به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «سای تک دیلی»، «دیوید رانس» از موسسه «مهندسی عمران و محیط زیست» یک تلاش بین‌المللی برای پیش‌بینی‌های جدید درباره ذوب شدن یخچال های طبیعی در طول قرن حاضر تحت سناریوهای مختلف انتشار (گازهای آلاینده) را هدایت کرد. این پیش‌بینی‌ها در سناریوهای تغییر دمای جهانی برای حمایت از بحث‌های مربوط به سازگاری و کاهش- مانند آنچه در کنفرانس اخیر سازمان ملل متحد (COP ۲۷) برگزار شد- تجمیع شدند.
این کار تحقیقاتی نشان داد بسته به تلاش‌های امروزی برای کاهش تغییرات اقلیمی، جهان ممکن است تا ۴۱ درصد از کل توده یخچالهای طبیعی خود - یا (در کمترین حالت) حدود ۲۶ درصد این توده ها – را در قرن حاضر از دست بدهد. رانس و تیم تحقیقاتی او بطور خاص دریافتند که در سناریوی آینده با تداوم سرمایه‌گذاری در سوخت‌های فسیلی، بیش از ۴۰ درصد از توده یخچالی و بیش از ۸۰ درصد از یخچال‌ها بر اساس تعداد آنها – در قرن حاضر از بین خواهند رفت.
حتی در بهترین حالت یعنی در سناریویی با انتشار کم گازهای آلاینده که در آن افزایش میانگین دمای جهانی به ۱.۵+ درجه سانتیگراد نسبت به سطح انتشار قبل از صنعتی شدن محدود شود، بیش از ۲۵ درصد از توده یخچالهای طبیعی – و نزدیک به ۵۰ درصد از یخچال های طبیعی از نظر تعداد – ناپدید خواهند شد.
اکثر این یخچال های از دست رفته بر اساس استانداردهای توده‌های یخی (کمتر از یک کیلومتر مربع) کوچک هستند، اما از دست دادن آنها می تواند بر هیدرولوژی محلی، گردشگری، خطرات یخچال های طبیعی و ارزش های فرهنگی تاثیر منفی بگذارد.
کار تحقیقاتی «رانس» زمینه بهتری برای مدل‌سازی یخچالهای طبیعی منطقه‌ای فراهم می‌کند. او امیدوار است این تحقیقات جدید، سیاست‌گذاران حوزه آب و هوا را به کاهش اهداف تغییر دما فراتر از مرز ۲.۷ درجه سانتیگراد وعده داده شده در اجلاس COP-۲۶ ترغیب کند. مناطق یخچالی کوچکتر مانند اروپای مرکزی و غرب کانادا و آمریکا به طور نامتناسبی تحت تاثیر افزایش دمای بیش از ۲ درجه سانتیگراد قرار خواهند گرفت. با افزایش دما به میزان سه درجه سانتیگراد، یخچال های طبیعی در این مناطق تقریبا به طور کامل ناپدید می‌شوند.
رانس خاطرنشان کرد: نحوه واکنش یخچال های طبیعی به تغییرات آب و هوایی زمان زیادی می برد. او یخچال‌ها را رودخانه‌هایی با سرعت بسیار کُند و آهسته توصیف می‌کند. کاهش امروز انتشار گازهای گلخانه‌ای، گازهای گلخانه‌ای منتشر شده قبلی را حذف نمی‌کند و همچنین نمی‌تواند اینرسی (inertia ) ناشی از گازهای قبلی در جهت تغییرات آب و هوایی را بطور فوری متوقف کند، به این معنی که حتی توقف کامل انتشار گازهای گلخانه‌ای در حال حاضر، بین ۳۰ تا ۱۰۰ سال طول می‌کشد تا در کاهش ذوب توده ها یخچال‌ها منعکس شود.