شبکه "ان بی سی نیوز" و "سی ان ان " آمریکا در روزهای اخیر با انتشار گزارشی هایی در این خصوص افزودند، تعدادی از این کودکان هنگام خواب خانواده‌هایشان را یاد می‌کنند. سی ان ان ادامه داد، ممکن است شمار زیادی از این کودکان هیچ وقت نتوانند به خانواده‌های خود برسند، چرا که هر هفته تنها یک پرواز کابل را ترک می‌کند و خروج از افغانستان با دشواری روبرو است، بنابراین امید چندانی برای پیوستن این کودکان به خانواده‌هایشان وجود ندارد.
در ارتباط با کودکان مزبور آمارهای مختلفی ارائه می شود و تاکنون با توجه به وضعیت افغانستان و فرار آمریکایی ها از آن آمار دقیقی در این خصوص از سوی دو کشور منتشر نشده است.
باید گفت که این کودکان و نوجوانان نتیجه سیاست های غلط ایالات متحده آمریکا و هم پیمانان این کشور در جریان تهاجم نظامی سنگین به افغانستان به بهانه حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ به نیویورک است.
۲۱ سال پیش آمریکا به همراه دیگر کشورهای عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) هجوم همه جانبه ای را به افغانستان به بهانه حمله ۱۱ سپتامبر انجام دادند ولی اکنون بعد از گذشته بیش از دو دهه شاهد مشکلات بی شماری برای مردم افغان به ویژه کودکان و نوجوانان این افغانستان هستیم که سرنوشت و آینده آنان به تحولات این کشور و دخالت قدرت های خارجی در آن گره خورده است.
بیش از یک هزار و ۷۰۰ نفر از کودکان افغان در جریان فرار نظامیان آمریکایی از افغانستان بعد از ۲۱ سال اشغال به آمریکا منتقل شدند و اکنون بدون ارتباط با خانواده های خود و آینده روشنی در این کشور بسر می برند.
در ۱۵ ماه اوت سال ۲۰۲۱ طولانی ترین جنگ آمریکا با رسوایی و فرار نیروهای نظامی آن از افغانستان به پایان رسید.
"سابرینا پرینو" یک متخصص کودکان افغان-آمریکایی در کالیفرنیا در گزارشی درباره انتقال کودکان افغان بدون خانواده‌هایشان که در شبکه "سی ان ان" نیز بازتاب یافت، گفت: این کودکان به طور بالقوه احساس تنهایی و ترس می‌کنند و در انتظار والدین رضاعی خود هستند.
"کریش اومارا ویگناراجا" رئیس و مدیر اجرایی یکی از سازمان‌های حمایت از پناهندگان آمریکا نیز در خصوص کودکان مزبور تاکید کرد: این کودکان بسیار بیشتر از هر کودکی، آسیب دیده‌اند. این کودکان نمی‌توانند چندین دهه منتظر بمانند تا آمریکا به وعده خود به کسانی که پشت سر مانده‌اند، عمل کند.
در هر حال بیش از یک سال از خروج نیروهای غربی به سرکردگی آمریکا از افغانستان می گذرد، اقدامی که به انتقال صدها کودک از این کشور به آمریکا منجر شد، کودکانی که به دور از خانواده های خود اکنون در این کشور سرگردان هستند.
شبه‌نظامیان طالبان که در سال ۲۰۰۱ از قدرت بیرون رانده شده بودند، دوباره به قدرت رسیدند و میراث دو دهه دولت‌سازی و ضد شورش به رهبری امریکا بودند که بیش از یک تریلیون دلار از مالیات‌دهندگان امریکایی را هزینه کرده بود و جان بیش از ۱۳ هزار و ۵۰۰ امریکایی، سربازان متحدین و ده ها هزار سرباز و غیرنظامی دیگر افغان را گرفته بود.
ساعاتی پس از تماشای صحنه‌های آشفته در فرودگاه کابل، در حالی که هزاران افغان ناامیدانه تلاش می‌کردند از دست طالبان فرار کنند، بازرس ویژه برای بازسازی افغانستان (سیگار)، گزارشی از ۲۰ سال تلاش آمریکا در این کشور منتشر کرد که نشان می داد سیاست های آمریکا در این کشور به فقر روزافزون، نقض حقوق بشر و عدم پای‌بندی به تعهدات‌شان در زمینه حقوق بشر خلاصه منجر شد.
