما اربعین حسینی به نام هیچ یک از آنها تمام نخواهد شد، بلکه همه چیز در نهایت به نام حسین بن علی (ع) تمام می شود و همه عنوان ها و کالاهای انحرافی در اربعین، ذوب خواهند شد.
دنیا هیچ یک از آنها را نخواهد دید بلکه فقط این حسین بن علی (ع) است که دیده می شود برای همین است که اربعین حسینی، کنجکاوی همه جهانیان را برانگیخته است.
هر ذره از ذرات تشکیل دهنده عالم اربعین حسینی، بخشی از کیان این آیین پر رمز و راز را تشکیل می دهند؛ تنها ظرفیت عجیب اربعین است که می تواند همه این تناقض ها، تضادها، همرنگی ها و بی رنگی ها را در خود جمع کند بدون اینکه به غایت اصلی، یعنی ساحت مقدس اباعبدالله الحسین (ع) خدشه ای وارد شود.
تیم خبری ایرنا در مسیر پیاده روی اربعین از بغداد به کربلا بدون هیچ دخل و تصرف یا برنامه ریزی قبلی، بخشی از دیدارهایی را که در مسیر مشایه داشته، به رشته تحریر در آورده است.
موکب خدام الزهراء؛ میراثی از زائران مسیر کوچه باغ ها
موکب «خدام الزهراء» میراثی از سال هایی است که زائران به صورت پنهانی دور از چشم نیروهای امنیتی رژیم بعث حاکم برعراق، از نخلستان ها و کوچ باغ های آن، خود را در ایام اربعین حسینی به کربلا می رساندند.
این موکب در منطقه «الحسینیه» در ۲۲ کیلومتری شرق کربلا واقع شده و صاحب آن، یکی از همان راه بلدهای کوچه باغ هایی است که زائران را در دهه های ۸۰ و ۹۰ قرن گذشته به دور از چشم نیروهای امنیتی رژیم بعث، از بیراهه ها به کربلا می رساند.
چه بسیار مردمانی که در آن دوران نفسگیر از همین مسیرهای نخلستانی و باغ ها، به زیارت اربعین حسین مشرف شدند و چه بسیار که رفتند و هرگز برنگشتند.
منطقه الحسینیه به داشتن نخلستان ها و باغ های مختلف شهرت دارد و کانال آبی آن، رودخانه فرات را از سد «هندیه» به رود «علقمی» کربلا در نزدیکی حرم امام حسین (ع) و ابوالفضل العباس (ع) متصل می کند.
به دلیل وسعت بزرگراه اصلی بغداد به کربلا و باریک بودن محور الحسینیه که کانال آبی از یکسو و نخلستان ها و خانه ها از طرف دیگر، مسیر را محدود کرده اند، اغلب زائران عراقی ترجیح می دهند از جاده اصلی عازم کربلا شوند.
در سنوات گذشته (قبل از همه گیری کرونا)، الحسینیه به عنوان یکی از مسیرهای مهم زائران ایرانی شناخته می شد اما اینک زائران اربعینی در آن کم شده اند.
جاده اصلی بغداد به کربلا حدود ۵۰۰ متر از محور الحسینیه فاصله دارد.
حاج «سالم علی عبد» مرد میانسالی است که به همراه برادران و فرزندان و برادرزاده هایش و زنان خانواده، موکب «خدام الزهراء» را در این مسیر دایر کرده اند و چشم به راه زائران به ویژه ایرانیان هستند.
وقت نماز ظهر بود که حاج سالم، جلوی ما را در مسیر گرفت و از ما خواست که نماز را در موکب او، بخوانیم.
حاج سالم مانند اغلب اهالی حسینیه، کشاورز و باغدار است و همه خانواده او برای پذیرایی از زائران حسینی، بسیج شده اند.
هنوز شش روز به اربعین مانده بود که با او در موکبش دیدار کردیم؛ او می گوید که زائران به زودی از راه می رسند و همه چیز را برای آنها آماده کرده ایم.
همین که نماز ظهر و عصر را خواندیم، یکی از برادرهای حاج سالم با چابکی سفره غذا را آورد و به دنبال او نوجوانان و کودکان خانواده، یکی نان، دیگری سبزی و دو نفر هم لیوان های آب بسته بندی شده بهداشتی را روی سفره گذاشتند، تا هیچ یک از جمع ۱۵ نفر زائرانی که در زیر خیمه او برای خواندن نماز جمع شده بودند، موکب را قبل از صرف ناهار ترک نکنند.
ناهار، یک ظرف برنج است که بر روی آن خورش بادمجان ریخته شده بود.
به رغم همه سادگی، صداقت میزبان و طعم خوش غذا قابل توصیف نیست!
او می گوید: «برای زنان زائر در داخل منزل جا و مکان تدارک دیده ایم و زنان و دختران خانواده از بانوان زائر پذیرایی می کنند.»
وجود کودکان و نوجوانان شاغل در موکب، نظر ما را جلب می کند و نشان می دهد که خدمت زائران در حال تبدیل شدن به میراثی جاودانه است که از پدران به فرزندان انتقال می یابد.
حاج سالم می گوید: حدود ۱۵ نوجوان و کودک که همه فرزندان و برادر زاده هایم هستند هم اینک در این موکب مشغول خدمت به زائران هستند.
