میلاد اکبرنژاد جمعه در گفت‌وگو با ایرنا در رابطه با داستان‌نویسی و درام‌نویسی اظهار کرد: یکی از معضلاتی که ما با آن مواجه هستیم این است که نمی‌دانیم داستان ما درباره چه چیزی است؛ ما اگر از ابتدا مشخص کنیم که داستان درباره چه موضوعی است و قرار است چه چیزی را بگوییم به لحاظ مفهومی گمراه نخواهیم شد چراکه این اقدام همچون حرف زدن است و نیازی به پردازش مسائل حاشیه ای نیست و تنها کافی است که بر روی اصل داستان متمرکز شویم.
این نویسنده ادامه داد: برخی مواقع حوصله و صبر کافی برای پرداختن به ایده های مرکزی نداریم؛ موضوعات بسیاری را اضافه می کنیم.
اکبرنژاد در پاسخ به این پرسش که انس با کتاب چه معنایی دارد، افزود: از کودکی نگاه کردن به کتاب‌ها و رفتن به کتابخانه مرا اقناع می‌کرد؛ من اگر در یک کتابفروشی باشم و تمام دنیا را آب ببرد به جز کتاب و حضورم در کتابفروشی به چیز دیگری توجه نمی‌کنم.
وی در رابطه با آخرین کتابی که مطالعه کرده است، گفت: رمان مردان بدون زنان آخرین کتابی است که مطالعه کردم. ایده این رمان شبیه اتللو اما به شکل مدرن است.
این کارگردان و نویسنده در خصوص کارگاه تخصصی ادبیات نمایشی و درام‌نویسی که در شیراز برگزار کرده است، اظهار داشت: این کارگاه کارگاهی است که با هدف ایجاد علم، آگاهی و انگیزه در شرکت‌کنندگان برگزار شده است.
وی به سر فصل های آموزشی کارگاه و مبحث اصلی که قرار است در پایان برگزاری کارگاه اتفاق بیفتد، گفت: در این کارگاه به دنبال ۲موضوع هستیم؛ باتوجه به اینکه بیشتر شرکت کنندگان در ابتدای راه هستند در تلاش هستیم که آنها با گرفتاری های کار بیشتر روبه رو شوند یعنی آن چیزی که در آینده نوشتن آنها تبدیل به معضل و با آن مواجه می شوند.
اکبرنژاد اظهار کرد: دومین موضوع که اهمیت بیشتری نسبت به موضوع اول دارد این است که شرکت‌کنندگان بدانند که در کجا به دنبال داستان ها باشند و بدنبال چه باشند و هدف آنها در درام نویسی به طور عام چیست و اینکه چه نسبتی بین خودشان و داستان و دنیای اطراف آنها برقرار باشد؛ اینکه بدانند نوشتن دو جریان موازی است که هرگز قطع نمی شود بلکه از یکسو پر از لذت و شادمانی است و از یکسو پر از درد است.
وی بیان داشت: ایده ای که طی سال های اخیر به‌دنبال آن هستم و بسیار آموزنده بوده، این است که ما به‌دنبال ترس‌های درونی خود بگردیم؛ باید به دنبال اجنه و چیزهایی که روح ما را آزار می دهد و یا موضوعاتی که ما را نگران می‌کند و ما را می‌ترساند باشیم؛ اینها مواردی است که ما را نسبت به سایر موارد متفاوت می‌کند اما جرات مواجه با آنها را نداریم و یا می ترسیم که به ظهور برسد.
این هنرپیشه عنوان کرد: این ترس‌ها فقط شخصی نیست بلکه ترس بسیاری از افراد است و در هنگام بروز مخاطب پیدا می کند و قابل درک است؛ لزوما نیازی نیست تا خود ترس‌ها نوشته شود بلکه ترس‌ها ما را به داستانی می رساند که عمیق و نگران کننده است و داستانی که نگرانی تولید نکند ممکن است داستان خوبی نباشد.
وی افزود: داستان اگر مخاطب خود را مضطرب نکند چیزی کم دارد حتی یک کمدی رمانتیک عادی هم نگرانی می آورد و باتوجه به اینکه نگرانی سطح‌های متفاوتی دارد اما هر چه این اضطراب و نگرانی با مخاطب بیشتر باشد معلوم است که داستان عمق بیشتری دارد و مخاطب تا انتهای داستان و حتی بعد از آن به پای آن می نشیند و شاید آن‌را به جایی برساند و به خیال انگیزی در ذهن رجعت بدهد و در خود کشف‌های تازه‌ای کند که پس از آن در اثر نمود پیدا کند و تبدیل به مؤلف شود.
این نویسنده و کارگردان اظهار کرد: این احتمال وجود دارد که هیچ یک از شرکت کنندگان در کارگاه نویسنده نشوند اما آنچه که در هر مباحثه‌ای در حوزه درام حائز اهمیت است این است که آدم‌ها درباره درام و داستان بدانند چراکه دانستن و خواندن درام زندگی ما را بهتر می کند.
کارگاه چهار روزه درام‌نویسی از ۲۳ تا ۲۶ آبان‌ماه در مجموعه فرهنگی و هنری حافظ برگزار شد.