تصاویری از هجوم جمعیت به هواپیماهای پارک شده، بالا رفتن از هواپیما و تعدادی چسبیده به هواپیمای باری ارتش آمریکا که در حال خروج از باند فرود بود، در رسانه ها و بولتن های خبری سراسر جهان خبرساز شد و بازتاب وسیعی یافت.
در جریان فرار نظامیان آمریکایی از افغانستان چند تن از اتباع این کشور به خاطر مخفی شدن در اطراف چرخ های هواپیما از آن سقوط کرده و مردند. عده ای هم به ضرب گلوله کشته و یا زخمی و کودکان زیادی نیز گم شدند.
علاوه بر این، در جریان حملات هوایی نیروهای آمریکایی در ایام فرار از افغانستان به منازل مسکونی در نزدیکی فرودگاه کابل هم شماری از اعضای خانواده های ساکن در این منطقه کشته شدند.
تخلیه آشفته و پر هرج و مرج از افغانستان در سال ۲۰۲۱، افغان ها را با وضعیت بسیار اسفبار به لحاظ حقوق بشری مواجه کرده است، این در حالی است که مدعیان حقوق بشر در غرب همچنان چشم خود را از جنایات خود علیه مردم افغانستان به ویژه کودکان این کشور می بندند، به ویژه کودکانی که از افغانستان به آمریکا منتقل شدند و اکنون بلاتکلیف و سرگردان هستند و از سرنوشت آنان خبری نیست.
گرچه آمار اصلی این کودکان جدا شده از خانواده بیش از یک هزار و ۷۰۰ تن برآورد می شود، اما خبرگزاری ان بی سی نیوز آمریکا روز جمعه گزارشی را با استناد به آمارهای جدید اداره اسکان پناهندگان (ORR) فدرال منتشر کرد تا ادعا کند تعداد این کودکان جدا مانده از عزیزان خود حدود ۲۳۰ کودک افغان است.
این کودکان و نوجوانان از اعضای خانواده های افغان هستند که در طول اشغال کشورشان توسط غربی ها به رهبری امریکا به سربازان خارجی کمک کرده بودند و پس از خروج نیروهای غربی از کشورشان و واگذاری قدرت در کابل به گروه طالبان از انتقام گیری طالبان می ترسیدند و به همین خاطر مقدمات انتقال فرزندان خود به آمریکا را فراهم کردند.
در آن زمان، بسیاری از خانواده ها تصمیم گرفتند که از هم جدا شوند تا تعداد بیشتری از اعضای خانواده شان بتوانند از کشور خارج شده و از دسترس طالبان خارج شوند.
به گزارش ان بی سی از ۱۵ اوت سال گذشته اداره فدرال نام بیش از یک هزار و ۴۰۰ نفر از آنها را در اختیار اعضای خانوادهایشان قرار داده تا به تدریج بتوانند آنها را به هم برساند ولی ۲۳۴ کودکی دیگر شامل دسته مزبور نمی شوند و همچنان در آمریکا سرگردان هستند.
به تازگی یک سخنگوی سازمان فدرال پیوستن این کودکان به خانواده هایشان را در افغانستان بسیار دشوار توصیف کرد و گفت با توجه به سخت تر شدن شرایط تخلیه، امید چندانی به پیوستن این خانواده ها به هم به این زودی وجود ندارد.
واشنگتن برای این بلاتکلیفی کودکان افغان در آمریکا بهانه هایی مطرح می کند، با همین بهانه وزارت امنیت داخلی امریکا در میان افغان های که به آن کشور منتقل شده اند، کسانی را پیدا کرده که پیشینه امنیتی آنها بررسی نشده است.
از سوی دیگر ادعا شده است که بررسی سوابق برخی از افغان های تازه وارد با مشکل روبرو شده زیرا تصور می شود این دسته از افراد برای امنیت ملی آمریکا خطرناک هستند.
