به گزارش ایرنا، روزنامه گاردین نوشت: تحقیقات نشان داده که حفاظت از حیات وحش برای جلوگیری از انتقال ویروس ها به انسان بیش از هزینه های آن نجات بخش است.
به گفته دانشمندان، پیشگیری از همه گیری های بیشتر در اینده کسری از خسارتی را تشکیل می دهد که تاکنون بواسطه انتقال ویروس ها از حیوانات به انسان ها به بار آمده است.
تحقیقات جدید برآورد می کند که هر ساله به طور میانگین ۳ میلیون نفر از بیماری هایی که از حیوانات به انسان ها منتقل می شود جان می بازند. توقف نابودی طبیعت که انسان و حیوانات را در تماس بیشتری با یکدیگر قرار می دهد و باعث انتقال بیماری ها می شود می تواند سالانه حدود ۲۰ میلیارد دلار هزینه داشته باشد که فقط ۱۰ درصد از خسارت اقتصادی ناشی از بیماری مشترک انسان و حیوانات یا «زُئونوز/ zoonoses» و ۵ درصد از ارزش زندگی هایی که از دست می رود را تشکیل می دهد.
دانشمندان قویا از رویکرد نهادهای بین المللی و دولت ها انتقاد کرده اند. چنین رویکردهایی فقط بر جلوگیری از گسترش ویروس های جدید تنها زمانی که شیوع یافته اند متمرکز هستند و به بررسی ریشه ای آنها نمی پردازد.
در این تحقیقات به سه اقدام کلیدی اشاره می شود که شامل نظارت جهانی بر ویروس ها در حیات وحش، کنترل بهتر شکار و تجارت در حیات وحش و توقف نابودی جنگل ها است که نقش مهمی را در مبارزه با وخامت اوضاع آب و هوایی و بحران تنوع زیستی تشکیل می دهند.
آرون برنشتاین از مرکز اقلیم، سلامت و محیط زیست جهانی در دانشگاه هاروارد گفت از ابتدای آغاز کووید-۱۹ کارشناسان بارها هشدار داده اند که باید همه گیری ها از ریشه کنترل شوند و نمی توان برای حفاظت از جان بشر به راهبردهایی که پس از شیوع همه گیری بروز می کند، متکی بود.
وی افزود: اقدام برای توقف همه گیری از سرمنشا آن نادیده گرفته شده است زیرا پاسخ ها به همه گیری از سوی دانشمندان و سازمان هایی انجام می شود که با نحوه حفاظت از طبیعت برای جلوگیری از شیوع همه گیری ها آشنایی ندارند. در ضمن این پیشگیری های اولیه منفعتی برای شرکت ها ندارد.
در این تحقیقات که در مجله علمی «پیشرفت های علمی» منتشر شده است به ویژه از هیات نظارت آمادگی جهانی به عنوان طرح مشترک بانک جهانی و سازمان بهداشت جهانی انتقاد شده است. در این گزارش همچنین از کمیته گروه ۲۰ درباره تامین مالی برای آمادگی در مقابل همه گیری ها انتقاده شده است.
در این تحقیقات میانگین هزینه های اقتصادی و جانی ویروس های عامل همه گیری ها بررسی و با هزینه های اقدام برای پیشیگیری از شیوع بیماری ها مقایسه شده است.