مجید قناد در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و توضیح چرایی توقف و تعطیلی برنامه فیتیله، جمعه تعطیله بیان کرد: همه کاستی‌ها و نواقص لزوما از صدا و سیما نیست. در برخی موارد، ایراد، خود ما هستیم. برنامه خودم را مثال می زنم. وقتی چهارچوب رعایت نمی شود، بروز مشکل طبیعی است. چهارچوب‌ها حدودی است که تلویزیون برای خودش دارد و اگر رعایت نشود، آن برنامه مسلما با موفقیت روبرو نشده و به مشکل خواهد خورد و هر برنامه هم برای خودش چهارچوبی دارد.
وی افزود: شاید اگر این چهارچوب‌ها رعایت می‌شد، برنامه فیتیله، جمعه تعطیله می توانست سالیان سال ادامه پیدا کند اما متاسفانه عزیزانی که در کنار من بودند، به چهارچوب‌ها پایبند نبودند.
این مجری و تهیه‌کننده تلویزیون ادامه داد: من چون کارمند سازمان بودم، نمی توانستم حد و حدود سازمان را رعایت نکنم و در نتیجه امکان تخطی نداشتم اما این دوستان عزیز، چون وابستگی به تلویزیون نداشتند، اهتمامی هم در رعایت اصول نداشتند. ما چون در این رسانه کار می کنیم، باید چهارچوب ها را رعایت می کردیم. در نتیجه، من در این مورد به صدا و سیما حق می دهم که این برنامه باید قطع می شد و نباید ادامه پیدا می کرد. هرچیز در جایگاه خودش کارکرد دارد و مصلحت آن زمان صدا و سیما این بود.
دبیر بیست و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان تهران-همدان اظهار داشت: وقتی قاضی می تواند قضاوت کند که هر دو طرف حاضر باشند. نمی شود صرفا چیزی که من دوست دارم را مثبت بگویم. یعنی باید جایی باشد که در این باره نظر دهد؛ مجمعی از صاحب نظران منتسب به صدا و سیما و گروه های هنری باید بنشینند و درباره چنین نقصان‌هایی صحبت کنند.
قناد گفت: شما وقتی یک میکروفون یا قلمی در رسانه دارید، می توانید با یک کلمۀ جابه‌جای من، من را مقصر کنید یا در موضع حق قرار دهید؛ به همین دلیل کار شما بسیار سخت است. چرا که یک قاضی هستید که باید آن چه می شنوید را از هر دو طرف اعلام کنید.
مجری- بازیگر برنامه از مدرسه تا مدرسه (۱۳۶۳) یادآور شد: اگر منِ مجری در اجرا طرفدار یک تیم باشم، اجازه ندارم در مورد تیمی که بسیار دوست دارم تعریف و تمجید کنم و از تیمی که دوست ندارم، بدگویی کنم. این موضوع درست نیست. چرا که در این جایگاه، احساسات درونی من به خودم مربوط است و به بیننده ربطی ندارد و این بسیار بد است که در برخی از موارد ما مجریان و کسانی که روبروی دوربین می نشینیم، یک طرفه قضاوت می کنیم. کار دوستان فیتیله‌ای هم نوعی از انعکاس نظر شخصی بود که جایش در اجرای یک برنامه آن هم برای کودک نبود.
وی با اشاره بر اهمیت بی‌طرفی در اجرای یک برنامه تلویزیونی تصریح کرد: درست است که مجری هستیم اما نباید یادمان برود که اجرای ما برای کودکان است. پس نباید فقط برای تصویر و قشنگ بودن خودمان این کار را انجام دهیم. بلکه باید برای اصل قضیه کار کنیم.
این مجری صدا و سیما خاطرنشان کرد: من راجع به این موضوع صحبت نکرده‌ام. چون عقیده دارم کسی صحبت های درون خانه اش را بیرون نمی برد؛ چون تلویزیون برای من خانه است و چیزهایی که باید گفته شود نیاز به حضور هر دو طرف دارد. به همین دلیل در این سال‌ها ترجیح دادم در مورد این موضوع صحبت نکنم. چرا که مردم خودشان بسیار آگاه هستند و تصویر را خوب می بینند.
