به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، شاید کمتر کسی تصور میکرد که آن میمیک نوجوان مقلد شیطان و پروانهها، روزی نقش اول فیلم مهرجویی را بازی کند اما احمدیه در یک دهه گذشته، با یک ریلگذاری مناسب، فضا را برای یک ورود متفاوت فراهم کرد.
نگاهی به کارنامه این بازیگر جوان نشان میدهد که وی تا چه اندازه متفاوتتر از دیگر همسالان خود، به دنیای حرفهای سینما قدم گذاشته است. در کارنامه او، تقریبا هیچ فیلم پرفروشی وجود ندارد و در عوض، تعدد نامهای بزرگ کارگردانانی است که وی با آنها کار کرده است؛ از داریوش مهرجویی و بهمن فرمانآرا گرفته تا علیرضا داوودنژاد و فریدون جیرانی.
تجربه کاری احمدیه نشان داده که وی بیشتر متمایل به بازی در نقشهای عمقی و درونی است و رگههای هنری نقش و البته فیلم، برای او از اهمیت فراوانی برخوردار است.
به همین دلیل است که وقتی تجربه بازی در نقش نسبتا بلند کلاس هنرپیشگی را از سر میگذراند، چندان اصراری به نقشآفرینیهای بلند از خود نشان نمیدهد. همچنانکه در برخی از فیلمهای کارنامهاش نظیر دلم میخواد و تومان، حضورهایی کوتاه را تجربه میکند که نشاندهنده اهمیت نقش و ساختار اثری است که وی حاضر به پذیرش بازی در آن شده است.
البته که در کارنامه احمدیه، فیلمهایی وجود دارند که علاوه بر ارزش هنری، از تفاوتهای ساختاری، علیالخصوص در نرم اجرا و قصهگویی برخوردار هستند. این ویژگی در آثار سالیان اخیر این بازیگر، نمود بیشتری دارد. اگر کلاس هنرپیشگی را آغاز این روند در ابتدای دهه ۹۰ در نظر بگیریم، میبینیم که تداوم این روند در آثاری چون لاک قرمز، خفهگی، سرکوب و تومان به خوبی قابل ردیابی است.
البته زیرکی احمدیه و حسن سلیقه او، این اجازه را به وی نداد تا در قالب چنین آثاری، کلیشه شود. روحیه بالایی به خرج داد و در کارهایی ظاهر شد که قطبیت رسانهای و قابلیت جریانسازی داشتهاند. شاید به همین دلیل است که تمام کارهای یک دهه اخیر این بازیگر، یا از کارگردانان سرشناس و صاحبسبکی برخوردار هستند و یا به لحاظ مضمون، توانستهاند به یک جریانسازی درست و همهپسند دست یابند.
این روحیه سبب شد تا احمدیه نهتنها به گوشه رینگ رانده نشود، بلکه انتخاب اول بسیاری از پروژههای سینمایی باشد. البته که این مهندسی درست سبب شد تا او تنها خود را محصور در سینما نبیند و تجارب خوبی را در تئاتر و پلتفرمهای اینترنتی پشت سر بگذارد و برند نام و بازی خود را به خوبی تجاریسازی کند.
اینچنین است که وی پس از تجربه حضور در سایکودرام آنها، این روزها عاشقانه نوبت لیلی را در سامانه ویاودی دارد. در سینما هم عهدهدار نقش اصلی لامینور مهرجویی است که قطعا یکی از مولفههای اصلی انتخاب او برای این نقش، تبحر او در نواختن سنتور به عنوان ساز تخصصیاش است.
پردیس احمدیه قطعا یکی از چهرههای شاخص سینمای امروز ایران است. تمثال درستی از یک بازیگر دقیق با انتخابهایی هوشمندانه که با آگاهی، نقشه راه خود را ترسیم کرده و قبل از اینکه شرایط و آثار سینمایی بخواهند او را در یک مسیر از پیش طراحیشده قرار دهند، خود شرایطی را رقم زد که با انتخابهایی درست و به دور از جریان قالب روز، به چنین جایگاه ویژهای در میان بازیگران زن جوان سینمای ایران برسد.
نظر شما