سعدی نقشبندی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: در راستای برنامه‌های اجرایی شعار سال سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور، به نام طرح "۳ در ۱۴" در ۱۴۰۰، در سال جاری ۱۵ هزار هکتار به ذخیره‌گاه‌های ژنتیکی جنگلی استان اضافه و تعداد ذخیره‌گاه های جنگلی به ۵۶ منطقه افزایش یافته است.
ذخیره‌گاه به منطقه یا مناطقی از عرصه خشکی و یا در دریا اطلاق می شود که از اکوسیستم ها یا گونه های نمونه یا استثنایی برخوردار هستند، ذخیره گاه های جنگلی الگوهای کوچک شده ذخیره گاه های بیوسفر هستند که در آن گونه های منحصر بفرد و کمیاب و یا گونه های رو به انقراض به صورت طبیعی رویده اند.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری کردستان با بیان اینکه در یکی از عناوین برنامه‌های اجرایی شعار سال سازمان جنگل ها مراتع و آبخیزداری کشور، به نام طرح "سه در چهار" در ۱۴۰۰ در قسمت شعار تولید امور مربوط به جنگل در نظر گرفته شده است، بیان کرد: گونه‌های بنه، تنگرس، گلابی جنگلی، نارون، سماق، شیرخت و بلوط از مهمترین گونه های موجود در ذخیره گاه های ژنتیکی در بخش جنگلی استان به شمار می‌رود.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری کردستان گفت: وضعیت زادآوری طبیعی در سطح این ذخیره‌گاه‌ها در حد مطلوب است و امیدوار هستیم تا با تداوم روند کنونی شاهد ایجاد میزان قابل توجهی ذخیره در گونه های کمیاب استان باشیم.
نقشبندی اظهار کرد: حفاظت از منابع آب‌های زیرزمینی، جلوگیری از وقوع سیلاب و مهار سیل و حفظ گونه های مهم ژنتیکی در بخش جنگل از مهمترین مزایای این طرح است و در صورت توجه و توسعه این طرح ها و نیاز به این ذخیره گاه های ژنتیکی می توان درآمد خوبی عاید استان و منطقه کرد.
وی افزود: کردستان در منطقه رویش گاهی زاگرس شمالی واقع شده و در این راستا مناطقی از رویشگاههای طبیعی که مشمول ماده یک قانون حفاظت و حمایت بوده، شناسایی و اقدامات حفاظتی و حمایتی از جمله محصور کردن رویشگاه و به کارگیری قرق‌بان و غنی سازی با بذر در آن انجام شده است.
از مجموع ۸۱ هزار بهره بردار عرصه‌های منابع طبیعی در کردستان، ۶۷ هزار خانوار بهره بردار بخش مراتع و ۱۴ هزار دیگر هم بهره بردار عرصه جنگلی کردستان است.
از مساحت ۲ میلیون و ۹۳۷ هزار هکتاری استان کردستان، بیش از ۳۷۴ هزار هکتار آن را جنگل تشکیل می‌دهد، جنگل های این استان که جزو جنگل های زاگرس شمالی به حساب می‌آید، در طول بیش از ۵۰ هزار سال گذشته تشکیل شده و به لحاظ محافظت از منابع آب و خاک، تولید محصولات فرعی، ذخایر ژنتیکی، مصارف درمانی، توانایی های اکوتوریستی و ارزش های زندگی، دارای اهمیت زیادی است.