به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «سای‌تک دیلی»، دانشمندان از مدت‌ها پیش به این مساله واقف بوده‌اند که انزوای اجتماعی با برخی از مسائل و مشکلات سلامتی مانند افزایش خطر بیماری قلبی و سکته و نیز زوال ذهنی و حتی مرگ زودهنگام مرتبط است. افراد سالخورده به خصوص در جوامع غربی به این علت که بیشتر در معرض انزوای اجتماعی و تنهایی هستند، به طور خاص در این خصوص آسیب‌پذیر قرار می گیرند؛ وضعیتی که پاندمی بیماری کرونا آن را بدتر کرده است.
اما همان فناوری دیجیتال که به کارگران اجازه می‌دهد از راه دور با محیط کار یا با یکدیگر مرتبط شوند، ممکن است به افراد کهنسال نیز یاری برساند تا سلامت فیزیکی، ذهنی و اجتماعی خود را ارتقا دهند. این مطلب یافته یک مطالعه تحقیقی اخیر است که نشان می دهد بازدید از موزه‌های مجازی می‌تواند کیفیت زندگی افراد سالخورده محدود به چهاردیواری خانه را تا حد زیادی بهبود ببخشد.
محققانی از دانشگاه و موزه هنرهای زیبای مونترئال کانادا برای بررسی مزایای بازدیدهای مجازی هفتگی در مدت سه ماه، با یکدیگر همکاری کردند. ۱۰۶ نفر از ساکنان مونترئال در این خصوص مورد بررسی قرار گرفتند. نیمی از این افراد به طور هفتگی در تور همراه با راهنمایی شرکت کردند در صورتی که نیم دیگر افراد در هیچ فعالیت فرهنگی شرکت نداشتند.
هنر، زندگی را بهبود می‌بخشد
افرادی که در این فعالیت فرهنگی شرکت کرده بودند، در مقایسه با افراد دیگر، بهبود قابل ملاحظه‌ای در وضعیت خوشی و کیفیت زندگی خود نشان دادند.
«اولیویه بوشه» استاد دانشگاه مونترئال و تهیه کننده اصلی این گزارش تحقیقی می‌گوید: مطالعه ما نشان داد که فعالیت هنری می‌تواند یک مداخله موثر باشد. در یک مقیاس جهانی، این فعالیت هنری و مشارکتی می‌تواند به یک مدل مناسب برای کمک به بهبود زندگی کهنسالان تبدیل شود.
بزرگترین مزیت این تورهای ۴۵ دقیقه‌ای مجازی بازدید از موزه به همراه ۱۵ دقیقه پرسش و پاسخ، بهبود دادن وضعیت سستی و ضعف (frailty) افراد بود.
راهی خلاقانه برای بهبود سلامتی
این مطالعه جدید امتداد تحقیقات قبلی است که مزایای بالقوه سلامتی یک برنامه موزه مونترئال برای افراد پا به سن گذاشته موسوم به برنامه «پنجشنبه‌ها در موزه» را مورد بررسی قرار داده بود. یافته‌های آن تحقیق در سال ۲۰۱۸ نشان داد که فعالیت‌های هنری به میزبانی موزه‌ها می‌تواند خوشی، کیفیت زندگی و سلامتی را در کهنسالان بهبود بدهد.
در واقع موفقیت آن طرح مطالعاتی آزمایشی و پایلوت منجر به یک مطالعه سه ساله بین‌المللی برای آزمایش کارایی چنین مداخله‌های هنری در جوامع و فرهنگ‌های مختلف شد.
این ابتکارها بازتاب دهنده رویکردهای مورد حمایت سازمان جهانی بهداشت برای مدیریت بیماری‌های مزمن هستند. برای مثال، سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۵ میلادی برنامه‌ای را برای ارتقای فرهنگ به عنوان یکی از اجزای کلیدی ارتقای سلامتی آغاز کرد.
این نوع فعالیت‌های سلامتی پیشگیرانه بطور سنتی در مدارس، مراکز اجتماعی و محل‌های کار اجرا شده‌اند. اما به گفته «بوشه»، سازمان‌ها و بخش‌های دیگری هم هستند که می‌توانند در زمینه تحقیقات و اجرای طرح‌های مربوط به سلامت عمومی دخیل باشند. موزه‌ها از جمله این مراکز هستند.