به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، علاقه‌مندان به تئاتر، خیلی زودتر از آثار سینمایی و تلویزیونی بهرام افشاری، با وی آشنا شدند. بازیگر بلندقامتی که بیشتر، ایفاگر نقش‌هایی جدی در تئاتر بود و به‌واسطه جثه‌ای که داشت، خیلی زود در خاطر دوستداران تئاتر جلوه کرد.
افشاری پس از چند سال ممارست در تئاتر و فیلم‌های کوتاه که مربوط به اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ بود، نخستین گام‌های سینمایی خود را در عصبانی نیستم و ایران برگر برداشت و در لانتوری، جایگاه خود را به بازیگر نقش مکمل ارتقا داد.
اهالی رسانه و منتقدان حاضر در آن شب سرد زمستانی جشنواره سی‌وپنجم فجر، هیچ‌گاه لذت تماشای نقش مکمل فیلم کارگر ساده نیازمندیم را از یاد نخواهند برد. درست پس از اتمام این فیلم بود که صحبت‌ها از یک بازی قدرتمند و زیرپوستی حکایت داشت. اکثریت قریب‌به‌اتفاق حاضران آن سالن بر روی اعطای سیمرغ نقش مکمل به بهرام افشاری مطمئن بودند؛ هرچند که در نهایت، افشاری اصلا در جایگاه نامزد هم قرار نگرفت. اگرچه این بازی به چشم هیات داوران بخش مسابقه آن دوره جشنواره فجر نیامد اما به خوبی توسط سینماگران دیده شد تا این بازیگر، از آن زمان به بعد، تماما در نقش‌های اصلی و مکمل فیلم‌ها و سریال‌ها ظاهر شود.
افشاری که تا آن سال، چهره شناخته‌شده مخاطبان سینمایی بود، در سال ۹۷ با بازی در فصل پنجم سریال پایتخت، به یک اقبال عمومی رسید و توانست به یکی از قطب‌های پرمخاطب این فصل سریال تبدیل شود.
از این سال، فعالیت این بازیگر در سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی تشدید شد. شیوه خاص او، توانمندی بالایی به ایفای نقش‌های خنده دار (کمیک) می‌داد و در نقش های غم انگیز (درام‌های) اجتماعی نیز بر اساس توانمندی‌های حسی و فنی (تکنیکال) خود عمل می‌کرد. این هوشمندی سبب شد تا بسیاری از آثار او توسط مخاطب دنبال شود تا جایی که در کارنامه او، فیلم‌های پرفروش سال نیز قرار گرفت.
افشاری که تا پیش از این، سونامی رحمان ۱۴۰۰ را در گیشه تجربه کرده بود، نوروز امسال را با سگ‌بند در سینما و راز بقا در شبکه نمایش خانگی آغاز کرد. فیلم مهران احمدی تا به امروز حدود ۳۵ میلیارد تومان فروش داشته و راز بقا نیز طبق گزارش‌های واصله، با اقبال نسبتا خوبی از جانب مخاطبان مواجه شده است.
افشاری که در تمام این سال‌ها در مرز کمدی و درام در رفت‌وآمد بوده است، توانسته قابلیت‌های پنهانی را از خود آشکار کند. صورت خوش سیما (فتوژنیک) و گریم‌خور او، ظرفیت بسیاری برای نزدیکی به نقش‌های جدی مثلا در لانتوری و صحنه‌زنی و کمدی هم‌چون پایتخت و رحمان ۱۴۰۰ دارد. در کنار این خصلت ذاتی، خاستگاه تئاتری این بازیگر نیز کمک بسیاری به شناخت نقش و واکاوی (آنالیز) ابعاد مختلف آن دارد که همین جزءنگری سبب تحلیل جایگاه وی در فیلم و تسلط و اشراف او بر نقش می‌شود.
آن‌چه اما به عنصری نگران‌کننده در کارنامه این بازیگر تبدیل شده، اصرار برای حضور در آثار کمدی، ولو آثار نه‌چندان مهم به لحاظ محتوایی و حتی گیشه‌ای است که سبب خدشه‌دارشدن جایگاه و تراز این بازیگر می‌شود؛ فیلم‌هایی که آورده چندانی برای این بازیگر نداشته و با شکست در گیشه، رهاورد مالی چندانی را در کارنامه این بازیگر رقم نزده است.
این اتفاق سبب می‌شود تا نتوانیم آن جایگاه خاص را برای این بازیگر نوظهور سالیان اخیر سینما و تلویزیون کشورمان در نظر بگیریم؛ اتفاقی که در صورت اصرار بیشتر، قطعا به حواشی بیشتر برای این بازیگر و خارج شدن وی از جرگه بازیگرانی با انتخاب‌هایی هوشمندانه منجر خواهد شد.