به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از نیویورک تایمز، سیاره نپتون رنگ آبی تیره تری دارد. اکنون دانشمندان در این اندیشه هستند که چرا اورانوس نیز به این رنگ نیست؟ این سوال جالبی است.
اورانوس و نپتون دو سیاره‌ای که در دورترین فاصله در منظومه شمسی ما قرار دارند، هر دو غول‌های یخی هستند؛ جهان‌های سردی که بخشی از آنها را گاز و بخشی دیگر را یخ با ترکیبات شیمیایی مشابه تشکیل داده است.
این دو سیاره از لحاظ جرم نیز خیلی تفاوتی ندارند؛ اورانوس ۱۵ برابر زمین و نپتون ۱۷ برابر زمین جرم دارد. هر دو آنها از لحاظ اندازه نیز در حدود چهار برابر اندازه زمین هستند هر چند اورانوس اندکی بزرگتر است.
با این وجود این دو جهان مسلما تفاوت‌هایی با هم دارند. اورانوس آنطور که اولین بار توسط فضاپیمای «وویجر-۲» سازمان ناسا در سال ۱۹۸۶ شناسایی شد، یک حباب (blob) آبی کمرنگ و بدون ویژگی خاص است. زمانی که همین فضاپیما در سال ۱۹۸۹ با نپتون رو به رو شد، جهانی را با قوی‌ترین بادها در یک اتمسفر آبی مایل به ارغوانی در منظومه شمسی آشکار کرد.
اما این تفاوت‌ها از چیست؟
«پاتریک اروین» فیزیکدان و ستاره‌شناس در دانشگاه آکسفورد و همکاران او اکنون به پاسخی دست یافته‌اند. آنها با استفاده از تلسکوپ «جمینی نورث» (Gemini North) در هاوایی، تلسکوپ فضایی هابل و سایر مشاهدات، به شناخت مبسوطی از اتمسفر هر کدام از این جهان‌ها رسیده‌اند.
هر دو جهان، آبی رنگ دیده می شوند زیرا در اتمسفر خود حاوی متان هستند و متان رنگ سرخ را از نور خورشید جذب می‌کند. اما یک لایه میانی از بخار متان در اورانوس ظاهرا ضخامتی دو برابر این لایه در نپتون دارد. حضور این بخار اضافی است که به سیمای متفاوت دو سیاره منجر می‌شود.
اروین می‌گوید: این بخار در ظاهر سفید رنگ است و به همین علت اورانوس رنگ‌پریده‌تر از نپتون به نظر می‌رسد.
وی خاطرنشان کرد که این مطالعه همچنین ممکن است توضیحی برای منشاء نقاط مرموز وسیع و تاریک سیاره نپتون ارائه دهد که به نظر می‌رسد این مساله ناشی از تاریک شدن ذرات بخار احتمالا بر اثر تبخیر یخ سولفید هیدروژن باشد.
ماموریت آینده فضاپیما در مدار اورانوس یکی از اولویت‌های ناسا است که قرار است در دهه ۲۰۳۰ راه‌اندازی شود و این ماموریت به دانسته‌های دانشمندان درباره لایه‌های بخار این سیاره بیافزاید.