به گزارش ایرنا به نقل از پایگاه خبری فیزیک (phys.org)، این مطالعه جهانی جدید با عنوان «ظرفیت جهانی برای افزایش ذخیره‌سازی کربن روی زمین» که در نشریه «روندهای آکادمی ملی علوم» (PNAS) منتشر شد، یک رشته نقشه‌های جغرافیایی ( geospatial) ارائه کرده که شناخت ما را از شکاف جهانی بین ظرفیت‌های موجود و بالقوه ذخیره‌سازی کربن روی زمین ارتقا می‌دهد و چارچوبی برای اقدام به منظور محقق ساختن ظرفیت کامل ذخیره سازی کربن به عنوان راه حل طبیعی مبارزه با تغییرات اقلیمی ارائه می‌کند.
نتایج این مطالعه جهانی پس از آن منتشر شده که کارگروه سوم مجمع بین‌دولتی درباره تغییرات اقلیمی (IPCC) در تازه‌ترین گزارش خود بر ضرورت کاهش انتشار گازهای کربنی به منظور محدود ساختن گرمایش زمین در آینده تاکید کرد. گزارش یاد شده ظرفیت بالقوه قابل ملاحظه اکوسیستم‌های طبیعی و مدیریت‌شده برای کاهش انتشار گازهای کربنی را با توجه به فرصت‌های ارایه شده از سوی آنها برای خارج کردن کربن‌های بیشتر از جو زمین، مورد توجه و تاکید قرار داده است.
دکتر «واین واکر» مدیر بخش «برنامه کربن» در مرکز پژوهش اقلیمی «وودوِل» و از تهیه‌کنندگان اصلی که مطالعه به تازگی انتشار یافته، می‌گوید: از جنگل‌ها گرفته تا خاک، اکوسیستم‌های زمینی در سطح جهانی میزان عظیمی از کربن را ذخیره‌سازی می‌کنند و این ظرفیت را دارند که مقادیر بیشتری را نیز ذخیره‌سازی کنند.
وی تاکید کرد: اما محقق ساختن ظرفیت استفاده نشده زمین برای پرداختن به بحران اقلیمی مستلزم این است که بدانیم چه مقدار فضا برای ذخیره‌سازی وجود دارد و این فضا در چه مناطقی از جهان قرار دارد و در آن مناطق چه اقداماتی باید انجام دهیم تا بتوانیم از این فرصت استفاده کنیم. مطالعه جدید ما داده‌ها و چارچوب مفهومی لازم را برای این کار فراهم می‌سازد.
«پیتر اِلیس» مدیر بخش راه‌حل‌های طبیعی اقلیمی نیز در این خصوص گفت: نظارت بر جنگل‌ها در کوتاه مدت بزرگترین فرصت برای محقق ساختن هدف خارج کردن کربن (از جو زمین) است و فوریت بحران اقلیمی ما را ملزم می‌سازد که این تلاش‌ها را در اولویت قرار دهیم. تحقیقات ما نشان می‌دهد ارتقای مدیریت جنگل‌ها و سایر سیستم‌های پردرخت (woody systems) به خصوص جنگل‌های دچار فرسایش شده در سرتاسر مناطق استوایی، ظرفیت بالقوه بالایی برای کاهش تغییرات اقلیمی دارد.
به گزارش ایرنا ، هر چند برخی پدیده‌های طبیعی مانند آتشفشان‌ها نیز موجب افزودن دی‌اکسید کربن به جو زمین می‌شوند، اما تحلیل دقیق این گاز آلاینده در جوّ زمین دانشمندان را به این نتیجه رسانده که فعالیت‌های انسانی عامل اصلی انباشت گاز آلاینده در جوّ است. گازهای آلاینده ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی با انباشت در جوّ زمین با اثر گلخانه‌ای موجب به دام افتادن اشعه خورشید و بالا رفتن دما می‌شوند. در نتیجه تغییرات اقلیمی شاهد بالا آمدن سطح آب دریا در مناطق ساحلی، توفان‌های شدیدتر، افزایش میانگین دما و توسعه بیابان‌زایی و کاهش مساحت سطح زمین قابل پشتیبانی از زندگی انسان هستیم.
تغییرات اقلیمی نه تنها موضوعی انسانی، اقتصادی و مربوط به سلامت و بهداشت است، بلکه همچنین یک موضوع امنیت ملی نیز به شمار می‌رود. هیچ سازوکار یا نهاد جهانی برای اجبار کشورها به کاهش انتشار گازهای آلاینده وجود ندارد. یکی از مسائل مهم سیاست‌گذاری در جهان نحوه مقابله و کاهش مقیاس تغییرات اقلیمی است. در این زمینه رویکردهایی برای توسعه فناوری‌هایی به منظور افزایش بهره‌وری مصرف سوخت و استفاده از منابع تجدیدپذیر انرژی در پیش گرفته شده است، اما به علت افزایش جمعیت و رشد اقتصادی در جهان، کاهش میزان مصرف انرژی بسیار دشوار خواهد بود.
سازمان ملل در همین زمینه با ابتکارهایی مانند ترویج توسعه فضای سبز در شهرهای جهان درصدد افزایش جذب گازهای آلاینده در زمین است. کشورهای جهان در سال ۲۰۱۵ در نشستی در پاریس یک هدف جمعی برای محدود کردن میانگین افزایش دمای جهان به ۲ درجه سلسیوس (سانتی‌گراد) بالاتر از سطح مربوط به پیش از صنعتی شدن تعیین کردند. اما کشورها در این زمینه صرفا قصد و نیت خود را اعلام کرده‌اند و تعهدی قطعی در کار نیست.
در آمریکا بسیاری از ابتکارات سیاست‌گذاری با هدف کمک به تحقق هدف این کشور برای کاهش ۵۰ درصدی انتشار گازهای آلاینده مطابق توافق پاریس تا سال ۲۰۳۰ در کنگره این کشور در آستانه انتخابات سال جاری معطل مانده است.