حاج سالم از سال های سخت رژیم بعث که زائران از طریق کوچه باغ های الحسینیه به سمت کربلا هدایت می شدند یاد می کند و می گوید که بعد از سقوط رژیم صدام که سایه رعب و وحشت از سر شیعیان عراق کنار رفت، این موکب را دایر کردیم و این موکب ۱۸ سال است که در اربعین حسینی به کار خود ادامه می دهد.
موکب خدام الزهراء هر روز سه وعده شامل صبحانه، ناهار و شام به زائران سرویس مجانی می دهد و آب نوشیدنی بهداشتی و چای نیز به صورت ۲۴ ساعته برای زائران فراهم است.
بعد از اقامه نماز و صرف غذا، از حاج سالم و خدمتگزاران در موکب خدام الزهراء (س) تشکر کردیم و راه خود را به سمت کربلا در پیش گرفتیم.
به دلیل کمی زائران در مسیر الحسینیه، تصمیم می گیریم راه را کج کرده و از طریق همین کوچه باغ ها، پای در جای پاهایی بگذاریم که در سنوات رعب و وحشت، زائران عاشق از این بیراهه ها خود را به کربلا می رساندند، منتها این بار ما می خواستیم خود را به رودخروشان زوار در جاده اصلی بغداد به کربلا برسانیم.
حیدر جاسم؛ مردی از جنس زمزم
بعد از طی مسافتی از راه به همراه خیل عظیم مشایه در جاده بغداد به کربلا، تصمیم به ادامه مسیر با خودرو گرفتیم و لب جاده سوار یک خودرو «ون» شدیم.
بدون هیچ برنامه ریزی خاصی بین سه تن از سرنشینان، درباره برگزاری اربعین حسینی در دهه ۶۰ و ۷۰ قرن گذشته و اینکه چگونه قبلا «هیات های انصار» از شهرهای مختلف به کربلا می آمدند و فضا را برای زائران اربعین حسینی مهیا می کردند، بحث شد.
دو نفر از آنها پیرمردهایی هستند که در مراسم زیارت اربعین حسینی در دهه های ۶۰ و ۷۰ شرکت داشته و مرد سوم، متولد ۱۹۸۰ است اما می گوید، پدرش و پدربزرگش داستان های زیادی از زیارت اربعین در گذشته برای او تعریف کرده اند.
حیدر جاسم از اهالی بغداد است که بعد از ذکر خاطرات پدرانش درباره اربعین دهه های گذشته در عراق می گوید که برای خدمت در موکب سالانه خود به نام «زمزم» عازم کربلا شده است.
او از پدرانش نقل می کند که چگونه قبلا «هیات های انصار»، فضا را در کربلا برای اربعین آماده می کردند و سپس زائران سوار بر خودروها یا مشایه راهی کربلا می شدند.
حیدر جاسم (ابوکرار) درباره موکب زمزم می گوید که این موکب بعد از سقوط رژیم صدام ایجاد شده و اهالی مناطق «الحریه» و «الشعله» بغداد در آن مشارکت دارند.
به گفته وی، تعدادی از تجار منطقه از مهمترین پشتیبان های موکب هستند و دهها نفر به صورت تیمی در موکب فعالیت دارند.
وی افزود که هرسال به طور میانگین بین ۱۳ تا ۱۴ میلیون دینار برای هزینه موکب در ایام اربعین به صورت دوطلبانه از اهالی منطقه و مشارکت کنندگان جمع آوری می شود و همه این مبالغ تا دینار آخر، در طول یک هفته تا ۱۰ روز اربعین خرج می شود.
وی پیش بینی کرد که امسال مبالغ جمع آوری شده به ۱۷ میلیون دینار برسد.
موکب داران عراق به طور معمول در طول سال هزینه های اربعین را جمع آوری کرده و اغلب بعد از پایان ماه مبارک رمضان، از اول شوال (چهار ماه قبل از اربعین)، جمع آوری هزینه های اربعین شروع می شود.
به همین منظور یک صندوق ویژه ایجاد شده و هرکس به اندازه وسع خود به آن کمک می کند.
سلومی؛ نوجوانی از صویره
باید به قرار مصاحبه هم می رسیدیم بنابراین سوار اتوبوس شدیم تا ما را به چند کیلومتری کربلا برساند. در داخل اتوبوس یک نوجوان سبزه گون نظرمان را جلب کرد.
«مسلم» که به گفته او در خانه «سلومی» صدایش می زنند، به همراه پدرش برای چهارمین سال متوالی است به کربلا می آید.
پدر سلومی مردی میانسالی است که یک پایش را بر اثر سانحه تصادف از دست داده و با پای مصنوعی عازم زیارت اربعین حسینی شده است.
سلومی تعریف می کند که همه اعضای خانواده او فاصله ۹۳ کیلومتری «صویره» (شهری در شمال استان واسط) تا کربلا را پایه پیاده طی کرده اما به دلیل اینکه پدرش نمی تواند برای مسافت طولانی پیاده روی کند، با او همراه شده و بیشتر راه را با خودرو آمده اند.
سلومی پسرک خندان با کلاه سرخ رنگ، پوست سبزه، چشمان درشت سیاه و لبخندی که لحظه ای از صورتش نمی افتد، کلاس چهارم ابتدایی است و می گوید به برکت حضور هرساله اش در زیارت اربعین حسینی، تمامی سال های تحصیل خود را با نمرات خوب طی کرده است.
پدر سلومی به ما اجازه داده تا آزادانه از پسرش سوال کنیم و از او عکس بگیریم؛ در راه امام حسین (ع) همه احساس امنیت می کنند؛ اینجا مشایه است؛ حریم امن اباعبدالله الحسین (ع).