ذخیره‌گاه‌های جنگلی کردستان به ۳۶ منطقه افزایش یافت

پیمان فتاحی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، اظهار داشت: ۲ هزار و ۱۸۸ هکتار ذخیره گاه جنگلی در ۳۶ منطقه در استان شناسایی و ایجاد شده که از این تعداد ۲۷ ذخیره‌گاه به مساحت یک هزار و ۱۹۹هکتار در سال ۱۳۹۹ ایجاد شده است.

وی افزود: بمنظور حفاظت و صیانت از ذخیره گاه‌های جنگلی استان و از طریق جراید به بهره بردارن محلی؛ آگهی حفاظت و قرق تعداد ۳۵ ذخیره گاه جنگلی در سطح ۲ هزار و ۱۷۴ هکتار به انجام رسیده است.

مسوول روبط عمومی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری کردستان با بیان اینکه در یکی عناوین طرح جهشی ۹در۹۹ ابلاغی ریاست سازمان جنگل‌ها و مراتع و آبخیزداری کشور، تشخیص  و تعیین حدود وآگهی ذخیره گاه‌های استان در نظر گرفته شده است اضافه کرد: گونه‌های  بنه، تنگرس، گلابی جنگلی، نارون، سماق، شیرخت و بلوط  از مهمترین گونه های موجود در ذخیره گاه های ژنتیکی در بخش جنگلی استان به شمار می‌رود.

فتاحی تاکید کرد: وضعیت زادآوری طبیعی در سطح این ذخیره‌گاه‌ها در حد مطلوب است و امیدوار هستیم تا با تداوم روند کنونی شاهد ایجاد میزان قابل توجهی ذخیره در گونه های کمیاب استان  باشیم.

وی اضافه کرد: حفاظت از منابع آب‌های زیرزمینی، جلوگیری از وقوع سیلاب و مهار سیل و حفظ گونه های مهم ژنتیکی در بخش جنگل از مهمترین مزایای این طرح می باشد و در صورت توجه و توسعه این طرح ها و نیاز به این ذخیره گاه های ژنتیکی می توان درآمد خوبی عاید استان و منطقه کرد.

فتاحی گفت: کردستان در منطقه رویشگاهی زاگرس شمالی واقع شده و در این راستا مناطقی از رویشگاه های طبیعی که مشمول ماده یک قانون حفاظت و حمایت بوده، شناسایی و اقدامهای حفاظتی و حمایتی از جمله محصور کردن رویشگاه و به کارگیری قرق‌بان و غنی سازی با بذر در آن انجام شده است.

ذخیره گاه به منطقه یا مناطقی از عرصه خشکی و یا در دریا اطلاق می شوند که از اکوسیستم ها یا گونه های نمونه یا استثنیایی برخوردار هستند، ذخیره گاه های جنگلی الگوهای کوچک شده ذخیره گاه های بیوسفر هستند که در آن گونه های منحصر به فرد و کمیاب و یا گونه های رو به انقراض به صورت طبیعی روییده‌اند.

از مساحت ۲ میلیون و ۹۳۷ هزار هکتاری استان کردستان، بیش از ۳۷۴ هزار هکتار آن را جنگل تشکیل می دهد.

جنگل های این استان که جزو جنگل های زاگرس شمالی به حساب می آیند، در طول بیش از ۵۰ هزار سال گذشته تشکیل شده و به لحاظ محافظت از منابع آب و خاک، تولید محصولات فرعی، ذخایر ژنتیکی، مصارف درمانی، توانایی های اکوتوریستی و ارزش های زندگی، دارای اهمیت زیادی است.