به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از روزنامه انگلیسی دیلی میل، گروهی از پژوهشگران بین‌المللی مشخص کردند که میزان کنونی آلودگی هوا در جهان ۳۰ درصد کمتر از میزان آلودگی در سال ۲۰۰۰ میلادی است اما گرمایش ناشی از انتشار دی‌اکسید کربن به میزان حدود ۵۰ درصد افزایش یافته است.
ذرات آلاینده هوا مانند سولفات یا نیترات برای خصوصیت بازتابندگی خود شناخته شده‌اند و بیشتر در دود اگزوز یافت می‌شوند.
این گروه از پژوهشگران در اقدامی از سر ناچاری پیشنهاد کردند که (برای حل این مشکل) یک بار دیگر و البته این بار با استفاده از یک نوع جنجالی مهندسی زمین (geoengineering ) ذرات معلق (aerosols ) را در هوا منتشر کنند. این شیوه موسوم به «مهندسی خورشیدی» شامل ارسال و انتشار ذرات سولفات در لایه «استراتوسفر» زمین (stratosphere ) است که موجب ایجاد یک لایه غبار بازتابنده در پیرامون کره زمین می‌شود.
این تیم تحقیقاتی دریافت که اقیانوس ها از سال ۲۰۰۰ میلادی تاکنون افزایش گرما را تجربه کرده اند و این مساله نیز ناشی از اجرای سیاست‌هایی در جهان است که استفاده از ذرات معلق را در هوا کاهش می‌دهند.
یوهانس کواس دانشمند آب و هوایی از دانشگاه لایپزیگ آلمان و از تهیه‌کنندگان اصلی این گزارش تحقیقی گفت: این مطالعه با استفاده از ابزارهای روی ماهواره‌های «ترا» و «آکوا» سازمان هوایی آمریکا (ناسا) انجام شده است. این ماهواره‌ها اقدام به جمع‌آوری داده درباره اتمسفر زمین می‌کنند.
وی افزود: این تجهیزات همچنین اطلاعاتی درباره ورود و خروج تشعشعات می‌کنند که این مساله امکان شناخت افزایش گرمای مادون قرمز محبوس شده توسط گازهای گلخانه‌ای را فراهم می‌کند. یک ابزار دیگر روی این ماهواره‌ها نیز کاهش نور بازتابی از زمین را نشان داد.
همچنین محققان دست اندرکار این پژوهش می‌گویند که برای این مساله تنها یک توضیح وجود دارد و آن این است که هوا پاکیزه‌تر شده است.
آنها توضیح دادند: داده‌های موجود به محققان امکان داد که غبار موجود در اتمسفر را تحلیل کنند که موجب شد به این نتیجه برسند غبار بر فراز آمریکا شمالی، اروپا و شرق آسیا از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ میلادی تا حد زیادی کم شده است. این نتایج موجب جرقه زدن این ایده شد که باردیگر ذرات معلق را به اتمسفر باز گردانیم که این اقدام به نوبه خود نور خورشید را به سمت فضا بازتاب می دهد و در نهایت تغییرات آب و هوایی ناشی از اقدامات انسان را محدود خواهد کرد.
در این زمینه یک طرح آزمایشی موسوم به «آزمایش انحراف کنترل شده استراتوسفری» (SCoPEx) مطرح شده که «بیل گیتس» بنیانگذار مایکروسافت اعتبار آن را تامین کرده است.
مطابق این آزمایش اولیه سه میلیون دلاری قرار است یک بالن در حدود چهار پوند (حدود ۱.۸ کیلوگرم) غبار کربنات کلسیم را به اتمسفر در ارتفاع ۱۲ مایلی بر فراز صحرای «نیو مکزیکو» منتقل کند. در مدت ۲۴ ساعت بعد از این اقدام حسگرهای موجود روی بالن بر توانایی این غبار برای بازتابیدن نور خورشید و همچنین تاثیر آن بر هوای پیرامونی نظارت می کند اما این آزمایش به علت نگرانی از پیامدهای آن فعلا متوقف مانده است. این نگرانی وجود دارد که چنین اقدامی ممکن است موجب یک رشته واکنش‌های زنجیره‌ای بشود و مشکلاتی به شکل خشکسالی و توفان ایجاد کند.