نیما اکبرخانی درباره این جایزه به خبرنگار کتاب ایرنا گفت: این جایزه در ترغیب مردم به کتابخوانی تاثیر مثبتی می‌گذارد اما نمی‌توان به شکل دقیق درباره میزان این تاثیر صحبت کرد. من به عنوان فردی کتابخوان همیشه پیگیر جایزه جلال و اخبار آن بودم. می‌توان گفت این جایزه میان اهل کتاب و نویسندگان، مترجمان، ویراستارها و افرادی که کتابخوان‌های نیمه‌حرفه‌ای و حرفه‌ای هستند، جایگاه خاصی دارد.
وی با تاکید بر اینکه هنوز جایزه جلال، مردمی نشده‌است، توضیح داد: هنوز این جایزه مردمی نیست و فقط قشر خاصی پیگیر این جایزه هستند. جایزه جلال باید تبلیغات گسترده‌تری داشته باشد و البته نیاز به فعالیت کارشناسی شده دارد تا بتوانند برای ترغیب مردم به کتابخوانی مهندسی افکار عمومی و جریان‌سازی کنند.
نویسنده کتاب «عزرائیل» افزود: همانطور که اقداماتی انجام شد و مردم به بستن کمربند ایمنی عادت کردند، باید اقداماتی انجام شود تا مردم در طول سال چند کتاب بخوانند. جایزه جلال فضایی است که می‌تواند تعدادی کتاب خوب به مخاطب‌ها معرفی کند.
خیلی از داستان‌ها هستند که به پایان نمی‌رسند
شایسته تقدیر بخش داستان بلند و رمان پانزدهمین جایزه جلال با بیان اینکه داستان‌نویسی فعالیت دشواری است، بیان کرد: در زمان تالیف «عزرائیل» اصلا فکر نمی‌کردم این کتاب به جایزه جلال برسد و مطرح شود. «عزرائیل» پروژه‌ای بود که شروع کرده بودم و احتمال می‌دادم به سرانجام نرسد، خیلی از داستان‌ها هستند که به پایان نمی‌رسند. پیش از آن هم فقط یک کتاب با عنوان «اثریا» از انتشارات سوره مهر از من منتشر شده بود. «عزرائیل» در سال ۱۴۰۰ منتشر شد، زمانی که این کتاب را می‌نوشتم، جایزه جلال برای من خیال دوری بود.
نویسنده «عزرائیل» (کهنه سرباز) با بیان اینکه فقط یک کتاب را از آثاری که به مرحله نهایی جایزه جلال رسیدند، خوانده است، ادامه داد: وجیهه سامانی (دبیر علمی جایزه جلال) در اختتامیه گفت از میان آثار رسیده به جایزه ۱۵۰۸ اثر در بخش رمان به نامزدهای نهایی رسیدند، این در حالی است که من اغلب این کتاب‌ها را نخواندم و نمی‌توانم درباره کیفیت این دوره از جایزه جلال نظر بدهم.