به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، «منیر احمد» در مقاله‌ای در روزنامه پاکستانی «دیلی تایمز» توافق تهران و ریاض در پکن برای عادی سازی روابط و پایان دادن به بن بست دیپلماتیک میان یکدیگر را تغییری مثبت برای نظم نوین جهانی تعبیر کرد.
این پژوهشگر با اشاره به جنگ اوکراین، سیاست‌های اروپا و آمریکا را ریاکارانه و تهاجمی دانست که تاثیرات مخرب آن متوجه کشورهای در حال توسعه و ملت‌های منطقه است. وی اظهار داشت: جهان از چین برای نقش مثبت دیگری در میانجیگری صلح تمجید می کند. این بار چینی‌ها نقش کلیدی در احیای روابط دیپلماتیک بین ایران و عربستان سعودی ایفا کردند.
منیر احمد با طرح این پرسش که سود ریاض چه خواهد بود و اینکه حضور پکن جلوی طرح غربی انزوای تهران را خواهد گرفت، افزود: احیای روابط دیپلماتیک این ۲ کشور با میانجیگری چین مطمئناً گامی رو به جلو است. باید دید که این تحول چه تأثیری بر سناریوهای ژئوپلیتیکی، به ویژه در خاورمیانه خواهد داشت؟ ناظران ژئوپلیتیک باید مدتی صبر کنند تا تغییرات را در منطقه و پیرامون آن و در سطح جهانی ببینند.
وی اظهار داشت: متاسفانه غرب به سرکردگی آمریکا هنوز از اشتباهات گذشته خود عبرت نگرفته و متوجه پیامدهای خطرناک جنگ‌های نیابتی علیه سایر کشورها و رقابت در منطقه نیستند. در چنین وضعیتی توافق ایران و عربستان یک حرکت ژئوپلیتیکی مثبت است که نقش مهمی در تغییر نظم جهانی ایفا خواهد کرد.
رئیس موسسه پاکستانی توسعه و ارتباطات گفت: چین و ایالات متحده دو بازیگر پیشرو با رویکردهای بسیار متفاوت نسبت به جهان هستند. صلح و رفاه از طریق ارتباط و همکاری چیزی است که چین در دهه گذشته به دنبال آن بوده است. این تنها پس از دستیابی به رشد اقتصادی قابل توجه و همکاری های دوجانبه و چندجانبه سودمند متقابل و تقویت مجامع مربوطه برای چین امکان پذیر شد. نقش مثبت و فراگیر آن در مجامع منطقه ای مانند سازمان همکاری شانگهای و در مجمع عمومی سازمان ملل، شورای امنیت و دیگر مجامع و نهادهای سازمان ملل قابل توجه بوده است. چین از عواقب تنش‌های منطقه درس گرفته است. از این رو، برنامه رشد اقتصادی جهانی خود را با رویکرد دوجانبه برد-برد دنبال می کند.
وی افزود: رویدادهای اوکراین بیانگر سیاست‌های دوگانه و ریاکارانه آمریکا است، واشنگتن سیاست ریاکارانه را در صحنه بین المللی دنبال می‌کند با این حال غرب و ناتو باید دست از رویکرد نواستعماری خود برداشته و به جای آسیب رساندن به اقتصاد خود و معیشت دیگر کشورها، همکاری اقتصادی برای ثبات جهانی و منطقه‌ای را در دستور کار قرار دهند.