به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا، میثم توکلی در نخستین نشست مدیران و ممیزان بنگاه‌های اقتصادی دانش بنیان در خصوص نقش راهبردی استانداردهای بین المللی در سال ۱۴۰۱ گفت: با توجه به اینکه در اقتصاد دانش‌بنیان، دانش منبع استراتژیک توسعه معرفی می‌شود، لذا مدیریت آن بیش از آنکه تفکری در خصوص چگونگی رشد کاروکسب‌های خردوکلان باشد، نوعی دارایی معنوی و مزیت رقابتی برای کشور در عرصه‌های بین المللی محسوب می شود.
وی افزود: بنابراین اگرچه مسائل تئوریک مدیریت دانش در کشور با وجود منابع علمی نمود بیشتری پیدا کرده، اما نتایج اجرای فرآیند آن با خروجی‌های برنامه‌ریزی شده و استانداردهای جهانی، اختلاف زیادی داشته است. لذا اهتمام در بکارگیری استانداردهای بین‌المللی مدیریت دانش، می‌تواند نقش مغفول مانده این سیستم را در شرکت‌های دانش بنیان احیا و تقویت کرده و به عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارهای رشد بهره‌وری در خدمت کشور درآید.
توکلی در باره دلایل کسب نکردن نتایج اثربخش فرآیند مدیریت دانش باوجود پیشینه طولانی مدت آن در کشور، اظهار داشت: امروزه باتوجه به نیاز مبرم به مدیریت دانش‌های بشری، سازمان بین المللی استانداردسازی (ISO) علاوه براینکه در نسخه‌ها و ویرایش‌های جدید استانداردهای مدیریتی خود، مدیریت دانش را به عنوان یکی از بندها و الزامات اساسی استانداردها در پیاده‌سازی و اجرای آن قرار داد، کمیته بین‌المللی TC/۲۶۰ نیز، اقدام به انتشار استاندارد تخصصی مدیریت دانش به نام ISO۳۰۴۰۱ کرده است که به عنوان سنگ مبنایی برای طرح‌ریزی سیستم‌های آتی معرفی می شود.
وی ادامه داد: از سوی دیگر اگرچه تفکر موضوع فوق، سابقه طولانی در کشور ما دارد، اما امروزه به عنوان جامعه دانشی، نبود آگاهی صحیح و کافی مدیران و پرسنل از استانداردهای مدیریت دانش، مراحل اجرا، کنترل و منافع آن است که اجرای اثربخش و کسب نتایج موفقیت آمیز آن را در کشور به سوی ناپایداری هدایت کرده است که اغلب با اتخاذ راهبردهای نامناسب مدیران در آموزش، فرهنگ سازی، استقرار و اجرای سیستم‌ها در کشور نیز همراه بوده و شاهد اشاعه فرهنگ احتکار دانش هستیم؛ به طوری که پرسنل، دانش را به مثابه یک منبع قدرت تلقی کرده و حاضر به ازدیاد و به اشتراک گذاری آن نیستند. بنابراین بکارگیری استاندارهای مدیریت دانش می‌تواند به یکپارچگی نگرش ذینفعان این فرآیند برای دریافت خروجی‌های برنامه‌ریزی شده، کمک شایانی کند.
توکلی افزود: مدیریت دانش فرآیندی است که به شرکت‌های دانش بنیان در شناسایی، انتخاب، سازماندهی و توزیع دانش و اطلاعات مهمی که حافظه سازمان است و معمولا به صورت ساختار نیافته و جزیره ای است، به طور سیستماتیک و متمرکز در راستای کاهش هزینه‌ها، دوباره کاری‌ها، افزایش بهره‌وری و انگیزه مند کردن پرسنل کمک می کند و به عنوان یک مزیت رقابتی در جهت اعتبار بخشی به سازمان در سطوح ملی و بین المللی محسوب می شود.
وی در باره طبقه‌بندی کلاسیک تعریف دانش نیز عنوان کرد: افراد بیش از آنکه صحبت کنند، می‌دانند، لذا دانشی که پرسنل می‌دانند را دانش ضمنی یا پنهان و دانشی که پرسنل مطرح می کنند را دانش صریح یا آشکار تعریف می کنند. یکی از اصلی‌ترین اهداف فرآیند مدیریت دانش تلاش در جهت تبدیل دانش های پنهان به آشکار و به اشتراک گذاری آن است و در یک جمله دانش را توانایی عمل کردن معرفی می کنند.
عضو انجمن علمی استاندارد ایران، یکی از برجسته‌ترین دلایلی را که مانع ثبت و مستند شدن بیش از ۷۰ درصد دانش‌های سازمان در سطوح فردی، گروهی، پروژه‌ای و سازمانی می شود، را نبود سیستم سازی صحیح و مناسب برای کسب، پالایش، نگهداری و به اشتراک گذاری آن بیان کرد.
وی افزود: هرچند با رشد تکنولوژی و ترکیب آن با الزامات استاندارد مدیریت دانش (ISO۳۰۴۰۱) گام‌های امیدوارکننده‌ای برای تسهیل در ثبت و به اشتراک گذاری آن صورت گرفته است، اما، تکنولوژی به تنهایی قادر به مدیریت و رشد آن نبوده و این فرآیند بیش از پیش به مجموعه‌ای از ارزش‌ها، نگرش‌ها، اعتمادسازی‌هایی که با تعهد بالای مدیریت ارشد در راستای آموزش، فرهنگ سازی و تخصیص منابع همراه است، نیازمند است تا تبادل دانش، اثرگذار عمل کرده و ماحصل آن به اعتلای بهره‌وری در شرکت‌های دانش کمک کند.