آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی روز پنجشنبه در سخنرانی به مناسبت سالروز وفات حضرت صدیقه کبری (س) که در رواق امام خمینی (ره) حرم مطهر رضوی برگزار شد، افزود: پیامبر اکرم (ص) هنگامی که حضرت زینب (س) متولد شد، فرمودند که این نوزاد بسیار شبیه به خدیجه کبری است. جلالت و عظمت این دختر بسیار است و باید گرامی داشته شود و هنگامی که از نبی مکرم اسلام (ص) سؤال شد که نام این نوزاد را چه بگذاریم، حضرت فرمودند که خدا باید نام این نوزاد را انتخاب کند و در این هنگام، جبرئیل از جانب پروردگار عالم، نام این نوزاد دختر را زینب گذارد که در اصل به معنای «زِین اَب» یا زینت پدر است.
وی ادامه داد: اسلام با دو عامل پیشرفت کرد و توسعه یافت؛ یکی ثروت حضرت خدیجه (س) و یکی شمشیر امیرالمؤمنین (ع) و هر دوی این ویژگی ها در شخصیت حضرت زینب متبلور بود. همان‌طور که خدیجه کبری (س) همه ظرفیت وجودی خود را وقف گسترش اسلام کرد، زینب کبری (س) نیز تمام توان و ظرفیت خود را در راه انقلاب مقدس عاشورا وقف کرد که در نهایت جان دوباره و حیات تازه‌ای به اسلام دمید.
عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: انقلاب حسینی حیات‌بخش اسلام بود و اگر این انقلاب نابود می‌شد، هم آثار جهاد خدیجه کبری (س) و هم آثار جهاد شمشیر امیر مومنان (ع) از میان می‌رفت اما پس از جنگ نابرابری که تا عصر عاشورا ادامه یافت، شخصیت عظیمی که باعث شد این جنگ نابرابر به یک انقلاب تبدیل شود، زینب کبری (س) بود که توانست ایثار، فداکاری و مظلومیت شهدای کربلا را فراتر از تصویر یک شکست نظامی و بلکه در هیبت یک پیروزی و فتح عظیم نمایش دهد.
آیت‌الله علم‌الهدی افزود: دستگاه بنی‌امیه به دنبال این بود که نشان دهد جبهه انقلابی طرفدار پیغمبر، ضعیف و ناتوان است و در برابرِ جبهه ظلم و ستم بنی‌امیه اقلیت دارد تا به این ترتیب بتواند اصل جریان انقلابی سیدالشهدا را سرکوب کند اما این زینب کبری (س) بود که انقلاب حسینی را به‌عنوان یک جریان فاتح و قهرمانانه معرفی کرد. علاوه بر این، همان‌طور که خدیجه کبری (س) در هنگامه فشارهایی که چه قبل از بعثت و چه بعد از بعثت بر وجود نازنین پیامبر وارد می‌شد، آرامشگاه رسول خدا (ص) بود، زینب کبری (س) نیز برای امام حسین (ع) همین جایگاه و خاصیت را داشت.
وی ادامه داد: معرفت‌شناسی‌های ما نسبت به اهل‌بیت (ع) نیاز به تکامل دارد. شخصیتی که باعث شد یزید با همه تشریفات و دستگاه تبلیغاتی‌اش سرکوب شود، شخصیت قهرمانانه زینب بود. هنگامی که حضرت در کوفه سر از دریچه محمل بیرون کرده و صدا برآورد، مردم کوفه به ضجه افتادند زیرا این سخنرانی همه مردم را پس از ۲۰ سال به یاد علی بن ابی‌طالب (ع) انداخت.
امام جمعه مشهد گفت: در دروازه شام نیز هنگامی که حضرت به ایراد سخن پرداختند و خطاب به یزید فرمودند که قلمرو ولایت ما اهل‌بیت (ع) همه افق‌های زمین و طبقات آسمان است، مردم به‌گونه‌ای جذب این سخنان شدند که زیورها و تجملات کاخ اموی را از یاد بردند.
آیت‌الله علم‌الهدی افزود: بانویی که همه عزیزان او در پیشگاهش به شهادت رسیده‌اند، در طول دوران اسارت، سرپرستی ۸۴ زن و کودک اسیر کاروان را نیز برعهده داشت و حجت بالغه الهی (امام سجاد) نیز جلو چشمان او بر ناقه نشانده شده بود، در کاخ یزید به امام سجاد (ع) می‌فرماید که به من خبر داده شده که این سرزمین میعادگاه عاشقان و قبله دل‌ها خواهد شد و از همه اقطار زمین، زائران و مسافرانی به زیارت آن مشرف خواهند شد. این عظمت، عظمت علوی است.
وی ادامه داد: ویژگی این روز این است که همه مصائب زینب (س) در این روز دوباره تکرار شد زیرا هنگامی که به یزید خبر داده شد که اگر زینب (س) در مدینه بماند، حجاز علیه امویان خواهد شورید، یزید ملعون دستور داد که عبدالله جعفر را به همراه خانواده‌اش از مدینه به شام بیاورند اما این سفر نیمه‌تمام ماند و از یک فرسخی شام، به‌محض اینکه نشانه‌های شهر بر زینب کبری (س) نمایان شد، به‌قدری اندوه بر قلب نازنین ایشان وارد شد که سرانجام در سال ۶۲ هجری و هنگام وضو رحلت فرمودند و پیکر ایشان در کنار همسرشان به خاک سپرده شد.