تهران- ایرنا- یک مدل جدید نشان می‌دهد که انقراض آبشاری ناشی از استفاده از منابع زمین و تغییرات اقلیمی بیش از ۲۵ درصد از تنوع زیستی جهان را از بین خواهد برد.

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «فیز»، یک ابزار جدید ابداع شده توسط دانشمندان اروپایی و استرالیایی با ممکن ساختن مدل‌سازی بی‌نظیر از بین رفتن گونه‌های به هم پیوسته، نشان می‌دهد که انقراض‌های آبشاری اجتناب‌ناپذیر است و زمین تا سال ۲۰۵۰ حدود ۱۰ درصد از حیوانات و گیاهان خود را از دست خواهد داد و این میزان تا سال ۲۱۰۰ به ۲۷ درصد افزایش خواهد یافت. یافته‌های این تحقیق در نشریه «پیشرفت‌های علم» منتشر شده است.

دکتر «جیووانی استرونا» دانشمند کمیسیون اروپا از دانشگاه هلسینکی و پروفسور «کوری برادشاو» از دانشگاه فلیندرز با استفاده از یکی از قدرتمندترین ابررایانه های اروپا، از ابزار یاد شده برای ایجاد «زمین»‌های مصنوعی کامل با گونه‌های مجازی و بیش از ۱۵ هزار شبکه غذایی برای پیش بینی به هم پیوستگی سرنوشت گونه‌هایی که احتمالا از آسیب‌های تغییرات اقلیمی و تغییرات کاربری زمین ناپدید می‌شوند، استفاده کردند.

تا به حال، محققان نتوانسته‌اند گونه‌ها را در مقیاس جهانی به یکدیگر متصل کنند تا تخمین بزنند که چه میزان تلفات اضافی از طریق انقراض مشترک یا همزمان (co-extinctions) اتفاق می‌افتد. در حالی که تحلیل های بسیار خوبی وجود دارد که جنبه های متمایز انقراض مانند اثرات مستقیم تغییرات آب و هوایی و از دست دادن زیستگاه بر سرنوشت گونه ها را بررسی می‌کند، اما این جنبه ها لزوما بطور واقع بینانه به هم متصل نیستند تا بتوانند مقیاس آبشارهای انقراض را پیش بینی کنند.

راه‌حل استرونا و برادشاو برای این مشکل این بود که یک «زمین» مجازی عظیم از شبکه‌های گونه‌های به هم پیوسته ساختند که از این طریق به هم مرتبط شده که چه گونه‌ای کدام گونه را می‌خورد. آنها سپس تغییرات آب‌وهوایی و کاربری زمین را وارد سیستم کردند تا پیش‌بینی‌های بهتری درباره آینده انجام دهند.

پروفسور برادشاو می‌گوید که وضعیت ترسناک‌تر این است که انقراض‌های مشترک، میزان انقراض کلی آسیب‌پذیرترین گونه‌ها را تا پایان قرن حاضر تا ۱۸۴ درصد افزایش می‌دهد.

وی خاطرنشان کرد : باوجود درک عمومی مبنی بر اینکه تغییرات آب و هوایی در حال حاضر عامل اصلی انقراض در سطح جهان است، این تحلیل جدید به روشنی نشان می‌دهد که تاکنون تاثیرات واقعی آن بر تنوع زیستی روی زمین را دست کم گرفته‌ بودیم. بدون تغییرات عمده در جامعه بشری، بسیاری از آنچه حیات را در سیاره ما را حفظ می کند، از دست خواهیم داد.