یک قبیله بومی در استان «بریتیش کلمبیا» واقع در جنوب کانادا چند روز پیش اعلام کرد که ۶۶ گور جمعی دیگر را که ۱۵۹ کودک در آن بودند، شناسایی و کشف کرده است؛ آنچه در کنار گورهای جمعی کشف شده پیشین، این کشور را در بهت و حیرت فرو برده است.
قبیله بومی «ویلیام لیک» نتایج تحقیقات جدیدی را از مدرسه شبانه‌روزی «سینت‌جوزف» واقع در حدود ۱۵ کیلومتری منطقه ویلیام لیک» در استان بریتیش کلمبیا منتشر کرده است.
«ویلی سلرز» رئیس قبیله ویلیامز لیک در مصاحبه ای با شبکه سی‌تی‌وی کانادا درباره کشف این گورهای جدید گفت: «ناراحت‌کننده است اما ما در عین حال مشغول یافتن حقیقت و کنار هم قرار دادن تاریخ و میراث این مدرسه و میزان صدمات ناشی از آن هستیم.»
پارسال نیز کشف سریالی گورهای دسته جمعی کودکان بومی در کانادا غوغایی در جهان به پا کرد و به نظر می رسد که ماجرا هنوز ادامه دارد و ماهیت اصلی دموکراسی غربی باید بیش از این ها هویدا شود.
بنابراین، این دومین باری است که چنین وقایع فاجعه‌باری در محوطه مربوط به این مدرسه شبانه‌روزی سابق کشف شده است. ژانویه سال گذشته میلادی محققان با استفاده از تجهیزات خود موفق به کشف ۹۳ گور دسته‌جمعی در بخش کوچکی از این محوطه شدند.
تاکنون یک هزار و ۹۰۰ گور از کودکان بومی منطقه که به زور برای تغییر فرهنگ و آیینشان به مدارس سفیدپوستان کانادایی در فاصله سال های ۱۸۸۶ تا ۱۹۸۱فرستاده می شدند، کشف شده است.
قرن تاریک و شرم آور کانادا
از نگاه ناظران، کشف گورهای جمعی کودکان بومی یادآور فصلی تاریک و شرم آور از تاریخ کانادا است که طی آن، دولت این کشور کودکان اقوام بومی را در راستای ممنوعیت استفاده از زبان مادری، از خانواده و قبیله شان جدا می‌کرد و آنها را به مدارس شبانه روزی وابسته به کلیساهای کاتولیک و نزد خانواده های سفید پوست به فرزند خواندگی می فرستاد.
گزارش های متعددی از سوء استفاده های جسمی، عاطفی و جنسی، از این کودکان منتشر شده است و اسناد موجود نشان می دهد دانش آموزان این مدارس در معرض شیوع سرخک، سل، آنفلوانزا و سایر بیماری‌های مسری قرار داشتند و بسیاری جان خود را از دست می دادند.
تارنمای «سی‌تی‌وی» در این باره تحقیقات و مصاحبه‌هایی با بازماندگان انجام داده است که خروجی آن از ناپدید شدن، شکنجه سیستماتیک و تجاوز به بومیان حکایت دارد.
در حقیقت کشف جدید بخشی از موج افشاگری‌ها درباره کشف گورهای جمعی در کانادا است. بیش از ۱۳۰ مدرسه شبانه‌روزی بین سال‌های ۱۸۷۴ تا ۱۹۹۶ در کانادا راه‌اندازی شد.
گفته می‌شود در این بازه زمانی حدود ۱۵۰ هزار کودک بومی از خانواده‌های خود به اجبار جدا شدند و به ۱۳۹ مدرسه شبانه‌روزی فرستاده شدند که کلیسای کاتولیک آن را تأسیس کرده بود و هدف اصلی آن دور کردن این کودکان از جوامع بومی کانادا و جلوگیری از ترویج زبان و سنت‌های مادری‌شان و تربیت آنها به شیوه‌ای تحمیلی بود.
شرایط داخلی مدارس ناپسند بود. ساختمان‌های آنها اغلب بدساخت با گرمایش ضعیف و غیربهداشتی بودند و کودکان در معرض آزار عاطفی، فیزیکی و جنسی قرار داشتند. گزارش برجسته «کمیسیون حقیقت و آشتی» (TRC) که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، به این نتیجه رسید که سیستم مدارس مسکونی کانادا مصداق «نسل‌کشی فرهنگی» بوده است.
به گفته کارشناسان حداقل 3 هزار و ۲۰۰ کودک بومی در حین تحصیل در مدارس جان خود را از دست دادند، اگرچه گفته شده که این تعداد احتمالاً بسیار بیشتر است. «موری سینکلر» رئیس سابق کمیسیون حقیقت و آشتی تخمین زده که حدود شش هزار کودک احتمالاً هرگز به خانه برنگشتند.
در مجموع، انتشار ماجرای هولناک کشف صدها گور جمعی در محوطه مدارس شبانه‌روزی قدیمی که از آنها اجساد کودکان بومی کانادایی بیرون کشیده شد، باعث ایجاد تنش در این کشور مدعی حقوق بشر و اختلاف میان دولت کانادا و واتیکان شد. «جاستین ترودو» نخست‌وزیر کانادا از پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان خواست عذرخواهی کند و همه تقصیر را گردن واتیکان انداخت.
پاپ فرانسیس در سفری در کانادا از بومیان این کشور به واسطه نقش کلیسا در آزار و اذیت های مرگبار کودکان آنها در مدارس آنها عذرخواهی کرد. رهبر کاتولیک های جهان از واژه های «شیطان اسفناک» و «خطای فاجعه بار» برای همسان سازی فرهنگی اجباری بومیان کانادا در آن زمان استفاده کرد.
کشتار صدها کودک بی گناه تنها به دلیل بومی بودن و داشتن زبان و فرهنگ متفاوت، اوج رفتار ضدبشری کانادا است.
در همین ارتباط «علی بهادری جهرمی» سخنگوی دولت در حساب شخصی خود در توییتر نوشت: آثار کشتار بی‌گناه کودکان در سال‌های گذشته غرب، حالا با کشف گورهای دسته‌جمعی در کانادا یکی‌یکی رو می‌شود؛ آثار کشتار امروزی انسانیت در فرهنگ ضدبشری غرب هم برای آیندگان بیشتر نمایان خواهد شد...»