به گزارش خبرنگار تلویزیون ایرنا، پلاک۱۳ یکی از سریال‌های کمدی تلویزیون است که از شبکه ۳ سیما پخش می‌شود. این مجموعه که مضمونی طنز و خانوادگی دارد، با حضور بازیگرانی نظیر علی صادقی، شهره سلطانی، امیرحسین صدیق، اردلان شجاع‌کاوه، نگار عابدی، حسین رفیعی، محمود جعفری، مهران ضیغمی، سامان دارابی، فرزانه سهیلی، ستاره حسینی و... جلوی دوربین رفته‌است و هرشب ساعت ۲۰ پخش می‌شود.
سلیم ثنایی، تهیه‌کننده این سریال در گفت‌وگو با ایرنا از مشکلات پیش‌آمده در فرایند ساخت این اثر سخن می‌گوید. مشروح مصاحبه با این تهیه‌کننده در ادامه آمده است.
پخش سریال «پلاک ۱۳» تا چه زمانی ادامه دارد؟
تا هر وقت خدا بخواهد.
کل سریال چند قسمت است؟
سریال قرار بود نود قسمتی باشد. ولی تعداد دقیق قسمت‌هایش هنوز مشخص نیست. فعلا تا آخر سال به صورت روزپخش و دو قسمت از آنتن جلو هستیم. موضوعات ما به روز است. امروز تولید و فردا پخش می کنیم.
این که با این فاصله زمانی کم تولید و پخش می‌کنید سخت نیست؟ معمولا سریال‌های عید و رمضان لب به لب آنتن هستند؟
به شدت سخت است.
چرا زودتر سریال را تولید نکردید؟
این کار یک سفارش دهنده دارد. قرار بود پلاک ۱۳ از ابتدای سال ۱۴۰۰ کیلد بخورد و ساختش شروع شود و نیمه دوم سال برای پخش آماده بشویم. یک سری موارد مربوط به تفاهم‌های بین سازمان‌های مختلف و سفارش دهنده و همچنین نوشتن فیلمنامه ها طول کشید. اواسط شهریور به صورت رسمی سریال کیلد خورد. آنتن را از قبل گرفته بودیم. شبکه ۳ به پلاک ۱۳ کنداکتور تخصیص داده بود. قرار بود از مهرماه، ۹۰ قسمت را شروع کنیم. با توجه به مشکلات و روال اداری تولید این کار به اوایل مهرماه رسید.
۴۵ روز بعد پس از ساخت ۱۲ قسمت، سریال را پخش کردیم. اکثر کارهای سیتکامی را ملاحظه بفرمایید، همین حالت روزپخش را دارند. ما هم در همان قالب هستیم. در ابتدا قرار بود سیت کام بسازیم. یعنی یک کار نمایشی در یک لوکیشن ثابت و ساختمان چهار طبقه که سه تا دوربین ثابت داشته باشیم. با توجه به خواست شبکه و نظر کارگردان از قالب سیتکامی بیرون آمدیم و به سریال تبدیل شدیم. الان در یک لوکیشن ۱۰ هزار متری هستیم. با توجه به تنوع بصری که لوکیشن‌مان دارد از دوربین ثابت استفاده نمی‌کنیم و ریل‌گذاری و طبیعتا نورپردازی‌های سختی داریم. چون تنوع موقعیت در لوکیشن زیاد است و با توجه به خواسته‌های سفارش دهنده در خیلی از قسمت‌ها لوکیشن خارجی داریم.
سفارش دهنده چه کسی است؟
صنعت بیمه. ما فرهنگسازی می‌کنیم و هدفمان آموزش مردم است. درباره چیزهایی که به جان و مال مردم مربوط می‌شود، فرهنگسازی می‌کنیم تا از بیمه استفاده کنند.
چرا این سریال را گروه اجتماعی ساخته است؟ معمولا سریال‌ها در گروه فیلم و سریال ساخته می‌شود.
