روز ولادت حضرت ابوالفضل عباس(ع) را به یاد ایثارگری های رزمندگان اسلام در هشت سال جنگ تحمیلی در دفاع از آرمان های انقلاب و رویارویی با دشمن متجاوز، روز جانباز نام نهادند تا قدردان از خودگذشتگی و شجاعت جانبازان این مرزو بوم باشیم.
جانباز، نامی آشنا در فرهنگ و الفبای انقلاب است، مردانی بزرگ و دریا دل که به جز یاد و راه خدا و دفاع از ارزش های الهی به چیز دیگر نیندیشیده اند، خانه، خانواده، زن و فرزند خود را تنها گذاشتند و قدم در دریای پر بلا نهادند و سراسیمه و به‌دور از لحظه ایی تردید، به پیکار با دشمنان حقیقت و انسانیت رفتند و با ارزش ترین گوهر وجود خود را در طبق اخلاص نهاده و تقدیم جانان کردند.
چه عاشقانه است قنوت حضرت عباس علیه السلام در سجاده خون بر زانوی مولای خویش و سر و جان باختنش در پیش دیدگان اشکبار برادر...
بی شک با شنیدن نام جانباز، یاد ایثار و از خود گذشتگی آنان زنده می شود و جهاد خالصانه آنان ستایش می شود.
جانبازی در راه دین و دفاع از آرمان های الهی، درسی است که با بهره گیری از زندگی قمر بنی هاشم علیه السلام، نسل به نسل و سینه به سینه در تاریخ ایران اسلامی تکرار شده و شاگردان بسیاری را تربیت کرده است.
غیرت و ایثار بالای جانباز بزرگ دشت کربلا موجب شد تا پرچم اسلام برافراشته شود و سرانجام با ازخودگذشتگی و پاسداری از قیام بزرگ عاشورایی، ردای فاخر شهادت را برتن کرد و جان خود را در این مسیر فدا کرد.
علمدار دشت کربلا که در راه اطاعت از امام زمان خود اسوه شد، دلاوری بی مانند بود که با شهادتش، پیامش را در ارتباط با حمایت از امامت و ولایت برای همیشه جاودان ساخت.
استان کرمانشاه با ۲ میلیون نفر جمعیت، ۳۷۱ کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق دارد، مردم این استان ۳۰ هزار ایثارگر شامل ۹ هزار و ۸۰۰ شهید، ۱۹ هزار جانباز و ۱۷ و ۵۰۰ آزاده تقدیم انقلاب اسلامی کرده است.
همچنین تقدیم ۸۵۰ زن شهیده، ۱۵۵۰ بانوی جانباز و ۷۵۰ شهید زیر ۱۵ سال از سندهای افتخار مردم این استان است.
جانبازان استان کرمانشاه در میدان های آزمون و استقامت چه در زمان انقلاب و چه در سالهای جنگ تحمیلی ایستادگی کردند و از پس این امتحان بزرگ الهی به خوبی برآمدند و اکنون با زخمی که از این دلاوری به یادگار دارند یک گنجینه گرانبها و الگوی عملی ترویج ایثار و ازخودگذشتگی برای اقشار مختلف جامعه محسوب می شوند.
جانبازان یادگارهای ارزشمند دوران دفاع مقدس هستند که با بهره گیری از تجارب و خاطرات آنان می توان طرحی نو در ترویج فرهنگ ایثار و شهادت ایجاد کرد.
این جانبازان و پاسداران با غم هجران و دور افتادن از یاران شهیدشان و دردی که سالهاست از جراحت ها و صدمات جنگ به تن دارند، مواجه هستند، بعضی از این مردان مرد، هنوز ترکش هایی به یادگار در بدن خود دارند و با صبوری و بردباری این صدمات را بخاطر خدا تحمل می کنند و بارها گفته اند که ما با خدا معامله کرده ایم و هیچ انتظار و چشمداشتی از دیگران نداریم ، این است معنای دلدادگی و عاشقی، این است تفسیر جانبازی و مجاهده در راه خالق سبحان و این است معنای تاسی به مولا ابالفضل علیه السلام..
در پایان شایسته است یادی کنیم از همسران باوفا و بزرگوار جانبازان که شاید بتوان گفت، جهاد و تلاش آنان در مراقبت و خدمت به جانبازان، کمتر از جهاد در میدان مبارزه نیست و کاری بزرگ و ارزشمند است که صبوری می‌خواهد و ایثار...
بر ماست که قدر این انسانهای بزرگ را که در راه دفاع از ما شکستند و دم نزدند و حتی کمترین صدایی از آنها بلند نشد، را بدانیم و ارزش کار آنان را به نسل جوان و فرزندان خود، منتقل کنیم و رسالت والای شان را ارج نهیم.