به گزارش روز یکشنبه ایرنا، در این مراسم که با حضور اقشار مختلف جامعه ترکمنستان از جمله فارسی آموزان و والدین آنها برگزار شد غلامعباس ارباب خالص سفیر جمهوری اسلامی در ترکمنستان، اظهار داشت: نظامی، خدمات زیادی را به فرهنگ و زبان فارسی در قالب نظم داشته است بو رای همه فارسی‌زبانان قابل احترام است.
وی با اشاره به حق بزرگی که شعرای گذشته ما به گردن مردم معاصر دارند، افزود: شاعر گذشته از این که یک ادیب و سخنور و شعرسرا است، یک اندیشمند و صاحب تفکر نیز می باشد و آن چه را در ذهن دارد در قالب شهر خلق و برای مردم بیان می کند. شعرا افراد نکته سنج، ریزبین و متفکری هستند که تمام ظرافت های محیط پیرامونی خود را از قالب شعر به تصویر می کشند.
رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ترکمنستان نیز با با اشاره به ثبت ۲۱ اسفند در تقویم ایران به نام روز بزرگداشت حکیم نظامی و گرامیداشت مقام و منزلت شاعر بزرگ پارسی گوی ایرانی در تقویم ملی ایرانیان گفت: حکیم نظامی، شاعر پارسی‌گوی بزرگ و آفریننده حماسه های عاشقانه قرن ششم هجری در ایران در کتاب دیوان اشعارش درباره نژاد، زبان، ملیت خود سخن گفته است.
نوید رسولی افزود: واژه پارسی در متون کهن ما دو معنا دارد یکی ایرانی و دیگر زبان پارسی؛ و نظامی در اشعار خود بارها دو واژه پارسی را در این دو معنی به کار برده و گاهی به جای پارسی در معنی زبان، دری را هم به کار برده است.
در خمسه و در لیلی و مجنون و در آغاز بخش «رفتن پدر مجنون به دیدن فرزند» نظامی خود را چنین معرفی کرده است:
دهقان فصیح پارسی‌زاد از حال عرب چنین کند یاد
با اشاره به شعر معروف خود نظامی درباره زادگاه وی گفت: درخصوص زادگاه حکیم نظامی نقل قول‌های متفاوتی وجود دارد اما این قول که نظامی گنجوی اهل تفرش و فارسی زبان است، دارای شهرت خاصی است و در این خصوص، اسنادی در کتب مختلف وجود دارد که به تفرشی بودن نظامی به عنوان زادگاه اصلی نظامی اشاره کرده است که از مهم ترین آنها، وجود شعر معروف خود نظامی است:
«نظامی که در شهر گنجه گُم است ولی از دهستان شهر قم است»
«به تفرش دِهی هست «تا» نامِ او نـــظامــی از آنـــجا شــده نامجو»
وی با اشاره به تقویت تفرشی بودن نظامی و این که خانه منسوب به حکیم نظامی در این روستا از آثار ملی می باشد که به ثبت رسیده است، با شعری منسوب به شیخ بهایی بر این موضوع تأکید کرد و گفت:
«زِ اهل تفرش است آن گوهر پاک ولی در گنجه چون گنج است در خاک»
رایزن فرهنگی کشورمان همچنین با سرودن اشعاری بر ایرانی بودن و شعرهای نظامی به زبان فارسی تأکید کرد وگفت: در داستان «خسرو و شیرین» و در جایی که خسرو، شیرین را در چشمه‌ساری می‌بیند، می‌گوید:
«سخن گوینده پیر پارسی‌خوان چنین گفت از ملوک پارسی‌دان» منظور از پارسی‌خوان و پارسی‌دان در این بیت، زبان پارسی است.
اما نظامی در منظومه خسرو و شیرین و داستان «به خاک سپردن خسروپرویز» می‌گوید:
به آیین ملوک پارسی عهد بخوابانید خسرو در آن مهد
آیین ملوکِ پارسی مقصود آیین پادشاهان ایرانی است.
در «لیلی و مجنون» در بخش «در سبب نظم کتاب» می‌گوید:
در زیور پارسی و تازی این تازه عروس را طرازی
دانی که من آن سخن شناسم که ابیات نو از کهن شناسم
ترکی صفت وفای ما نیست ترکانه سخن سزای ما نیست
آن کز نسب بلند زاید او را سخن بلند زاید
در این‌جا نظامی زبان خود را پارسی می‌داند و با صراحت می‌گوید که شعر او آن‌گونه که درخور نسب اوست پارسی است و خود را سخن‌شناس و داننده متون کهن و باستانی ایرانی معرفی می‌کند و وقتی می‌گوید ترکانه سخن سزای ما نیست یعنی من ترکی شعر نگفته‌ام بلکه به زبان نیاکانم سخن گفته‌ام.
نویدرسولی تأکید کرد که نظامی که به زبان فارسی، اندیشه‌های بلند خود را بیان کرده است و جایگاه ارزشمندی در ادبیات جهان دارد، مایه افتخار همه جهانیان می باشد و جهان باید تلاش کند تا شاعرانی همچون نظامی بیش از پیش به جهانیان معرفی شوند.
این مراسم با اجرای برنامه های مختلف فرهنگی و هنری، اجرای نقالی داستان «شیرین و فرهاد»، مسابقه مشاعره اشعار نظامی و خواندن اشعاری از این شاعر بزرگ پارسی گوی توسط فارسی آموزان ادامه یافت.
اهدای جوایز و پذیرایی پایان بخش مراسم گرامیداشت یاد و خاطره این شاعر و داستان‌سرای ایرانی بود.