کارهای نمایشی-اجتماعی توسط گروه اجتماعی ساخته می‌شود. زمان سریال حدود ۳۰ دقیقه است. در سابق هم برخی سریال‌ها مثل زیرآسمان شهر هم فکر می‌کنم توسط گروه اجتماعی ساخته و در همین باکس پخش شده است. تیتراژ سریال‌ها را که نگاه کنیم مشخص می‌شود کدام گروه ساخته است. در زمان مدیریت آقای پورمحمدی گروه اجتماعی دو سه سریال ساخته است.
راجع به دیالوگ‌ها و غیر اخلاقی بودن آنها زیاد صحبت شده است. مثلا در یکی از دیالوگ‌ها شما دختر را به مال بد تشبیه می کنید.
در چهار پنج قسمت اول یک سری اتفاقاتی افتاد. قضاوت درباره دیالوگ‌ها باید در کل سریال صورت گیرد. در چند قسمت اول یک سری شائبه هایی به وجود آمد. در صورتی که سریال اصلا این طوری نیست. کل گروه سازندگان و نویسندگان مان همه بچه مسلمان و به اخلاقیات بسیار پایبند هستند. اگر بعضی چیزها شائبه به وجود آورده و یا دوپهلو بوده صد در صد ناخواسته بوده است.
یک دیالوگی هم زن راجع به شوهرش می‌گوید که نامناسب است.
کلا دو جمله است. یک جمله مربوط به آقای شجاع کاوه است و یک جمله مربوط به خانم شهره سلطانی. بخشی از فیلم را تقطیع کرده‌اند که شائبه به وجود آورده است. یکی از دیالوگ‌ها دوپهلو است. سریال چندین بار بازبینی می‌شود. در آن لحظه هیچ کس متوجه نشد. در کل سریال که دو هزار دقیقه است، دو تا سه ثانیه را برش داده‌اند و دارند راجع به آنها صحبت می‌کنند. چرا راجع به جاهایی که در مسجد هستیم حرف نمی‌زنند؟ بیش از ۳۰ برش صدقه دادن، فرهنگ احسان و نمازخواندن در این سریال داشتیم. چرا ما وقتی اخلاقیات را پرورش می‌دهیم درباره‌اش حرف نمی‌زنند؟ دو قسمت سریال کلا در مسجد بوده است. امیر این سریال در مسجد به بچه‌های کار درس می‌دهد. هیچ کدام از این‌ها دیده می‌شود؟ متاسفانه همه بدی‌ها را می‌بینند و خوبی‌ها را نمی‌بینند.
خودتان از تعداد و جنس شوخی‌های سریال راضی هستید و آن را یک سریال بامزه و کمدی می‌دانید؟
ما انواع و اقسام کمدی را داریم. سریال ما بیشتر کمدی موقعیت است. باید دو تا محدودیت را در نظر بگیریم. ما داریم به مسائل بیمه و تصادفات می‌پردازیم که ذاتش زمخت است. بیش از ۶۰ درصد قسمت‌های ما سفارشی بوده است. درست است که مخاطب را پس نزده‌ایم و مستقیم تبلیغ نکرده‌ایم. اما قسمت‌های ما درباره بیمه عمر و زندگی و بیمه شخص ثالث بوده است. چیزهایی که سفارش دهنده خواسته مسائل خنده‌داری نیستند. ما مسائل گریه‌دار را تبدیل به موقعیت‌های کمدی کرده‌ایم. نکته بعدی این است که ما در این سریال زمان نداشتیم. اگر زمان داشتیم به جای یک برداشت ۲۰ برداشت می‌گرفتیم تا میمیک صورتی که می‌خواهیم دربیاید. ولی ما امروز تولید و فردا پخش می‌کنیم. هدف اصلی ما در این سریال فرهنگسازی است. ما یک تیم ۱۲ نفره محتوا داریم. فکر می‌کنیم که چه پیامی را می‌توانیم به مردم برسانیم. در این سریال آدم‌ها در کنار هم هستند.
