اسلام‌آباد - ایرنا - سفیر جمهوری اسلامی ایران در پاکستان اقبال لاهوری را سمبل دوستی بین دو کشور دوست و همسایه دانست و تاکید کرد: بی‌شک اقبال نقش موثری را در تحکیم پیوستگی‌های تاریخی جمهوری اسلامی ایران و پاکستان از خود برجای گذاشت و با سروده‌های خود، روح تازه‌ای را به این درخت کهنسال دوستی عرضه کرد.

به گزارش ایرنا، «سید محمدعلی حسینی» روز چهارشنبه به عنوان مهمان ویژه کنفرانس بین المللی افکار اقبال در عصر نوین به میزبانی دانشگاه ملی زبان‌های نوین (NUML) در شهر اسلام‌آباد سخنرانی کرد.

این رویداد فرهنگی به مناسبت یکصد و چهل و چهارمین زادروز علامه اقبال فیلسوف مسلمان و شاعر ملی پاکستان در دانشگاه مذکور و با حضور استادان، مسوولان بخش زبان فارسی، دانشجویان و شخصیت‌های خارجی برگزار شد.

سفیر ایران در پاکستان طی سخنرانی خود با اشاره به پیوندهای ناگسستنی و روابط فرهنگی نزدیک میان دو کشور همسایه، افزود: این پیوستگی‌ها دارای ریشه‌های تاریخی است که یکی از مهم‌ترین آن‌ها زبان فارسی است که از آن می‌توان بعنوان یکی از مهمترین عوامل پیوند فرهنگی دو ملت نام برد.

وی اظهار داشت: زبان فارسی حدود ۹۰۰ سال زبان مکاتبات رسمی و دیوانی در شبه قاره بود. در آن دوران در کنار تالیف کتاب به زبان‌های مختلف، تالیف کتب متعدد و متنوع به زبان فارسی بر ارزش‌های میراث مکتوب و ارتقاء علم در شبه قاره اضافه کرد.

حسینی تاکید کرد: بی‌شک اقبال لاهوری نقش موثر و سهم به سزایی را در تحکیم پیوستگی‌های تاریخی دو کشور ایران و پاکستان از خود برجای گذاشت و با سروده‌های خود، روح تازه‌ای را به این درخت کهنسال دوستی عرضه کرد. اقبال بی‌تردید نابغه عصر بود، نابغه‌ای که همانند اجداد خود به فارسی شعر می‌سرود و آن را مایه افتخار می‌دانست.

وی افزود: اقبال، حقوقدان، وکیل، رئیس حزب سیاسی، فیلسوف، مترجم، قانونگذار، اندیشمند و مصلح اجتماعی مسلمان زمان خود بود. ولی وی را بیشتر به متفکری آزادی خواه و نیز به قدرت شاعری‌اش می‌شناسند. اقبال تفکرات اسلامی و ندای آزادی از زنجیرهای اسارت را در سروده‌ها و اشعار نغز، پر مغز، زیبا، دل انگیز و اندیشه ورز خود متبلور می‌سازد.

سفیر کشورمان گفت: علامه محمد اقبال تعابیر بلندی را از ایران در نوشته‌ها و سروده‌های خود بر جای گذاشت، به اعتقاد اقبال: اگر تهران مرکز تحولات جهان شود سرنوشت جهان تغییر پیدا خواهد کرد. اقبال همچنین کشمیر را ایران صغیر خواند، به فرهنگ ایران عشق می‌ورزید و ایران را کشوری زیبا می‌دانست لذا هر زیبایی را به ایران تشبیه می‌کرد.

وی افزود: علامه اقبال معتقد به اتحاد بین ملل اسلامی و همبستگی کشورهای مسلمان و دوری و پرهیز از تفرقه مسلمانان جهان بود لذا به اعتقاد ما، اقبال را می‌توان بعنوان یکی از موثرترین حامیان و پشتیبانان تقریب مذاهب اسلامی محسوب نمود.

سید محمدعلی حسینی خاطرنشان ساخت: اقبال معتقد به عظمت مسلمانان در جهان بود، لذا در عصر حاضر که استکبار جهانی با بکار بستن توطئه‌های مختلف در صدد تضعیف قدرت مسلمانان در سطح جهانی است، ضرورت زنده نگه داشتن اندیشه‌های علامه اقبال این حکیم امت اسلامی به عنوان نیاز مهم عصر حاضر دو چندان می‌شود.

وی تاکید کرد: اگر مسلمانان به ویژه نسل جوان امروزی بخواهد عظمت از دست رفته امت اسلامی را احیاء نماید، باید پیام اقبال را زنده نگه داشته و آن را درک نماید.

حسینی افزود: حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی که خود یکی از اقبال شناسان برجسته هستند، راجع به اقبال فرموده‌اند: "علامه اقبال از شخصیت‌های برجسته‌ی تاریخ اسلام است. " حقیقتا و انصافا نیز چنین است که ایشان فرموده‌اند، چرا که اقبال مردی جامع در علوم مختلف بود که در زمان خود و پس از خود تاثیر سازنده‌ و به سزایی در جامعه بر جای گذاشت، به گونه‌ای که او را یکی از مصلحین سده‌های اخیر می‌دانند.

سفیر ایران در پاکستان گفت: اشعار اقبال همراه با ایمان خالص به خالق هستی است که به آدمی، ضمن روشنگری و دعوت به حرکت و جوشش و کوشش، آرامش و تطمئن القلوب می‌دهد. محتوا و سبک شعر او علاوه بر تاثیرات تربیتی، حِکمی و سایر فواید، زمینه ساز دوستی و همدلی بیش از پیش دو ملت بزرگ ایران و پاکستان شده است و به همین دلیل ایرانیان همواره اقبال را تمجید و تحسین می‌کنند.

وی افزود: امروزه یکی از موضوعات و مسائل مشترکی که دو ملت ایران و پاکستان به صورت مشترک بدان علاقمندند، وجود شخصیت ممتاز و برجسته‌ی علامه اقبال است لذا اقبال به عنوان سمبل دوستی بین دو کشور ایران و پاکستان محسوب می‌شود.

حسینی افزود: برگزاری برنامه‌های مختلف و متعدد بمناسبت بزرگداشت علامه اقبال در ایران و پاکستان گواه این مدعاست که به همان‌اندازه که اقبال متعلق به پاکستان است، به ایران و به همه فارسی زبانان نیز تعلق دارد.

اقبال معروف به اندیشمند بزرگ و شاعر شرق در سن ۶۶ سالگی در سال ۱۳۱۷ خورشیدی برابر با ۱۹۳۸ میلادی دار فانی را وداع گفت در حالی که یادش، تاثیرات اجتماعی و خدمات فرهنگی‌اش همچنان جاری و ساری است و کنفرانس مذکور ارزشمند، مصداقی از این حقیقت است که اقبال زنده و راهش پر رهرو است‌.