به گزارش ایرنا، پس از پایان جام جهانی ۲۰۲۲ قطر و عملکرد ضعیف تیم ملی فوتبال ایران در این رقابت‌ها حرف و حدیث‌های زیادی در خصوص اینکه کارلوس کی‌روش به کارش در این تیم ادامه خواهد داد یا مربی دیگری جانشین او می‌شود شکل گرفت. مهدی تاج در برنامه‌ای تلوزیونی اسامی چند مربی داخلی و خارجی را به عنوان گزینه‌های هدایت تیم ملی اعلام کرد. این گزینه‌ها عبارت بودند از: کارلوس کی‌روش، برانکو ایوانکوویچ، امیر قلعه‌نویی، علی دایی و فرهاد مجیدی.
در حالی که تصور می‌شد قرار است کی‌روش همچنان سرمربیگیری تیم ملی را بر عهده داشته باشد تاج آب پاکی را روی دست حامیان این مربی ریخت و در جدیدترین گفت‌وگوی خود عنوان کرد که سرمربی آینده تیم ملی، ایرانی خواهد بود. با این شرایط تعداد مربیانی که شانس و البته شایستگی هدایت تیم ملی را داشته باشد محدود خواهد شد؛ مربیانی که به لحاظ فنی تقریبا در یک سطح هستند؛ اما مهمتر از اینکه کدام یک از آنها روی نیمکت تیم ملی خواهد نشست فراهم کردن شرایط موفقیت وی باید در اولویت قرار بگیرد.
افشین قطبی آخرین مربی ایرانی بود که سرمربیگری تیم ملی را بر عهده داشت. پیش از او هم مربیان ایرانی دیگری مثل امیر قلعه‌نویی و علی دایی این سمت را بر عهده داشتند. اتفاقی که در دوران حضور این مربیان در تیم ملی رخ داد ایجاد فضای چند قطبی بود که به جز حاشیه‌های فله‌ای عایدی دیگری برای فوتبال ایران نداشت. جنگ‌های رسانه‌ای منتقدان و نقدهای تند و تیز مربیانی که بیرون گود نشسته بودند باعث شده بود مربیان ایرانی تیم ملی همه انرژی خود را صرف مقابله با این حواشی کنند.
کار به جایی رسیده بود که این مربیان برای فرار از هجمه‌های احتمالی از استقلال و پرسپولیس به تعداد برابر، بازیکن به تیم ملی دعوت می کردند و در در معدود دفعاتی که نمی‌توانستند این تعادل را حفظ کنند آوار برچسب‌های رنگی روی سر آنها خراب می‌شد. همه این حواشی باعث شد فدراسیون فوتبال در چند سال اخیر ترجیح دهد از مربیان خارجی استفاده کند تا حداقل بین مربیان ایرانی برای حضور در تیم ملی دعوا و درگیری شکل نگیرد.
تیم ملی فوتبال ایران با مربیان ایرانی هم می‌تواند نتایجی کسب کند که ضعیف‌تر از نتایج مربیان خارجی نباشد؛ اما این مسئله در گروی ایجاد شرایطی است که همه اهالی فوتبال باید در فراهم کردن آن اتفاق نظر داشته باشند. در وهله اول فدراسیون فوتبال باید اختیاراتی که مربی‌ای همچون کارلوس کی‌روش در مسائل فنی داشت را برای مربی ایرانی هم در نظر بگیرد. این موضوع باعث خواهد شد تصمیماتی که برای تیم ملی گرفته می‌شود متاثر از حواشی نباشد.
نکته بعدی که می‌تواند موفقیت سرمربی آینده تیم ملی را تضمین کند پایین آوردن میانگین سنی ملی‌پوشان است. به جز چهار پنج بازیکن، سایر بازیکنانی که در جام جهانی قطر به میدان رفتند شانس بازی در جام جهانی ۲۰۲۶ را هم خواهند داشت؛ اما در آن زمان میانگین سنی تیم ملی به شدت بالا خواهد بود و به همین خاطر لازم است که بازیکنان باکیفیت و جوان به مرور ونه به یکباره به تیم ملی اضافه شوند.
در نهایت این که مهمترین هدف، موفقیت تیم ملی است و انتظار می‌رود فدراسیون فوتبال بهترین تصمیمات را در این خصوص بگیرد. این تیم چه با مربی داخلی و چه با مربی خارجی نیازمند حمایت همه جانبه است که انتقادهای منصفانه هم می‌تواند بخشی از این حمایت‌ها باشد.