اداره مهاجرت فدرال نیز به تازگی اعلام کرده است که از ۳۰ اوت ۲۰۲۲ میلادی ۱۰۴ کودک افغان را تحت مراقبت دارد، در حالی که ۱۳۰ کودک افغان دیگر در بازداشت دولت های ایالتی یا در اختیار سازمان های غیردولتی هستند.
" کریش اومارا ویگناراجا " رئیس و مدیر اجرایی سرویس مهاجرت و پناهندگی لوتران در آمریکا، گفت: "این کودکان بسیار بیشتر از هر کودکی آسیب های روحی- روانی و جسمی را تجربه کرده اند. اما کودکانی که بی سرپرست هستند نمی توانند دهه ها منتظر بمانند تا امریکا به وعده های خود عمل کند.
در همین حال، دولت سرپرست افغانستان (طالبان) موافقت کرده است که آمریکایی ها هر هفته فقط یک هواپیمای شامل مهاجران را از کابل خارج کنند. بنابر این در حال حاضر شماری از افغان ها منتظرند تا از کابل و چند کشور دیگر به آمریکا منتقل شوند.
این همه در حالی است که دولت بایدن به تازگی اعلام کرد استفاده از آزادی مشروط بشردوستانه را از اول اکتبر حذف خواهد کرد و تلاش‌های اسکان مجدد را بر روی متقاضیان ویژه روادید مهاجرت، یعنی «آسیب‌پذیرترین» ارجاع‌های برنامه پناهندگان متمرکز خواهد کرد. این برنامه بر افغان هایی که اعضای خانواده شان در امریکا مقیم هستند، تمرکز خواهد کرد.
کارشناسان این ادعای دولت آمریکا را بی معنی توصیف کرده و می گویند: "اگرچه حدود ۹۰ درصد از افغان‌هایی که در اوت ۲۰۲۱ تخلیه شده‌اند از طریق آزادی مشروط در آمریکا پذیرفته شده‌اند، اما از حدود ۶۶ هزار متقاضی آزادی مشروط بشردوستانه افغانستان، تنها ۱۲۳ نفر از ژوئیه ۲۰۲۱ تا مه ۲۰۲۲ پذیرفته شده‌اند.
مترجمان و افغان هایی که با آمریکا یا در دولت سابق افغانستان کار می‌کردند، از زمان تسلط طالبان بر این کشور بیکار شده و مخفیانه زندگی می کنند. آنها گفته اند که فرزندانشان به خاطر شرایط دچار آسیب روحی شده اند و به دلیل کمبود بودجه از سوء تغذیه رنج می برند.
در کنار این شرایط ناشی از سیاست های آمریکا در افغانستان، پیش بینی می شود بروز یک رشته بلایای طبیعی، زمستان سختی را برای بسیاری از افغان هایی که از نظر اقتصادی در تنگنا هستند به وجود خواهد آورد و طبق گزارش نهادهای بین المللی بیش از ۶ میلیون نفر از جمعیت افغانستان از جمله زنان و کودکان امسال با قحطی شدید مواجه شوند.
در واقع این آمار از قربانیان کودکان افغان در آمریکا غیر از گزارشی است که سازمان حفاظت از کودکان در باره کودکان قربانی ناشی از بحران اقتصادی، خشک‌سالی و محدویت‌های تازه در افغانستان منتشر کرده است.
در این گزارش که ۱۹ مرداد در آستانه یکسالگی خروج آمریکا از افغانستان تحت نام «نقطه شکست: زندگی برای کودکان» منتشر شده بود، نشان می دهد که ۲۶ درصد دختران افغان علایم افسردگی دارند، تا جایی که از ۸۸ درصد کودکان دختر افغان در سال گذشته برای بهبود وضعیت مالی خانواده درخواست ازدواج شده است. در پی مشکلات اقتصادی فراوان، اکنون ازدواج با دختران زیر سن قانونی در مناطق مختلف افغانستان به یک امر رایج تبدیل شده است و برخی دختران خود را برای غذا می فروشند! چه کسی مسئول این رسوایی است!؟
شماری از کودکان در مصاحبه با سازمان حفاظت از کودکان گفته‌اند که وضعیت بد اقتصادی و نبود غذای کافی سبب افزایش ازدواج کودکان شده است و این امر بر دختران بیشتر از پسران تأثیر می‌گذارد.
