به گزارش خبرنگار ایرنا ، نواهای دلنواز دعا در این شب ها چه خوب شنیده می شد؛ شگفتی آرامش درون در دل شب های تاریک با دل هایی شکسته و چشم های گریان و گونه های خیس از پشیمانی ها چه دیدینی و شورانگیز بود.
در این کارزار عشق از هر قشری و نسلی پیدا بود؛ از آن مادری که گونه های پراشکش را بر سیمای گریان طفل معصومش می گذاشت و آن یکی مادر گیسو پریشانی که فرزند معلول شیر خوارش را برای شفا به حرم امن الهی آورده بود.
از آن دختر دم بخت و زوج های تازه به خانه بخت رفته و آن جوان شوریده دل، همه آمده بودند تا سر بر آستان مهر گذارند و در اوج عظمت و شوریدگی و شکوه این شب های ناب زیباترین جلوه های معرفت و عشق را به یادگار گذارند.
اما خوش ترین و شورانگیزترین لحظه های ناب و شیدایی این شب های نوازش و نیایش به معبود از سوی جوانانی رقم می خورد که مشتقانه و با پیمانی راسخ آمده بودند تا فرازمندانه بر بام ملکوت الهی تکیه کنند.
زیباترین لحظه ناب شب های قدر را در وجود پاک آن زوج جوانی یافتم که قرآن بر سر می گرفتند و در اوج پارسایی و تواضع و نوازش خدایی و از ورای زلالی اشک های سرازیر شده بر گونه های خیسشان در نهایت عرفان و معرفت از خدای خویش مدد می گرفتند.
درخشش و شوریدگی خیره کننده شب های ناب قدر در لارستا فارس را در صفای باطن مادری داغداری یافتم که با تمثالی از فرزند برومند شهیدش و با سربندی منقش به نام زیبای یا زهرا (س) برای جوانان سرزمنیش و برای حل مشکلات اقتصادی امت خداجوی ایران و از دل این این شب ناب با خدای خویش نجوا می کرد.
«شب قدر» شبی است که در آن قرآن بر پیامبر عظیم‌الشأن اسلام نازل شده و فضیلت عبادت در این شب از تمام شب‌ها بیشتر است.
پیامبر اکرم (ص) در بیست و سومین روز از ماه مبارک رمضان اینگونه دعا کردند: اَللّهُمَّ اغْسِلْنِی فِیهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الْعُیوبِ وَ امْتَحِنْ قَلْبِی فِیهِ بِتَقْوَی الْقُلُوبِ یا مُقِیلَ عَثَرَاتِ الْمُذْنِبِینَ. خدایا در این ماه از گناهانم شست و شویم ده و از عیب‌ها پاکم کن و دلم را به پرهیزکاری دل ها آزمایش کن. ای نادیده گیرنده لغزش‌های اهل گناه.
امام رضا ع می فرماید: «خداوند در شب قدر آنچه را که از این سال تا سال بعد پیش خواهد آمد، مقدّر می‌فرماید از زندگی یا مرگ، از خوب یا بد یا روزی. پس آنچه خداوند در این شب مقرر می‌کند، به حتم واقع خواهد شد.»
در عزیزترین و عجیب‌ترین شب سال فرشتگان بسیاری به زمین می‌آیند؛ به طوری‌که زمین بر آن‌ها تنگ می‌شود. لذا آن را «شب قدر» نامیده‌اند؛ زیرا یکی از معانی «قدر» به معنای ضیق و تنگ است و در این شب قرآن با تمام قدر و منزلتش به وسیله فرشته صاحب قدر بر پیامبر (ص) نازل شد.