حضرت زینب (س)، قهرمان و حماسه‌ساز کربلا، سومین فرزند مکتب علوی، یادگار امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام الله علیها پنجم جمادی‌الاولی سال پنجم هجری مطابق با ۶۲۷ میلادی یا در سال ششم هجرت در شهر مدینه به دنیا آمد و زینب‌بخش خانه اهل بیت عصمت و طهارت و تاریخ اسلام شد.
می‌گویند آنچه که سیدالشهدا آغاز گر آن بود با بیان نورانی حضرت زینب کبری(س) تکمیل شد و انقلاب اسلامی هم که ادامه دهنده راه انقلاب عاشورا و انقلاب رسول خدا صلوات الله علیه است نیاز به زنانی همانند زینب کبری دارد و مردانی که باید از این بانوی ۲ عالم درس بگیرند، از این رو وجود نازنین حضرت زینب کبری سلام الله علیها الگویی بسیار مناسب، شایسته و نمونه ای برای جهادگران عرصه تبیین، استقامت و مقاومت است.
عقیله بنی‌هاشم، تربیت‌یافته مکتب‌علوی که خود بزرگ‌ترین مدافع حرم اهل‌بیت و پرچمدار ابلاغ پیام سرخ نهضت جاودان عاشورا است؛ با شهامت‌ترین مدافعانی دارد که با نبض عشق به قلب حادثه رفتند و پای مکتب زهرای مرضیه خطر کردند تا جهان بداند که این حریم ولایت، بسیار سرسپرده‌ها دارد.
حضرت زینب آن سر أبیها که دنیا همچو ایشان سراغ ندارد، قهرمان انقلاب کربلا و اسطوره صبر و رضاست؛ چون نور مادرش زهرای اطهر در او ظهور کرده بود.
ایشان که مادران شهدای مدافع حرم چه فاطمیون و چه زینبیون وقتی نام بانوی صبر می‌آمد با صلابتی زینب‌وار فرزندانشان را راهیِ سپاه مدافعان حرم می‌کردند؛ مانند مادری که در مقام زینب سلام الله چنین خواند: «سر که زد چوبه محمل، دل ما خورد ترک، غربتش ریخت به زخم دل عشاق نمک، وچنان سوخت که بر سر در آن، این شده حک سر زینب به سلامت، سر نوکر به فلک».
آیینه صبر همچنان مدافع حرم دارد؛ همان‌هایی که عشق به «کلنا عباسک یا زینب» داشتند و برای اینکه دمشق آینه کربلا شود، همه این لشکر از مدافعان بانوی حرم، مِهر سپرشدن برایش چون شهید "قاسم سلیمانی" به سینه داشتند.
آیینه صبر همچنان مدافع حرم دارد؛ از سخن‌شناسان و شاعران عرب گرفته تا معاصران پارسی کهن، زیرا این سخن شناسان، فصاحت و بلاغت حضرت زینب را متأثر از بیان پدر بزرگوارشان دیدند.
مانند آنچه دعبل خزاعی درباره‌اش سروده است: «چگونه آرام و قرار بگیرم، آنگاه که زینب در میان اسیران بود و از سوز تشنگی فریاد می‌کشید و می‌گفت: ای جد بزرگوارم! ای احمد!»
و اما در شان و فضیلت این بانوی آگاه، شجاع و پرهیزگار همین بس که ایشان نوه پیامبراکرم، فرزند فاطمه‌زهرا و علی مرتضی، خواهر فداکار امام حسن و امام حسین، عمه گرامی و پرستار امام سجاد و مادر ۲ شهید هستند.
زینب سلام الله علیها بانوی قهرمان کربلا بود که بعد از پشت سرگذاشتن حوادث تلخ از دست دادن مادر و برادر بزرگ، یاور و همراه برادرانش امام حسین و حضرت عباس در کربلا و پناه اسیران شام شد.
عقیله القریش (بزرگتر بانوی قریش)، سیده العقائل (بزرگ بانوی بانوان)، سر أبیها (راز هستی پدر خود)، عالمه غیرمعلمه (دانای بی آموزگار)، نائبه الزهراء (جانشین حضرت زهرا)، نائبه الحسین (جانشین حضرت حسین علیه السلام)، ولیده الفصاحه (فرزند فصاحت)، شفیقه الحسن (همتای حضرت حسن علیه السلام)، عقیله خدر الرساله (بانوی حریم رسالت)، الصدیقه الصغری (زهرا کوچک)، عقیله الطالبین (بانوی بزرگ خاندان ابوطالب)، عابده آل علی (عابده خاندان علی علیه السلام)، ربیبه الفضل (دختر فضل و کمال)، عقیله النساء (خردمندترین زن در میان زنان)، ناموس رواق العظمه (شرف آسمان عظمت و بزرگی)، شریکه الشهید (سهیم و شریک در شهادت شهدا)، قرینه النوائب (همدم و همراه با مصیبت‌ها)، «ام المصایب» و بطله کربلا (قهرمان کربلا) بخشی از القاب حضرت زینب سلام الله علیها است.
حضرت زینب‌کبری پنجم جمادی‌الأولی سال پنجم یا ششم هجری قمری در مدینه منوره متولد شد و ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری در شام (دمشق) چشم از جهان فرو بست.