اتفاقا یکی از مشکلات سریال این است که تنش بین اعضای خانواده خیلی زیاد است. در سریال‌هایی مثل «زیر آسمان شهر» و «همسران» و «ساختمان پزشکان» صمیمیتی بین اعضا بود که در این سریال جایش خالی است. بعضا می‌بینیم که آدم‌ها دارند همدیگر را مسخره می‌کنند.
این چهار خانواده با هم مشکل دارند و می خواهند زیر یک سقف زندگی کنند. ما فرهنگ مدارا را ترویج می دهیم. چهار خانواده چهار فرهنگ کاملا متفاوت دارد. یکی مذهبی، یکی کلاهبردار، یکی دیکتاتور و یکی بی خیال و یکی روشنفکر. این ها در نهایت در کنار هم هستند. یک جایی اختلافات این ها کم می‌شود. یک جایی حاضر به ازدواج دختر و پسر می‌شوند. اگر به عمل زیبایی اشاره می‌کنیم، چون این ماجرا در خانواده های ما وجود دارد. ما به زبان طنز می گوییم.
مشکل این است کسی که عمل زیبایی انجام می دهد انگار کند ذهن است. مثلا وقتی به او می‌گویند به لبت ژل تزریق کن بدون فکر این کار را انجام می‌دهد.
بیش از نصف این سریال که پخش شده است، پرونده های واقعی اش موجود است.
ولی شخصیت‌ها ویژگی‌های اغراق شده دارند.
خب کمدی اغراق دارد. قرار نیست حتما یک واقعیتی را بیان کنیم. آیا شب های برره واقعی بود؟
سریال «شب‌های برره» از ابتدا می‌گفت که داستانش در ناکجا آباد اتفاق می‌افتد و چه قواعدی دارد.
ما در شناسنامه شهاب نوشته‌ایم که خیلی کندذهن است و کلمات را اشتباه می‌گوید. البته ما عاقل جمع هم داریم. اگر یک مقدار افراد را اغراق کردیم به این خاطر که بگوییم این‌ها بد هستند.
میزان مخاطب شما در ابتدای پخش ۱۷ درصد بود. از این میزان رضایت دارید؟
مخاطب ما در آذر به ۲۸ درصد رسید. ما به آمار کاری نداریم. دو نکته را باید در نظر بگیریم. ما در باکس دوم سریال هستیم و در باکس اصلی نیستیم. نکته دوم این که سریال ما ۳۰ دقیقه‌ای است. قصه ما اپیزودیک است و در هر قسمت به یک موضوع می‌پردازیم. این میزان مخاطب صد در صد برای ما راضی کننده است. ما فکر می‌کردیم در انتهای ۹۰ قسمت به ۲۰ و ۲۵ درصد مخاطب برسیم. ما همه نقدها را می پذیریم. مطئنا همه کارها علی الخصوص کار ما ضعف دارد. ولی چند نکته را در نظر بگیرید. این کار با چه بضاعتی تولید می شود؟ به نظر من ما از کارهای فعلی شبکه نمایش خانگی جلوتر هستیم. هر کلاکت ما با یک دهم یا یک پانزدهم هزینه شبکه نمایش خانگی تولید می شود.
سریال خودتان را از «نیسان آبی»، «دراکولا»، «مردم معمولی» و «خوب بد جلف» موفق‌تر می‌دانید؟
کدام یک از این سریال‌ها موفق و ماندگار بود؟ سریال ما از خیلی از این سریال ها بهتر است. ما باید در نقد دو نکته را در نظر بگیریم. نوع کار در کجاست؟ ما یک سری محدودیت‌هایی در تلویزیون داریم. نکته دوم این است که با چه بودجه‌ای این سریال را ساخته‌ایم. آیا دستمزدهای شبکه نمایش خانگی در تلویزیون قابل پرداخت است؟ در نقد باید منصفانه نگاه کنیم. ما اگر بودجه شبکه نمایش خانگی را داشتیم، بهترین بازیگران را می‌آوردیم. هر چند الان هم از گروه بازیگران راضی هستم. اگر زمان داشتیم با خیال راحت تولید می‌کردیم.