به گزارش ایرنا از دمشق، مجمع عمومی سازمان ملل متحد در این قطعنامه از رژیم صهیونیستی خواسته است که قطعنامه‌های شورای امنیت را اجرایی کرده و از جولان اشغالی سوریه تا خط چهارم ژوئن ۱۹۶۷ عقب‌نشینی کند.
در این قطعنامه همچنین آمده است که تصمیم اسراییل در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۱ مبنی بر تحمیل قوانین خود بر جولان اشغالی سوریه باطل و فاقد اعتبار بوده و هیچ مشروعیتی ندارد و رژیم اشغالگر باید این قوانین را لغو کند.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۹ آذر ماه سال ۱۴۰۰ نیز با تصویب قطعنامه‌ای بر بی اعتباری اقدامات رژیم صهیونیستی در جولان سوریه تاکید و خواستار توقف فوری آن شده بود.
در این قطعنامه تاکید شده که «تمامی اقدامات (رژیم اشغالگر) اسرائیل که در جولان (اشغالی) با هدف تغییر ماهیت و وضعیت حقوقی این منطقه انجام شده یا خواهد شد، باطل و بی‌اثر بوده و نقض آشکار حقوق بین الملل و کنوانسیون ژنو مربوط به حمایت از غیرنظامیان در زمان جنگ است و هیچ اثر قانونی ندارد.
در آن زمان ۱۴۹ کشور عضو سازمان ملل به این قطعنامه با عنوان «جولان اشغالی سوریه» رای مثبت دادند و در مقابل رژیم اشغالگر صهیونیستی و آمریکا به این قطعنامه رای منفی دادند و ۲۳ کشور نیز به این قطعنامه رای ممتنع دادند.
این قطعنامه نیز از رژیم اسرائیل، به عنوان یک نیروی اشغالگر می خواهد تا تصمیمات مربوط به جولان اشغالی سوریه، به ویژه قطعنامه شماره ۴۹۷ شورای امنیت سال ۱۹۸۱ را که در آن تأکید شده است که تصمیم اسرائیل برای تحمیل قوانین و صلاحیت خود بر جولان اشغالی سوریه باطل و فاقد اثر حقوقی بین المللی است، اجرا کند.
"الحکم دندی" معاون نماینده دائم سوریه در سازمان ملل در این باره گفته است: رای اکثریت کشورهای عضو سازمان ملل به پیش نویس قطعنامه ای با عنوان "جولان سوریه" و همچنین رای به نفع قطعنامه‌های مربوط به فلسطین بیانگر تعهد این کشورها به اصول حقوق بین‌الملل و منشور سازمان ملل است.
دندی تصریح کرد: امتناع اسرائیل از اجرای قطعنامه‌های مربوطه شورای امنیت و مجمع عمومی مؤید ناتوانی غیرقابل قبول سازمان ملل در الزام این رژیم به پایان دادن اشغال جولان بوده و دلیل آن نیز مصونیت از پاسخگویی داده شده به رژیم اشغالگر توسط آمریکا و برخی کشورهای دیگر و حمایت نامحدود آنها از رژیم تل آویو در داخل و خارج از سازمان ملل است.
جولان در کجا واقع شده؟
«ارتفاعات جولان» منطقه ای بسیار مهم و راهبردی و متعلق به سوریه است که در سال ۱۹۶۷ به اشغال رژیم صهیونیستی درآمد و از همان زمان به آرمانی برای سوری ها به منظور آزادسازی تبدیل شده است.
منطقه جولان اشغالی، بخشی از استان «القنیطره» در منتها الیه جنوب غرب سوریه است که رژیم صهیونیستی در جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ بخش بزرگی از این منطقه را اشغال و در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۱ به صورت غیرقانونی بخشی از آن را ضمیمه خود کرد، اما جامعه بین‌الملل هرگز این اقدام تجاوزکارانه را به‌رسمیت نشناخته است.
شمار ساکنان جولان اشغالی سوری در حدود ۲۱ هزار نفر می باشد که در چهار روستای باقیمانده سوریه پس از اشغال این فلات یعنی «مجدل شمس، بقعاثا، عین قنیا و مسعده» ساکن هستند و با طرح‌های متوالی اشغالگران صهیونیست برای سلطه بر این اراضی و یهودی‌سازی آن با توسل به زور، مواجه هستند.
تسلط رژیم صهیونیستی بر جولان
جنگ سال ۱۹۶۷ که میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی مصر، سوریه و اردن رخ داد و به جنگ شش روزه یا جنگ «رمضان» معروف شد، از پنجم ژوئن آن سال و با حمله هوایی ناگهانی بمب افکن های رژیم صهیونیستی به یک پایگاه‌های هوایی مصر آغاز و ارتش این رژیم طی ۶ روز توانست نوار غزه و صحرای سینا را از کنترل ارتش مصر، شرق بیت المقدس و کرانه باختری رود اردن را از کنترل اردن و بلندی‌های جولان را از کنترل سوریه خارج کند.
