به گزارش خبرنگار ایرنا، با یکی از تاکسی های اینترنتی به سمت مراسم در حرکت هستم که این گفت و گوی راننده با خانم آن طرف خط توجهم را جلب می کند، می پرسم اعتصاب است؟ می گوید بله اجباری، در یکی از پاساژها مغازه داریم و خانمم فروشنده است الان پاساژ را بسته اند و حتی آنهایی که می خواهند سرکار بروند، باید در خانه بمانند.
نزدیک پل شیخان به ترافیک می خوریم، کاش آنهایی که آهنگ برای را می خوانند یک مصرع به آن اضافه کنند با این مضمون : "برای اعتصاب اجباری" ...
نزدیک مسجد جامع که می شویم پیاده می شوم، جشن وحدت در مسجد جامع سنندج در حال برگزاری است، همان ورودی مسجد جمعیت زیادی به چشم می خورد به زحمت خودم را به داخل مسجد جامع یا همان دارلاحسان می رسانم، مسجدی که با ستونهای نقش و نگار شده و حوض وسطش همیشه برایم جذابیت دارد.
خانم های زیادی در حالی که پرچم کشورمان را به دست دارند، نشسته اند، قرار است زیر نام محمد رسوال الله(ص) حقانیت این پرچم را فریاد بزنند، با هر شعار پرچم ها به اهتزاز در می آید و فریاد است که بر سر فتنه گر فرود می آید.
مراسم رو به اتمام است و حاضران آماده می شوند تا در راهپیمایی عفاف شرکت کنند. ابتدای ورودم به مسجد تعدادی از خانمها ماسک به صورت داشتند و فکر کردم شاید بخاطر عکس و فیلمبرداری است که نمی خواهند دیده شوند ولی در خیابان بیشترشان ماسک هایشان را برداشتند و فهمیدم بخاطر کرونا و بیماری های فصلی در محیط سربسته ماسک زده بودند.
جمعیت به راه می افتد، پرچمها اگر چه کوچک ولی با نامی که در دل سفیدی خود جای داده، احساس بزرگی و عظمت است که تا آسمان روانه می شود.
کاغذ نوشته هایی به دست دارند که شعارشان به زبان کردی است به جای آن" ژ" که از قضا شعار محوری یکی از گروهکهای تجزیه طلب هم هست، این بار زن کرد مسلمان فریاد می زند: "ژن، پاک داوینی، شانازی"، "پیاو، غیرت، به هیزی" یعنی " زن پاکدامنی، افتخار" و " مرد، غیرت، اقتدار" ...
و من چشمم روی واژه غیرت متمرکز است که کرد و ترک و فارس و ... آن را به یک نام می شناسند و در قاموس همه اقوام ایرانی نامش غیرت است.
زنان سنندج با یاد مرد میدان به میدان دفاع از ارزشهای اسلامی آمده بودند، عکس سردار سلیمانی با نام مرد میدان در میان جمعیت خودنمایی می کند و شاید اگرچه زن بودند ولی با این نام می خواستند به اغتشاشاگران و آنهایی که آشوب را به جای آرامش به خیابانها می آورند بفهمانند که مرد این میدان این بار زنان هستند.
زهرا زارعی جوان است، شاید ۲۳ ساله یا یکی دو سال بالا و پایین. از نسل همانهایی است که بعضی ها می گویند برای آزادی امثال اوست که می خواهند آشوب کنند، جوابش به آنها این است: آمده ام تا ثابت کنم مقام زن و این پرچمی که در دست دارم آنقدر بالاست که هیچ آتشی نمی تواند آن را پایین بیاورد بلکه اغتشاشگران را سرافکنده عظمت خود می کند.
فهیمه شهبازی هم فرزند هزار و چهارصدی خود را در آغوش دارد و می گوید: در هر سنی که باشیم فرق ندارد از همین کودک تا آن پیر زن که به زور راه می رود، آمده ایم در این راهپیمایی شرکت کنیم تا دشمن بداند، زن مسلمان کرد پای انقلاب خود ایستاده ست.
او تاکید دارد که «زن، حیا، عفت، خانواده»، شعار همه زنان ایرانی و انقلابی است نه شعاری که برای زن معنایی غیر از آزادی واقعی زیر آموزه های اسلامی را می خواهد.
دختر جوان و مادرش شعارهای کردی حمل می کنند، مادر می گوید: دخترم خواست که باهم به این راهپیمایی بیاییم، می گوید جانمان برای اسلام و رهبری است.
می گوید: شهیدان ما نرفتند که ماه راه آنها را فراموش کنیم و شعار ضد زن آنها را برای خودمان الگو قرار دهیم.
سمانه رضایی دختر نوجوانی است که با مادرش آمده و الگویش را حضرت زهرا(س) می داند و حجابش را حفاظی برای خود و جامعه می داند.
جمعیت دارد به میدان انقلاب می رسد، زنان کرد در مسیر ۵۶۲ زن شهید کردستان، مسیر انقلاب را گم نمی کنند و هرجا که فتنه راه را غبارآلود کند، آنها تکبیر گویان راه خود را پیدا می کنند.
در بیانیه ای که در پایان این راهپیمایی قرائت شد، شرکت کنندگان از مسوولان مطالبه برخورد قاطع با کسانی را داشتند که در فضای مجازی با پیامهای خود به ویژه چهره های اجتماعی که از سفره انقلاب اعتبار کسب کرده و به جای ادای دین، تیشه به دست گرفته اند در هر مقامی که هستند، محاکمه شده و به سزای عملشان برسند.
آنها همچنین تاکید کردند: تبیین ابعاد این فتنه خطرناک کمتر از سرکوب آن نیست که با انجام جهاد تبیین و فعالیت های میدانی در فضای مجازی مردم را نسبت به اهداف دشمن و نیز بالا بردن بصیرت همگی، بصیرت دینی و ملی خود را به انجام برسانیم.
فریادها بر سر شیطان بزرگ همیشگی است، آمریکا بازهم متهم و مجرم اول اغتشاشات اخیر است.