به گزارش ایرنا، در تاریخ ۷ بهمن ۱۴۰۱ ورزشکاران پرورش اندام استان تهران به رقابت برخاستند که برگزاری این مسابقات به عهده هیئت بدنسازی استان بوده است. از بین مشکلات مطرح شده توسط ورزشکاران در این مسابقات دو موضوع از همه بیشتر بیان شد که به آنها پرداختیم؛ اولین مشکل حضور ورزشکاران از استانهای دیگر در مسابقات تهران بود که کار را برای ورزشکاران استان سخت کرده بود و دیگر اینکه برخی ورزشکاران از عدم وجود جوایز در این مسابقات گلایه داشتند که هیچ توجهی در این خصوص به ورزشکاران نشده بود. برای پیگیری این مسایل به سراغ عبدالمهدی نصیرزاده رئیس فدراسیون بدنسازی و ابوالفضل قناعتی رئیس هیئت استان تهران رفتیم.
نصیرزاده شرکت ورزشکاران از استانهای دیگر در مسابقات تهران را منکر شد و اظهار داشت: من بعید میدانم که ورزشکارانی از خارج استان در این رقابتها حضور پیدا کرده باشند اما اگر بخواهند چنین کاری کنند باید هیئت بدنسازی استان خودشان برای آنها اجازه کتبی و معرفینامه صادر کند. از آنجایی که جذابیت مسابقات پایتخت بالاتر از دیگر استانهاست، ورزشکاران حرفهای به خصوص ملیپوشان از استانهای دیگر سعی میکنند در این مسابقات حضور داشته باشند زیرا هم میتوانند خودشان را بسنجند و هم در بعضی از استانها مسابقات برگزار نمیشود و نمیتوانند از استان خودشان به انتخابی تیم ملی برسند.
وی در خصوص عدم وجود جوایز در مسابقات که باعث تخریب انگیزه ورزشکاران نیز شده بود، عنوان کرد: نفرات برتر این مسابقات برای انتخابی تیم ملی میروند و در این چنین رقابتهایی برای جایزه برنامهای نداریم. مسابقاتی مثل مسابقه جایزه بزرگ را برای دهه فجر در برنامه داریم که جایزه آن ۴۰ هزار یورو است. کمی مشکلات مالی داریم و هنوز نتوانسیم پاداش ملیپوشان را هم پرداخت کنیم و امیدواریم هرچه زودتر بتوانیم این مشکلات را حل کنیم.
قناعتی نیز حضور ورزشکاران خارج از استان تهران را تایید کرد و گفت: اگر این موضوع خلاف قانون باشد حتما فدراسیون به ما اعلام میکند اما تا به حال هیچ منعی وجود نداشته است. اجازه هیئت استان برای زمانی است که یک ورزشکار بخواهد از طرف استانی دیگر در مسابقات انتخابی تیم ملی شرکت کند و سهمیه آن استان را استفاده کند نه آنکه برای هر مسابقه نیاز به معرفینامه باشد و نتوانیم ورزشکاران خارج استانی را در مسابقه شرکت دهیم.
رئیس هیئت بدنسازی استان تهران در مورد وضعیت مالی رشته بدنسازی و هزینههای آن بیان کرد: ما در همین مسابقات اسپانسر نداشتیم و هزینهها بین هیئت و ورزشکاران تقسیم شد. مثلا اگر همین مسابقات در استان دیگر بخواهد برگزار شود، هزینه ۸۰ میلیونی سالن را میتوانند با ۲۰ یا ۳۰ میلیون تمام کنند. البته خود فدراسیون نیز با توجه به تلاشهای ما میگوید مسابقاتی که در پایتخت برگزار میشود، از مسابقات بینالمللی هم سطح بالاتری دارد.
وی ادامه داد: ما میتوانیم میزبانی مسابقات بینالمللی را بگیریم و حتی با سطح بالاتر نیز برگزار کنیم. بین تمام هزینهها دوست داریم که جوایز خوبی هم معین کنیم اما این مسئله نیازمند اسپانسر مناسب است. شرکتهای مکملسازی تنها میخواهند پروتئینهای خودشان را برای جایزه بدهند و تبلیغ خودشان را بکنند و فکر نمیکنم این اصلا در شان ورزشکاران باشد. من عقیده دارم که جایزه ندادن بهتر از آن است که جوایز در شان مسابقه دهندگان نباشد.