در سال ۱۹۷۳، ارتش سوریه برای باز پس گیری مناطق از دست رفته خود دست به عملیات نظامی زد، ولی فقط توانست بخشی از آن را با امضای توافقنامه جداسازی نیروها در سـال ۱۹۷۴، آزاد نماید و ارتش رژیم اشغالگر اسراییل از مناطقی که در پایان جنگ رمضان اشغال کرده بود، عقب نشـست.
دو قطعنامه ۲۴۲ و ۳۳۸، مهمترین قطعنامه های سازمان ملل برای این دو جنگ می باشد. جولان پس از اشغال تا سال ۲۰۱۱ (۱۳۸۹) تقریبا آرام بوده و ارتش سوریه هیچ اقدام موثری برای آزادسازی مابقی مناطق از دست رفته خود نکرده است، اما با شروع بحران سوریه در تاریخ یاد شده، منطقه جولان با کمک صهیونیست ها به جولانگاه تروریست های تکفیری تبدیل شد و مرز میان آنها با سرزمین های اشغالی باز و تسلیحات و امکانات زیادی از سوی رژیم صهیونیستی برای تجهیز تروریست های تکفیری گروهک «جبهه النصره» (تحریر الشام فعلی) ارسال گردید و طی اشغال دو استان «قنیطره» و «درعا» در جنوب و جنوب غرب سوریه توسط تکفیری ها، هزاران تروریست زخمی از طریق جولان برای درمان به سرزمین های اشغالی اعزام شدند و پس از بهبودی، دوباره به خاک سوریه برای جنگ و کشتار مسلمانان بازگشتند.
باید گفت که مرز جولان اشغالی میان سوریه و رژیم صهیونیستی (به غیر از مساله تروریست های تکفیری) از سال ۱۹۷۴ تاکنون منطقه ای نسبتا آرامی بوده و تنشی میان ارتش های دو طرف صورت نگرفته و اینگونه که پیداست مقامات دمشق تلاش می کنند خاک کشور خود را با استفاده از دیگـر اهـرمهـا به غیر از نظامی آزاد کنند.
در ژانویه سال ۱۹۷۴ مصر و رژیم صهیونیستی تحت حمایت سازمان ملل متحد در ژنو به پیمان ترک مخاصمه دست یافتند و به دنبال آن، پیمان دیگر ترک مخاصمه با سوریه در ۳۱ ماه مه ۱۹۷۴ در ژنو و در حضور نمایندگانی از سازمان ملل، اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا حاصل شد. به رغم این پیمان، رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۱ انضمام ارتفاعات جولان اشغالی به دیگر سرزمین های اشغالی فلسطین را به صورت یک طرفه اعلام کرد، اقدامی که از سوی جامعه جهانی به رسمیت شناخته نشده است.
در سال ۲۰۰۰ «ایهود باراک» نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی با «فاروق الشرع» وزیر خارجه وقت سوریه در چارچوب مذاکرات صلحی تحت نظارت «مادلین آلبرایت» وزیر خارجه وقت آمریکا از سوم تا هفتم دسامبر در ویرجینیای غربی آمریکا دیدار کردند، اما این مذاکرات درباره بازپس‌گیری بلندی‌های جولان سوریه به شکست انجامید، چون رژیم صهیونیستی با بازگرداندن زمین‌های همجوار دریاچه «طبریه» (که در میان سرزمین‌های اشغالی و بلندی‌های جولان سوریه قرار دارد و بزرگ‌ترین منبع طبیعی آب شیرین این منطقه محسوب می‌شود) مخالفت کرد.
اهمیت راهبردی جولان
یکی دیگر از مسایل راهبردی ارتفاعات جولان، نزدیکی آن به پایتخت سوریه می باشد؛ دمشق حدود پنجاه کیلومتر با بلندی‌های جولان فاصله دارد و توپخانه سوریه بین سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۷ از آنجا شمال سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار می داد.
ارتفاعات جولان، ارتفاعات بسیار راهبردی در منطقه می باشد؛ یکی از این ارتفاعات جبل الشیخ نام دارد. ارتفاعات و منطقه «جبل الشیخ» در جولان اشغالی و در نزدیکی خط ترک مخاصمه که ارتفاع آن به ۲۸۰۰ متر می‌رسد، به رژیم صهیونیستی موقعیتی عالی در نظارت بر تحرکات نظامی سوریه می‌دهد، صهیونیست‌ها از این بلندی‌ها می‌توانند به دقت فعالیت‌های مهم سوری‌ها، لبنانی ها و تا جنوب سرزمین های اشغالی را زیر نظر بگیرند و ماهیت جغرافیایی آن هم مانعی طبیعی در برابر هر گونه تحرک نظامی سوریه است.
