به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «سای‌تک دیلی»، در اولین مطالعه از این نوع با تحقیقات دانشمندان دانشگاه «وایومینگ»، آسیب حشرات گیاهخوار بر گیاهان امروزی با آسیب‌های مشابه ثبت شده بر برگ‌های فسیل شده مربوط به دوره «کرتاسه پسین» (Late Cretaceous) نزدیک به ۶۷ میلیون سال پیش، مقایسه شد. این یافته ها به تازگی در نشریه معتبر «اقدامات آکادمی ملی علوم» منتشر شده است.
«لورن آزویدو – اشمیت» محقق ارشد از دانشگاه وایومینگ گفت: کار ما در واقع شکاف موجود بین کار افرادی که از فسیل‌ها برای مطالعه کنش و واکنش‌های گیاهان و حشرات در گذشته‌های دور استفاده می‌کنند و افرادی که چنین کنش و واکنش‌هایی را در فضای امروزی و با برگ‌های تازه مطالعه می‌کنند، پُر می‌کند.
وی تاکید کرد: تفاوت در آسیب حشرات بین دوران امروزی و سابقه آسیب‌های فسیل شده گذشته، قابل توجه است. آزویدو اشمیت این تحقیق را همراه با گروه گیاه شناسی دانشگاه وایومینگ و پروفسور «الن کورانو» از گروه زمین شناسی و ژئوفیزیک و «امیلی ماینیک» استادیار دانشگاه کالیفرنیا-دیویس انجام داده است.
در این مطالعه تحقیقی، برگ های فسیل شده با آسیب ناشی از تغذیه حشرات از دوره کرتاسه پسین تا دوران پلیستوسن (Pleistocene) کمی بیش از ۲ میلیون سال پیش، مورد بررسی قرار گرفت و سپس آنها را با برگ های جمع آوری شده از سه جنگل امروزی مقایسه کردند. تحقیقات دقیق انواع مختلف آسیب‌های ناشی از حشرات را مورد بررسی قرار داد و افزایش قابل توجهی در تمام آسیب‌های اخیر در مقایسه با سابقه فسیلی را نشان داد.
این دانشمندان در گزارش تحقیقات خود نوشتند: نتایج ما نشان می‌دهد که گیاهان در دوران امروزی سطح بی‌سابقه‌ای از آسیب حشرات را تجربه می‌کنند هر چند که حشرات به میزان گسترده‌ای کاهش یافته‌اند. آنها خاطرنشان کرده‌اند که این تفاوت را می‌توان با فعالیت‌های انسانی توضیح داد.
اگرچه تحقیقات بیشتری برای تعیین علل دقیق افزایش آسیب حشرات به گیاهان ضروری است اما دانشمندان می گویند گرمایش زمین، شهرنشینی و معرفی گونه‌های مهاجم احتمالا تاثیر مهمی در این زمینه داشته است.
محققان نوشتند: فرض ما بر این است که انسان‌ها بر میزان تناوب و تنوع‌های آسیب حشرات در جنگل‌های امروزی تاثیر گذاشته‌اند و بیشترین تاثیر انسانی بعد از انقلاب صنعتی رخ داده است. مطابق با این فرضیه، نمونه‌های هرباریوم (مجموعه گیاهان خشک) از اوایل سال‌های دهه ۲۰۰۰ نسبت به نمونه‌های مربوط به اوایل دهه ۱۹۰۰ میلادی ۲۳ درصد احتمال بیشتری داشته که دچار آسیب حشرات شده باشند و این الگو با گرمایش آب و هوایی جهان مرتبط شده است.
آنها در عین حال می گویند تغییرات آب و هوایی به طور کامل افزایش آسیب حشرات را توضیح نمی‌دهد. محققان نتیجه گیری کردند: قدرت تأثیر انسان بر کنش و واکنش بین گیاه و حشرات تنها توسط تغییرات آب و هوایی کنترل نمی شود، بلکه نحوه تعامل انسان با زمین و خاک نیز بر این موارد تاثیرگذار است.