به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از وبگاه سایتِکدِیلی (SciTechDaily)، محققان دانشگاه یِیل در آمریکا، در پژوهش جدید خود بررسی کردند که چرا ایمنیدرمانی (ایمونوتراپی) فقط برای برخی از بیماران سرطانی مؤثر است.
ایمنیدرمانی (ایمونوتراپی)، یک زیستدرمانی (بیوتراپی) است که توانایی سیستم ایمنی را برای شناسایی سلولهای تومور جهشیافته و مبارزه با آن افزایش میدهد. ایمنیدرمانی چشمانداز درمان بیماران مبتلا به سرطان را که ناشی از تجمع تدریجی جهشهای دیاِناِی است، تغییر داده است؛ اما، ایمنیدرمانی برای بسیاری از افراد مؤثر نیست؛ مثلاً مطالعات نشان دادهاند که فقط نیمی از بیماران مبتلا به سرطان کولورِکتال و سرطان آندومتر با جهش شدید به ایمنیدرمانی پاسخ میدهند.
محققان دانشکده پزشکی یِیل دلایل احتمالی این رخداد را بررسی کردند. در این مطالعه فاز ۲، وضعیت ۲۴ بیمار مبتلا به سرطان آندومتر بررسی شد که برای درمان آنها از داروی ایمنیدرمانی پِمبرولیزوماب استفاده میشد. تیم پژوهشی دانشگاه ییل سازوکار (مکانیسم) خاصی از ترمیم دیاِناِی معیوب در تومورها را بهعنوان عاملی کلیدی در تعیین نتایج بیماری عنوان کردند. محققان میخواستند بفهمند چرا برخی از بیماران بهتر از دیگران به ایمنیدرمانی پاسخ میدهند.
تحقیقات تیم پژوهشی بر شکست فرایندی به نام ترمیم ناهماهنگ (mismatch repair) متمرکز شد. هنگامی که سلولها تقسیم میشوند، معمولاً خطاهایی در دیاِناِی آنها رخ میدهد. یک گروه خاص از پروتئینها خطاهای دیاِناِی را از طریق ترمیم ناهماهنگ شناسایی و تصحیح میکنند. با این حال، این فرایند ویرایش، در بسیاری از انواع مختلف سرطان به شکست میانجامد که منجر به جهشهای زیادی میشود.
براساس یافتههای محققان، کمبود ترمیم ناهماهنگ احتمالاً ناشی از دو سازوکار مجزا است. در یکی از این سازوکارها، جهشهایی در خودِ دستگاه ترمیم دیاِناِی رخ میدهد که منجر به تولید پروتئینهای ترمیم معیوب میشود. در سازوکار دوم، تولید دستگاه ترمیم دیاِناِی به طور کامل متوقف میشود. در هر دو سازوکار، تومورها جهشهای بسیار زیادی را انباشته میکنند که باعث میشود آنها انتخابهای خوبی برای ایمنیدرمانی باشند. محققان این رخداد را با یک کارخانه اسباببازی ناکارآمد مقایسه میکنند که ممکن است اسباببازیهای شکستهای بسازد که کار نمیکنند، یا اینکه اصلاً کسی در کارخانه کار نکند و کلاً تولید اسباببازی متوقف شود؛ در هر صورت، بچهها خوشحال نخواهند شد.
محققان دریافتند که تومورهای دارای پروتئینهای ترمیم دیاِناِی معیوب در مقایسه با تومورهایی که در آنها تولید پروتئینهای ترمیم دیاِناِی خاموش شده بود، به ایمنیدرمانی پاسخ بسیار بهتری میدهند. آنها میگویند: احتمالاً باید این تفاوتها را در تغییرات پاسخ ایمنی به هر یک از دو دسته تومور جستوجو کرد.
آنها معتقدند استفاده نوآورانه از دادههای کارآزمایی بالینی به آنها کمک میکنند بفهمند ایمنیدرمانی چگونه سیستم ایمنی را دستکاری میکند و به پیشرفت درمان بیماران کمک میکند.