منطقه جولان مهم ترین منبع تامین آب شیرین سرزمین های اشغالی به حساب می آید، چون باران‌های ارتفاعات جولان، رود اردن را که به دریاچه طبریه می‌ریزد، تغذیه می‌کند و گفته شده که آب این منطقه ۷۰ درصد نیاز آب شیرین سرزمین های اشغالی را تامین می‌کند.
خاک حاصلخیز جولان نیز ظرفیت مناسبی برای تبدیل شدن به تاکستان های انگور و باغ‌های میوه دارد و ارتفاعات این منطقه در زمستان، به تنها پیست اسکی در سرزمین های اشغالی تبدیل شده است.
اهمیت راهبردی منطقه اشغالی جولان سوریه، «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی را بر آن داشت تا با سوء استفاده از بحران سوریه از سال ۲۰۱۱ از جامعه بین المللی بخواهد حاکمیت اسرائیل (رژیم صهیونیستی) بر بلندی‌های جولان را به رسمیت بشناسد.
اهمیت اقتصادی جولان
اهمیت جولان برای رژیم صهیونیستی دلیل اقتصادی فاش نشده هم دارد و آن هم عملیات اکتشاف نفت این منطقه است که به ثروت رژیم صهیونیستی از گاز موجود در خاورمیانه افزوده می‌شود و موقعیت آن را به عنوان یک بازیگر مهم در زمینه انرژی منطقه تقویت می‌کند.
در نوامبر سال ۲۰۱۵ مجله «اکونومیست» مقاله‌ای با عنوان «طلای سیاه در زیر جولان» منتشر کرده و در آن از فعالیت‌های اکتشاف نفت در این منطقه توسط شرکت‌های صهیونیستی و آمریکایی سخن گفت و در حال حاضر اعتقاد بر این است که ذخایر نفت آنجا ممکن است به میلیاردها بشکه نفت برسد.
مسئولین این شرکت‌ها اعلام کردند که ما ۳۵۰ متر لایه نفت در جنوب جولان کشف کردیم که مقادیر زیادی است، زیرا متوسط ضخامت لایه‌های نفت ۲۰ یا ۳۰ متر است که نشان می‌دهد اکتشاف ما ده برابر میانگین جهانی است.
پایگاه خبری «الخلیج اونلاین» در این باره اعلام کرده که تاکنون برآوردهای مشخصی از میزان نفتی که می‌تواند سالانه توسط شرکت‌های فعال در زمینه اکتشاف استخراج شود، وجود ندارد، اما به طور خلاصه احتمال وجود نفت و دو سوم منابع آب سرزمین های اشغالی در جولان و اهمیت نظامی آن برای نظارت بر وضعیت سوریه، همچنین تبدیل شدن جولان به منطقه حائلی که جنگ‌های شرق را از عمق سرزمین های اشغالی دور می‌کند و همچنین استفاده از این منطقه برای حمله به نیروهای نظامی مستقر در جنوب سوریه در صورت وقوع جنگ دوباره با حزب الله که نیروهای خود را بین لبنان و سوریه گسترش داده است، از عوامل اهمیت راهبردی منطقه جولان اشغالی شمرده می‌شود.
به اعتقاد کارشناسان مسایل منطقه، تحولات منطقه در سال های اخیر به ویژه در سوریه و جنگ حدود بیش از ۱۱ ساله این کشور با تروریست های تکفیری و نقش حمایتی رژیم صهیونیستی از تروریست ها در آن نشان می دهد که تنها راه مقابل حکومت دمشق در مساله جولان، آزادسازی این منطقه از دست صهیونیست ها با زور و قدرت می باشد، همان شیوه ای که ارتش سوریه و جبهه مقاومت اسلامی در مقابله با تروریست های تکفیری انجام دادند. مقامات دمشق باید بدانند که دل بستن به سازمان های بین المللی که اکثرا در تسلط صهیونیست هاست، موجب آزادسازی جولان نخواهد شد و فقط آب در هاون کوبیدن است.
الان بهترین فرصت و زمان برای دولت و ارتش سوریه می باشد تا از طریق نظامی بتواند جولان اشغالی را پس از چند دهه اشغال از دست رژیم صهیونیستی آزاد کند چراکه دمشق توانسته با کمک جبهه مقاومت اسلامی در این چند سال بر گروه های تروریستی پیروز شود و تجربیات فراوانی در جنگ نوین بدست بیاورد و ارتش سوریه نسبت به ۱۰ سال پیش قدرت فراوانی کسب کرده و هم اکنون گروه های مقاومت فراوانی در منطقه وجود دارند که در این مسیر سوریه را یاری کنند.