۲۴ ژوئیه بود که "احمدشاه امین زی" هماهنگ کننده پروژه مصونیت غذایی موسسه حمایت از کودکان (Save The Children) وضعیت بشری کودکان در افغانستان را نگران کننده خواند و گفت که صدها هزار (بیش از ۸۰ درصد) کودک در افغانستان، هر شب گرسنه می خوابند.
موسسه حمایت از کودکان که ۴۶ سال در افغانستان فعالیت دارد با اعلام اینکه شمار کودکان مواجه با سوء تغذیه در افغانستان به حدود چهار میلیون تن رسیده است، از جامعه جهانی می خواهد تا کمک هایش را با افغانستان افزایش دهد تا از بحران بشری در این کشور که کودکان را هم خیلی آسیب پذیر کرده، کاسته شود.
پیش از این صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) اعلام کرده بود که با گذشت بیش از یک سال از تسلط دوبارۀ طالبان بر افغانستان، ۱۳ میلیون کودک افغان همچنان به کمک های بشری نیاز دارند.
شبکه تلویزیونی سی‌بی‌اس نیوز آمریکا نیز در ۱۷ اوت در وب سایت خود نوشت که هر روز شماری از کودکان مبتلا به سوء تغذیه در افغانستان تحت کنترل طالبان، جان خود را از دست می‌دهند.
در گزارش سی‌بی‌اس نیوز، تخمین زده شده که ۹۰ درصد خانواده‌های افغان غذای کافی برای خوردن ندارند که این موضوع بیشتر کودکان را متاثر می‌کند.
یک نظرسنجی جدید سازمان نجات کودکان نشان داد که از هر ۵ کودک، ۴ کودک در ۳۰ روز گذشته گرسنه به رختخواب رفته اند. با افزایش قیمت مواد غذایی، والدین ناامید فرزندان خود را به جای مدرسه، سر کار می‌فرستند.
این تنها به ۱۰ میلیون نفری که در حال حاضر در معرض خطر ترک تحصیل هستند، اضافه می کند، از جمله دخترانی که در بیشتر مناطق از تحصیل در کلاس های بالای ششم منع شده اند.
از طرف دیگر پیش بینی می شود از یک هزار و ۷۰۰ کودک افغان که به اجبار به آمریکا منتقل شده اند، با توجه به ابهاماتی که در اعلام آمار دقیق آنها از سوی دولت آمریکا وجود دارد، بی تردید تعداد زیادی از آنها در دام برده داری مدرن گرفتار شوند که شامل کار اجباری، قاچاق جنسی و یا ازدواج اجباری هم می شود.
در هر حال اقدامات آمریکا در افغانستان تاکنون جز اینکه وضعیت حقوق بشری در آن کشور را به ویژه علیه کودکان وخیم تر کرده باشد حاصلی نداشته است، این در حالی است که رسانه های غربی و برخی سازمان های حقوق بشری تحت کنترل غرب همچنان سعی می کنند که در جریان فعالیت های حرفه ای خود هیچ اشاره ای به این جنایات آمریکا علیه مردم افغانستان نکنند.
عکس روزنامه واشنگتن پست از یک کودک افغان در بیمارستان ایندرا گاندی در کابل
اگر یک فرانسوی در دیسکو زخمی شود، یا یک انگلیسی در حال جاسوسی گرفتار شود، یا یک آمریکایی هزاران کیلومتر دورتر از آمریکا در جنگ با افغانستان و عراق کشته شود؛ غرب و رسانه های آنها در غم و اندوه این جراحت یا مرگ با آنها شریک می شوند و تبدیل به خبرهای مهم رسانه های آنان می شود، اما اگر میلیون ها افغان که شامل کودکان نیز می شود براثر سیاست های غرب به سرکردگی آمریکا در کشور خود و یا در کشورهای دیگر و حتی در آمریکا بمیرند، رسانه های مزبور همه سکوت اختیار می کنند.