به گزارش روز یکشنبه ایرنا، در مطلبی که در صفحه توییتر وزارت امور خارجه کوبا منتشر شده، آمده است: تحریم، نه تنها حقوق بشر مردم کوبا، بلکه حق حاکمیت همه کشورهای جهان برای ارتباط با کوبا بدون ترس از مجازات شدن را نقض می‌کند.
دستگاه دیپلماسی کوبا، تحریم‌های آمریکا را نقض گسترده، آشکار و سیستماتیک همه مردم کوبا دانست.
وزارت امور خارجه کوبا همچنین تاکید کرده است، «به دلیل هدف اعلام شده و چارچوب سیاسی، قانونی و اداری که (تحریم‌ها) بر آن استوار است، تحریم‌ها یک اقدام نسل‌کشی تلقی می‌شوند».
«برونو رودریگز» وزیر امور خارجه کوبا در سخنرانی خود در هفتاد و هفتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد گفته بود: تحریم، یک اقدام جنگ اقتصادی در دوره صلح است.
محاصره اقتصادی، تجاری و مالی تحمیل شده توسط آمریکا علیه کوبا با عمر بیش از ۶۰ ساله، طولانی‌ترین تحریم‌ها در تاریخ بشریت است که به عالی‌ترین شکل، سیاست‌های غیر انسانی و فاقد مشروعیت واشنگتن در تحمیل رنج و گرسنگی و ناامیدی بر مردم این کشور کارائیب را به تصویر می‌کشد.
کوبا درحالی یکم ژانویه و آغاز سال نو میلادی (۲۰۲۲) شصت‌وسومین سالگرد انقلاب خود را جشن گرفت که اندکی پس از این حماسه چریکی و انقلابی در سال ۱۹۵۹، دشمنی واشنگتن با دولت و ملت این جزیره آمریکای لاتین با آغاز تحریم‌های واشنگتن علیه هاوانا کلید خورد.
نخستین تحریم‌ها از سال ۱۹۶۲ و در زمان دولت «جان اف کندی» علیه کوبا اعمال شد. به این ترتیب روند غم انگیز و ظالمانه فشار اقتصادی به مردم کوبا آغاز شد. «برونو رودریگز» وزیر امور خارجه کوبا اعلام کرد تحریم‌های اقتصادی، تجاری و مالی ایالات متحده در طول ۶۰ سال گذشته، بیش از ۱۵۰ میلیارد و ۴۱۰ میلیون دلار زیان مالی برای این کشور در پی داشته است.
رودریگز با اشاره به پیامدهای تحریم‌های آمریکا بر وضعیت خانوارهای کوبایی، این مسئله را یکی از دلایل مهاجرت مردم از خاک این کشور برشمرد.
به نوشته روزنامه ال پائیس، ۶ دهه پس از فرمان امضا شده توسط جان اف کندی و «تحریم تجارت با کوبا»، «آرشیو امنیت ملی ایالات متحده آمریکا» ده‌ها سند از طبقه‌بندی خارج شده را منتشر کرد که نشان می‌دهد تحریم‌ها با انگیزه تحریک «گرسنگی، ناامیدی و سرنگونی دولت» فیدل کاسترو رهبر انقلابی کوبا آغاز شد.
این اسناد نشان می‌دهند که انگیزه اولیه برای اعمال فشار اقتصادی، ایجاد «سختی» و «سرخوردگی» و «ناامیدی میان کوبایی‌ها»، ممنوعیت انتقال «پول و تدارکات به کوبا به منظور کاهش دستمزدها، ایجاد گرسنگی، استیصال و سرنگونی دولت» بوده است.