قناد در پاسخ به این پرسش که آیا بهتر نبود به دلیل یک دهه اجرای این برنامه، از توقف و تعطیلی آن صرف نظر می‌شد، بیان کرد: این مسئله را شکل دیگری می بینم. پدر و مادری بعد از ۲۵ سال زندگی مشترک از هم جدا می شوند و اطرافیان می گویند که زندگی به این خوبی نباید تمام می شد اما شما از دل آنان خبر ندارید؛ اگرچه از سویی بچه دوست ندارد پدر و مادرش از هم جدا شوند اما به صلاح است که آنان از هم جدا شوند. در نتیجه فکر می کنم قطع شدن این برنامه به صلاح بود. چرا که دیگر برای کودک نبود و برای بزرگترها اجرا می شد.
این مجری صدا و سیما در پاسخ به این سوال که مگر چه ایرادی داشت که مخاطبان این برنامه بزرگسالان هم باشند، گفت: ایرادش در این بود که فیتیله، جمعه تعطیله در گونه کودک و نوجوان پخش می شد و عدم تناسب محتوای آن با گونه اش مانند این بود که شما در زمان برنامه بزرگسال، برنامه کودک پخش کنید. در چنین شرایطی این اعتراض پیش می‌آمد که چرا برنامه کودک را برای بزرگسالان گذاشتند. به همین دلیل است که -۱۳ یا +۱۳ روی برنامه‌ها گذاشته می شود.
کار با کودک مستلزم گذراندن دوره‌های تخصصی است
قناد در توضیح کارنامه کاری خود گفت: کارم را سال ۵۴ از آبادان شروع کردم. سال ۵۹ مرکز اصفهان کار کردم و سال ۶۰ صدا و سیمای خرم آباد بودم و در سال ۶۲ همراه با تحصیل به شبکه دو آمدم؛ زمانی که نوجوان بودم تئاتری به اسم مترسک داشتم و در سال ۶۲ هم اولین تئاترم را در تهران به نام امپراطور جون به کارگردانی مجید جعفری با حضور دوستانی چون اکبر زنجان پور و بسیاری از دانشجویان آن زمان مانند حسن پورشیرازی، مهدی وثوق دوستان، حسن زارع در تالار وحدت اجرا کردیم. گوهر خیراندیش، مهرانه مهین ترابی، شهین علیزاده، حسن زارعی و کریم اکبری مبارکه هم دوره‌ای‌های من در دانشگاه بودند که باهم شروع کردیم و به جلو آمدیم.
وی با اشاره به جریان روان زندگی بیان کرد: کرونا هم یکی دیگر از موضوعاتی بود که در مسیر زندگی رخ می‌دهد. هرروز یک اتفاق هنری تازه و یک کار نو هست و زندگی در جریان است. با همه نگرانی های پشت سرگذاردن کرونا، هرکسی در هر رشته ای که بوده کارش را از سرگرفته و من هم مانند قبل در حوزه تئاتر و تلویزیون کار می کنم.
در چهار دانشگاه تدریس می کنم
بازیگر فیلم سینمایی همه دختران من (اسماعیل سلطانیان ۱۳۷۲) با اشاره به وضعیت فعلی خود گفت: این روزها مشغول تولید برنامه لوبیا، زود بیا هستم که جمعه ها پخش می شود و یک سال آن تمام شده و درحال ورود به سال دوم تولید آن هستیم. بر این اساس قرار است تا شکل و شیوه آن را بر اساس تجربه و نظر مدیران کنونی تغییر دهیم.
قناد گفت: در دوران کرونا به صورت آنلاین در ارتباط با دانشجویان بودم؛ چرا که در چهار دانشگاه (هنر و معماری، سروش و علمی کاربردی) تدریس می کنم.
وی افزود: دروس بازیگری، فن بیان و همچنین دروس تخصصی در ارتباط با مبانی بازی برای کودک را تدریس می‌کنم. دروس مرتبط با کودک اهمیت خود را دارد. یعنی دانشجو یاکسی که در عرصه تئاتر است و درس های خاص خود را می گذراند، این دروس را هم پشت سر می گذارد. چون کسی که برای کودک کار می کند، باید بداند برای ارتباط با این رده سنی چه نکاتی را رعایت کند.
قناد در پاسخ به این پرسش که محتوای تدریس‌هایش عمدتا چیست، اظهار داشت:سرفصل‌هایی که تدریس می‌کنم ترکیبی از تجربه شخصی و حرفه‌ای من و مطالعه نکاتی‌ست که در کتاب ها آمده است.
وی با اشاره به سابقه آموزش تخصصی خود در دانشگاه تصریح کرد: من از سال ۱۳۵۷ که دانشکده دراماتیک بودم شاگرد استادانی مانند حمید سمندریان، رکن الدین خسروی، اسماعیل شنگله و خانم هایده حائری بودم که در کنار ایشان تلمذ کرده و از آنان یاد می گرفتم.